Χωρίς να μπορώ να πω πως έχω ασχοληθεί χρόνια ολόκληρα σε κάποια συγκεκριμένη πολεμική τέχνη, μπορώ όμως να πω, πως γυμναζόμουν συστηματικά από μικρός, και ασχολήθηκα περισσότερο με παλαιστικά συστήματα, και αρχικά με τζούντο και στη συνέχεια με πάλη (σούμο, και Οκινάουα – σούμο). Πάντα όμως στο μυαλό μου είχα τη λέξη αυτοάμυνα και για κάτι τέτοιο δεν με ολοκλήρωνε η πάλη. Όταν υπηρέτησα στον στρατό επέλεξα να κάνω τη θητεία μου στη στρατονομία μιας και ήξερα ότι στο συγκεκριμένο σώμα ένα από τα αντικείμενα εκπαίδευσης είναι και η αυτοάμυνα, στην οποία συμμετείχα μάλιστα και σε επίδειξη στην τελετή αποφοίτησης που κάναμε.
Όσα είχα κάνει όμως ως τότε δεν μου έφταναν ώστε να έχω όση αυτοπεποίθηση χρειάζεται και εκπαίδευση ώστε να αντιμετωπίσω κάποιο έντονο περιστατικό που τυχόν μου συνέβαινε. Δε θα έλεγα βέβαια πως είμαι ιδιαίτερα εριστικός τύπος μέχρι τώρα, ούτε ευκολόθεικτος, απλά όταν πραγματικά δεχθώ κάποια έντονη προσβολή ή αισθανθώ bullying με κάθε τρόπο προσπαθώ να μην κάνω πίσω. Δεν αναφέρομαι σε πιο σοβαρά περιστατικά δε μου ‘χουν τύχει. Το παραπάνω γεγονός δεν με έχει οδηγήσει σε συμπλοκές αλλά μ’ έχει φτάσει σε έντονες λεκτικές διαμάχες που αν τυχόν δεν έδινα σημασία δε θα είχα ξεκινήσει.
Με την εξέλιξη της εγκληματικότητας και τη οικονομική κρίση στην Ελλάδα, αυξήθηκε αρκετά η βία με αποτέλεσμα να στραφεί ολοένα και περισσότερος κόσμος στην αυτοάμυνα. Έτσι εκτός από σχολές πολεμικών τεχνών, αυξήθηκαν και οι σύλλογοι μαχητικών αθλημάτων όπως κικ μποξ, πυγμαχία, MMA, πράγμα όμως που κάποιοι τα χρησιμοποίησαν και με σκοπό όχι μόνο την αυτοάμυνα αλλά και το να ψάχνονται για καυγάδες…
Έχω φίλους που με παρότρυναν στο παρελθόν να ασχοληθώ με τα παραπάνω μιας και μου έλλειπε το striking, αλλά εκτός του ότι δε μ άρεσαν, είχα και αμφιβολία για την αποτελεσματικότητά τους στο δρόμο επειδή ήξερα ότι είναι αθλήματα. Ψάχνοντας λοιπόν για κάποιο ολοκληρωμένο σύστημα αυτοάμυνας, ασχολήθηκα αργότερα για πολύ λίγο με το πολυδιαφημισμένο κραβ μαγκά το οποίο δεν είχα πάρει βέβαια ποτέ σοβαρά, γιατί λίγο πολύ σε όλους είναι γνωστό ότι είναι μάρκετινγκ και ότι πολλοί έχουν γίνει μάστερ σε δύο σαββατοκύριακα. Δεν κρύβω μάλιστα ότι μου πρότειναν κι εμένα να γίνω instructor και μιας και έχω πτυχίο προπονητικής σε personal training, μου υποσχέθηκαν και άμεση απορρόφηση, κάτι που μ’ έβαλε πλέον για τα καλά σε υποψίες ότι όλο αυτό είναι μια φούσκα. Εξάλλου εκτός του ότι αμφέβαλα για όλα αυτά, δεν ήθελα από πλευράς ηθικής να διδάσκω ή να ονομάζομαι εκπαιδευτής σε πράγματα που δεν κατέχω σωστά και αμφισβητώ κιόλας.
Άρχισα λοιπόν την έρευνα που είχα κάνει και πιο παλιά. Πήγαινα σε αρκετές σχολές και έκανα δοκιμαστικές προπονήσεις για μία περίοδο, με σκοπό να βρω κάτι που θα με καλύπτει από όλες τις πλευρές. Δοκίμασα λοιπόν διάφορα (drcs, fillipino, das street fighting… κ.ο.κ.,) όμως δεν έμεινα ευχαριστημένος. Σε κάποια μάλιστα δεν χρειάστηκε να βγάλω καν παπούτσια και να μπω στο ντόντζο (είναι κυρίως θέμα υγιεινής), γιατί καταλάβαινα από την αρχή ότι δεν ήταν αυτό που έψαχνα καθώς έβλεπα από φαντασιόπληκτα σενάρια μέχρι χορούς και κραυγές για σκηνοθέτες του Χόλυγουντ. Η εμμονή μου να ψάχνω να βρω σύστημα ρεαλιστικής αυτοάμυνας όμως, είχε γίνει πολύ πιο παλιά, σχεδόν από τότε που ο δάσκαλός μου στο τζούντο με είχε βάλει να παλέψω με μία κοπέλα που ναι μεν ήταν λιγότερα κιλά από εμένα, είχε όμως καφέ ζώνη και βαλκανικά μετάλλια, και ενώ εγώ ήμουν αρχάριος ακόμα, κατάφερα να τη νικήσω με ευκολία.
Έτσι εντελώς τυχαία ψάχνοντας, έφτασα στην πηγή που τελικά λέγεται combatives. Πριν μπω σε προπόνηση το αμφισβήτησα περιμένοντας ότι είναι μία από τα ίδια, αλλά δεν άργησα να καταλάβω που ήμουν. Ένα από τα βασικότερα πράγματα που μου τράβηξε την προσοχή ήταν η πρόληψη, καθώς και οι διάφορες συμβουλές που άπτονται της νομικής (Πολύ σημαντικό αυτό, διότι υπάρχουν σχολές που διδάσκουν παράνομα πράγματα, όπως πόκετ στικ κ.α).
Επίσης ένα βασικό στοιχείο που μου κράτησε το ενδιαφέρον, ήταν η προσομοίωση ρεαλιστικών συνθηκών και η παρουσία του Εddie, που όταν πάλεψα μαζί του δεν κατάφερα να εφαρμόσω τα μπλόκ που είχα διδαχθεί στο κράβ μαγκά, διότι δεν ήταν καθόλου φιλικός μαζί μου!!!!! Έτσι κατέληξα στο combatives αφού πλέον είμαι πεπεισμένος ότι είναι η αποτελεσματικότερη μορφή πρακτικής αυτοάμυνας και σε ακραίες καταστάσεις, και αυτό επειδή δε σε παραμυθιάζει με πολυσύνθετα πράγματα, περίπλοκες τεχνικές που υπο πίεση δεν δουλεύουν και, στημένες επιθέσεις. Μου έδωσε από το πρώτο κιόλας μάθημα να καταλάβω την ωμότητα της βίας λιτά και απλά. Ένα βασικό που βλέπω είναι η «συχνότητα των επαναλήψεων» που περιέχει ρητό του συγχωρεμένου θρύλου Μπρους Λι. Κάτι άλλο που κατανόησα είναι ότι λειτουργεί και προληπτικά βάζοντας το μυαλό να λειτουργεί διαφορετικά απ’ ότι έχουμε μάθει, χωρίς να υποτιμάς αλλά ούτε η να υπερτιμάς τον εαυτό σου, ούτε και τον αντίπαλο, καθώς και τις εκάστοτε συνθήκες.
Ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι ότι τονίζει στο μυαλό τη λέξη πρόθεση με συγκεκριμένη στρατηγική εκπαίδευση και τακτικές, που οδηγούν στη δημιουργία ισχυρής αυτοπεποίθησης. Δηλαδή σου λέει βγάλτα πέρα όπως μπορείς με κάθε τρόπο σε μία δύσκολη κατάσταση που η συμπλοκή θα είναι αναπόφευκτη, και μην κάνεις πίσω, καλλιεργώντας στο μαθητευόμενο το ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση (fight respond και όχι flight respond). Πράγμα που σε προετοιμάζει για δύσκολες καταστάσεις ψυχοσωματικά όταν πραγματικά κινδυνεύεις, και θα πρέπει να κάνεις ότι περισσότερο μπορείς για να σωθείς. Σε κάθε μάθημα λοιπόν που παρακολουθώ μου τονώνεται το αίσθημα της αυτοπεποίθησης και της επιβίωσης ότι μπορεί να τα καταφέρω σε ένα ακραίο συμβάν, που ω μη γέννητω δε θέλει να συναντήσει κανείς.
Ας μην επεκταθώ στη γυμναστική γιατί σε κάθε μάθημα υπάρχει ιδρώτας σε αντίθεση με κάποια άλλα συστήματα, που δε χύνεις ούτε σταγόνα, και μπορείς να πας στη προπόνηση και με κουστούμι!!!
Tέλος επιδιώκω να μιλώ για το combatives στους γνωστούς, μου προσπαθώντας να τους δώσω να καταλάβουν τη διαφορά του με άλλα συστήματα.