ΕΡΩΤΗΣΗ:
Συμφωνώ μαζί σας σε ότι αφορά την βαριά επαφή, διότι αυτή προετοιμάζει καλύτερα έναν ασκούμενο και προσεγγίζει πιο σωστά την ωμή πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως, η βαριά επαφή έχει και αυτή το κόστος της. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα χτυπήματα στο κεφάλι που προκαλούν διασείσεις (concussive blows) αλλά ακόμη και τα χτυπήματα στο κεφάλι τα οποία δεν προκαλούν διασείσεις (sub-concussive blows), έχουν αθροιστικά αρνητική επίδραση σε βάθος χρόνου στις λειτουργίες του εγκεφάλου, και συγκεκριμένα οδηγούν συνήθως στην CTE (Chronic Traumatic Encelopathy) η οποία είναι μία χρόνια πάθηση με εμφανείς δυσλειτουργίες όπως μηδενική σχεδόν μνήμη, κυκλοθυμική συμπεριφορά, αυτοκτονικές τάσεις, μειωμένη ταχύτητα σκέψης και υπολογισμών, τραύλισμα, πάρκινσον και άλλα πολλά. Επίσης, κάποιες άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι το μεγαλύτερο μέρος της εγκεφαλικής ζημιάς που παθαίνουν οι MMA fighters δεν προέρχεται από τους επίσημους αγώνες στους οποίους λαμβάνουν μέρος αλλά περισσότερο από τα πολλά ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ SPARRING στα οποία δέχονται κυρίως SUB-CONCUSSIVE BLOWS και αθροιστικά, σε βάθος χρόνου, συνήθως παρουσιάζουν προβλήματα. Κάποιοι προτείνουν λύσεις οι οποίες μειώνουν το πρόβλημα αυτό, όπως σωστή ενυδάτωση του σώματος (έχει σχέση με το εγκεφαλικό υγρό που περιβάλλει τον εγκέφαλο), ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών του σβέρκου (για να αποφευχθεί η μεγάλη επιτάχυνση/επιβράδυνση του εγκεφάλου) και light striking sparring (σε συνδυασμό με hard grappling) και περισσότερο χρήση στόχων/ασπίδων/σάκων μέσω κάποιων drills κλπ. Το DNA του κάθε ατόμου παίζει ρόλο επίσης αλλά αυτό είναι ένας τυχαίος και αστάθμητος παράγοντας. Από την άλλη όμως, κάνοντας LIGHT STRIKING SPARRING, χάνεται ένα ποσοστό του ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ. Κατά τη γνώμη σας, υπάρχει κάποια χρυσή τομή ή σημείο ισορροπίας, όπου θα συνυπάρχει ταυτοχρόνως και ο ρεαλισμός και η ασφάλεια του ασκούμενου; Ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές αυτό σχόλιο. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.