Ο παράτυπος πόλεμος δολιοφθοράς
Το “Section D” (Τμήμα «Δ») είχε ιδρυθεί τον Μάρτιο του 1938 και επικεφαλής του ήταν ένας χαρισματικός Ταγματάρχης του Μηχανικού (Royal Engineers – Major), με το όνομα Λαυρέντιος Γκραντ (Lawrence Grand).
Λέγεται ότι ποτέ δεν εμφανίστηκε δημοσίως χωρίς τέλεια διπλωμένη ομπρέλα και ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο.
Εντελώς απροσδόκητα, χρεώθηκε να οδηγήσει το τμήμα του ώστε:
«Να ερευνήσει κάθε δυνατότητα να επιτεθεί σε πιθανούς εχθρούς με μέσα διαφορετικά από τις κανονικές λειτουργίες των στρατιωτικών δυνάμεων.»
Αυτό ουσιαστικά σήμαινε ότι η αποστολή του ήταν ο παράτυπος πόλεμος δολιοφθοράς και ανατροπής και, κατά τα επόμενα χρόνια το παρατσούκλι του Τμήματος «Δ» (“Section D”), θα μείνει στην ιστορία ως Γραφείο Καταστροφών (D – για Destruction – Καταστροφή).
Πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, το Τμήμα «Δ» είχε συγκροτηθεί από τακτικούς Αξιωματικούς Πληροφοριών και η λειτουργία του θεωρήθηκε περισσότερο ερευνητική παρά ως «εργαλείο μάχης». Παρά το γεγονός ότι μέσω της μητρικής οργάνωσης, της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (S.I.S. – Secret Intelligence Service), το Τμήμα «Δ» είχε μονάδες (Stations – σταθμούς/αποστολές) στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, οι μέθοδοι της δολιοφθοράς και της καταστροφής είχαν θεωρηθεί περισσότερο ως «ακαδημαϊκή άσκηση» από την πλειονότητα του προσωπικού του. Διαλέξεις είχαν δοθεί σε διάφορα τμήματα των μυστικών υπηρεσιών, αλλά το Τμήμα «Δ» πιάστηκε απροετοίμαστο όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Ευρώπη.
Με αγώνα ενάντια του χρόνου, το προσωπικό του “Section D” γρήγορα έστησε βιαστικά κρυμμένες αποθήκες όπλων και μονάδες μελών στη Γαλλία οι οποίες δημιουργήθηκαν από πρώην μονάδες Μυστικών Υπηρεσιών της S.I.S.. Μάταια όμως, όλες αυτές οι ενέργειες προσέφεραν ελάχιστο όφελος. Μερικές αποστολές καταστροφών πραγματοποιήθηκαν, αλλά ήταν τόσο λίγες και μικρής κλίμακας, που αδυνατούσαν να αναχαιτίσουν το Ναζιστικό Blitzkrieg. Ταυτόχρονα αποστολές εστάλησαν σε άλλες χώρες, όπως τη Πολωνία αλλά γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι οι πράκτορες κατάφερναν μόνο κατά τύχη να διαφύγουν πίσω στην Αγγλία.
Σχολεία Κατάρτισης για το Τμήμα «Δ», δημιουργήθηκαν στο Brickdonberry και Aston House (Ιδιωτικές κατοικίες Μπρικντονμπερι και Άστον) στο Hertfordshire (Χάρτφορντσιρ). Εδώ ήταν που οι Σαϊκς (Sykes) και Φέρμπερν (Fairbairn) εμφανίστηκαν στη σκηνή και πρωτάρχισαν να διδάσκουν τα μαθήματα τους σε μάχη σώμα-με-σώμα (C.Q.C. – Close Quarter Combat, αλλά όχι για πολύ…
Ενώ υπήρχε κάποτε μόνο το “Section D” στον τομέα του Παράτυπου Πολέμου, πολλές άλλες μονάδες τέθηκαν σε λειτουργία ταυτόχρονα από διάφορα τμήματα του στρατού, των Σωμάτων Ασφαλείας και των Τμημάτων της Κυβέρνησης. Όλες με τις ίδιες ιδέες κατά νου. Και μάλιστα, οι μονάδες ήταν μερικές φορές όχι μόνο στις ίδιες περιοχές, αλλά ανταγωνίζονταν και για το ίδιο εργατικό δυναμικό, τις ίδιες προμήθειες και τους ίδιους πόρους! Σε ένα σημείο οι Ανεξάρτητοι Λόχοι (Independent Companies – αργότερα «Τα Κομάντο» – Μονάδες αντάρτικου πολέμου του στρατού που δημιουργήθηκαν από τον Colin Gubbins) στην ανατολική ακτή, ενώ προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους, ταυτόχρονα, οι Τακτικές Μονάδες του 12ου σώματος, καθώς και η τοπική Πολιτοφυλακή (Home Guard) και μερικές Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού με εντολές του Ναυαρχείου, προσπάθησαν όλοι μαζί να κάνουν το ίδιο πράγμα για την περίπτωση που εισέβαλαν οι Ναζί!
Ήταν σαφές ότι κάτι έπρεπε να γίνει για να ξεκαθαρίσει την απειλούμενη καταστροφή που παραμόνευε να συντρίψει τις νεοσύστατες δυνάμεις. Έπρεπε να τεθούν πεντακάθαρα οριοθετημένες γραμμές και η λύση έπρεπε να δοθεί σε επίπεδο Υπουργικού Συμβουλίου.
Οι Ανεξάρτητοι Λόχοι ανέλαβαν τις λειτουργίες επιδρομών, η Πολιτοφυλακή ασχολήθηκε με τον εγχώριο Ανταρτοπόλεμο (σε περίπτωση εισβολής) και το “Section D” συγχωνεύθηκαν για να σχηματίσουν μέρος του πρόσφατα δημιουργημένου Γραφείου Ειδικών Επιχειρήσεων (Special Operations Executive – S.O.E.), το οποίο οι αντίστοιχοι της Υπηρεσίας Μυστικών Πληροφοριών (S.I.S. – Special Intelligence Service) θεωρούσαν «ενόχληση» με αποτέλεσμα να υπάρχει πάντα τριβή.
Και που βρίσκονταν οι Sykes και Fairbairn ανάμεσα όλα αυτά;
Ως εκπαιδευτές στη μάχη σώμα-με-σώμα για την “Section D”, ταξίδεψαν το μήκος και το πλάτος της χώρας διδάσκοντας τη δική τους μάρκα μακελειού. Εκπαίδευσαν μη Τακτικές Δυνάμεις, Αλεξιπτωτιστές, Σαμποτέρ, ομάδες Ανταρτών, Πράκτορες, μονάδες ανδρών από κατεκτημένες χώρες (για να σταλούν πίσω ως δολιοφθορείς), μικρής και μεγάλης κλίμακας Δυνάμεις Καταδρομών και την Πολιτοφυλακή στις τεχνικές τους.
Δημιούργησαν επίσης και μια μικρή ομάδα δώδεκα επιλεγμένων ανδρών μόνιμου προσωπικού, Εκπαιδευτές στο Auchinraith House< (Κατοικία Αουχινρειθ) στην Σκωτία για να εκπαιδεύσουν άλλους στις μεθόδους τους. Ο Bill Pilkington, ο Harry Court, o George De Relwyskow και άλλοι ήταν μερικοί από αυτούς τους άνδρες.
Οι μονάδες Μυστικών Εκπαιδευτικών Σχολών (S.T.S. – Secret Training Schools) στο Brickdonberry (Μπρικντονμπερι), στο Aston House (Άστον Χάους/Κατοικία), στο Lochailort (Λόκχαιλορτ) και στο Arisaig (Αρισαϊγκ) ήταν μερικά μόνο από τα πολλά μέρη που είχαν αποσταλεί να εκπαιδεύσουν τους επίλεκτους σε μάχη σώμα-με-σώμα, με πυροβόλα όπλα, με λεπίδα, με αμβλύ ή αυτοσχέδια όπλα και στην άοπλη μάχη.
Όλα τα παραπάνω σχολεία άρχισαν με το Τμήμα «Δ» (“Section D”) και, παρ’ όλο που συχνά διαχωρίζονταν για να επικεντρωθούν στα δικά τους καθήκοντα, οι Σαϊκς και Φέρμπερν αναλάμβαναν την εκπαίδευσή τους καθώς είχαν επισημανθεί ως «ειδικοί» στην τέχνη τους.
Βέβαια πρέπει να αναρωτηθεί κανείς πώς εφόσον το “Section D” υπήρξε μέρος της Υπηρεσίας Μυστικών Πληροφοριών (Secret Intelligence Service – S.I.S.), γιατί δεν υπήρχαν γραφεία στη Σαγκάη ή το υπόλοιπο της Άπω Ανατολής κατά την έναρξη του πολέμου;
Το Τμήμα «Δ» κατόρθωσε να συγκεντρώσει εμπειρογνώμονες που τελειοποίησαν την χρήση ανήκουστων πραγμάτων όπως ρυθμιζόμενους μηχανισμούς με πυροκροτητές μέσα σε στυλό, πλαστική εκρηκτική ύλη, σαμποτάζ και διείσδυση και, αναμφισβήτητα πρωτοποριακές μεθόδους διδασκαλίας στη μάχη σώμα-με-σώμα με ή χωρίς όπλα κτλ.
Πώς ο Σαϊκς και ο Φέρμπερν επιλέχτηκαν σχεδόν αμέσως όταν επέστρεψαν στη Βρετανία, όταν πριν από τον πόλεμο ήταν τόσο μακριά από την ευρωπαϊκή καθημερινότητα;
Η απάντηση βέβαια μόνο εικασία μπορεί να είναι διότι εάν δεν υπήρξαν και οι δύο επίσημα μέλη της S.I.S., τότε σίγουρα ο ένας ή ο άλλος θα έπρεπε ανεπίσημα να συνδέεται με αυτήν.
Ο Συνταγματάρχης Rex Applegate πίστευε ότι ο Σαϊκς (Sykes) δούλευε για την Υπηρεσία Μυστικών Πληροφοριών (Secret Intelligence Service – S.I.S.). Aν κάνουμε μια υπόθεση βασισμένη στα γεγονότα της προηγούμενης ζωής του και το ιστορικό του, δεν μπορούμε παρά να πιστεύουμε ότι μάλλον είχε δίκιο.
Η ιστορία του Γκραντ (Grand) και της Υπηρεσίας Μυστικών Πληροφοριών (Secret Intelligence Service – S.I.S.) έχει δυσάρεστη συνέχεια για τον ίδιο μιας και η αρχική χρηματοδότηση του Τμήματος «Δ» (“Section D”) δεν έγινε από το κράτος αλλά από πλούσιο επιχειρηματία ευεργέτη, ενός Τσέστερ Μπιτι (Chester Beatty), ο οποίος ζήτησε σε αντάλλαγμα προσωπικό να προστατέψει τα οικονομικά συμφέροντά του στο ορυχείο Trepca στη Σερβία.
Ανακαλύφθηκε στη συνέχεια από το Βρετανικό Υπουργείο Οικονομικού Πολέμου ότι το κύριο μέρος (το 70%) των ορυκτών κασσίτερου και μολύβδου που παρήγαγε, έβρισκε τον δρόμο του μέσω τραίνου στην Θεσσαλονίκη όπου φορτωνόταν σε πλοία και πήγαινε στο Βέλγιο και μετά στις Γερμανικές βιομηχανίες όπλων στο Rhur. Ο Γκραντ (Grand) καθαιρέθηκε (μάλλον με αβάσιμες υποψίες) και στάλθηκε σε ένα φυλάκιο τηλεπικοινωνιών στους πρόποδες των Ιμαλάϊων στην Ινδία.
Το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας ήταν το νεοσύστατο Τμήμα «Δ» (“Section D”) να μείνει «ορφανό» μέχρι να αποφασίσουν οι αρχές να το συμπεριλάβουν στο Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων (Special Operations Executive – S.O.E.). Αυτό δημιούργησε για χρόνια προβλήματα μεταξύ του Γραφείου Ειδικών Επιχειρήσεων (Special Operations Executive – S.O.E.) και της Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (S.I.S. – Secret Intelligence Service) η οποία ποτέ δεν ξέχασε ούτε συγχώρησε την αφαίρεση αυτού του τμήματος από το ενεργητικό της. Κάποια στιγμή το πρόβλημα έγινε τόσο έντονο που κλήθηκαν κυβερνητικά στελέχη να βάλουν τέλος σε αυτό, διότι περισσότερη ενέργεια και πόροι σπαταλιόντουσαν στον μεταξύ τους πόλεμο παρά στον εχθρό.