Υπάρχει «διακόπτης» της βίας;
Η δυνατότητα να «ανοίγουμε» και να «κλείνουμε» τον διακόπτη της βίας όταν αυτό απαιτείται, δεν είναι εγγενής σε όλους. Μόνο λίγοι άνθρωποι έχουν αυτή την έμφυτη ικανότητα. Οι υπόλοιποι μπορούν να την αποκτήσουν μέσω της καλής εκπαίδευσης, Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι ακόμα και αυτό το είδος της προετοιμασίας εξακολουθεί να μην είναι η «πραγματικότητα».
Πράγματι, αλλά τουλάχιστον είναι πολύ πιο κοντά στην «πραγματικότητα» από ό, τι διδάσκεται σε Αθλητικούς Συλλόγους που ισχυρίζονται ότι διδάσκουν «Αυτοάμυνα» (Πως; Με αθλητική προσέγγιση, πνεύμα και ήθη;;;).
Μπορεί να αναρωτιέστε γιατί το ισχυριζόμαστε αυτό;
Για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά κυρίως διότι σε Αθλητικούς Συλλόγους Πολεμικών Τεχνών και Μαχητικής Άθλησης, όλα ξεκινάνε με το αντίστοιχο του “fight” ή “begin” ή το λεγόμενο ιαπωνικό “Hajime”. Οι «μάχες» έχουν μια αρχή και ένα τέλος που προσδιορίζεται από τον προκαθορισμένο χρόνο, τον δάσκαλο ή τον διαιτητή σε αγώνες. Υπάρχει δηλαδή η προετοιμασία σε ψυχοσωματικό επίπεδο και ένα τέλος στη «βία» με την εντολή κάποιας αρχής, ακόμη και στα σκληρά μαχητικά αθλητικά συστήματα όπως την Πυγμαχία, το Kick boxing, το ΜΜΑ κλπ. Δεν υπάρχουν στοιχεία όπως η πρόθεση θανάτου, όπλα, πολλοί επιτιθέμενοι και πολλά άλλα…
Οι προπονήσεις από την πρώτη κιόλας εβδομάδα σε οποισδήποτε Αίθουσα Άσκησης Combatives του Combatives Group είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες που θα λάβετε οπουδήποτε αλλού.
Οι δεξιότητες και γνώσεις που θα αποκτηθούν από έναν προσηλωμένο ασκούμενο σε τρίμηνο σεμινάριο είναι ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ από πολλές απόψεις.
Παίρνουμε την εκπαίδευση μας πολύ σοβαρά και η εργασιακή ηθική στις αίθουσές μας είναι πολύ ανεπτυγμένη.
Το τηρούμε αυτό γιατί το θέμα της προσωπικής ασφάλειας και της επιβίωσης είναι πολύ σημαντικά για εμάς και τους «δικούς μας», ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι για σας και τους «δικούς σας».
Ο τραυματισμός (ή και χειρότερα), δεν είναι ευχάριστος για κανέναν, εντούτοις αποτελεί μια μεγάλη πιθανότητα σε πραγματικές καταστάσεις. Η νοοτροπία που είναι διάχυτη στο Combatives Group είναι ότι δεν μπαίνουμε ποτέ σε «περιπέτειες» θέλοντας να τραυματιστούμε ή δεχόμενοι με ηττοπάθεια ότι θα τραυματιστούμε. Φυσικά προτιμάμε να μην συμβεί, αλλά αν συμβεί, βάση της σκληρής προπόνησης και καταπόνησης μας, θα το χειριστούμε ανάλογα εκείνη τη στιγμή.
Το μυαλό μας πρέπει να είναι εστιασμένο στο τι θα κάνουμε εμείς σε αυτόν!
Αυτά τα αναφέρουμε διότι η σκληρή ρεαλιστική κατάρτιση είναι καλή και αναγκαία. Όμως, ακόμη και αυτή δεν είναι «αληθινή» διότι λείπει η παράμετρος της «δολοφονικής πρόθεσης» να κάνει κανείς πραγματικό κακό.
Ακόμα και όταν εφαρμόζεται σκληρή εκπαίδευση χωρίς προστατευτικά, (σπάνιο αλλά υπαρκτό στις ελάχιστες σχολές του είδους στον κόσμο) που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα, ακόμη και τότε δεν ασκείται με πρόθεση να προκαλέσει οδυνηρές σωματικές βλάβες ή να σκοτώσει. Ωστόσο, είναι πολύ σκληρό για το κορμί, το οποίο διατρέχει μετρημένο ρίσκο σοβαρού τραυματισμού, αλλά τελικά χρησιμεύει για να σκληραγωγηθεί σημαντικά.
Επιφανειακοί τραυματισμοί σε ασκήσεις κατά του μαχαιριού με τυλιγμένο περιοδικό και μεταλικό έλασμα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι κατά κανόνα, ασχέτως πόσο σκληρή είναι η εκπαίδευση, οι συνασκούμενοι πάντα θα εφαρμόζουν κάποια αυτοσυγκράτηση. Είτε επειδή επικρατεί η κοινή λογική, είτε επειδή υπάρχει ο φόβος ότι θα μας κάνει ο συνασκούμενος τα ίδια, είτε επειδή υπάρχει σεβασμός για το συνασκούμενο και την υγεία του.
Εξάλλου, οι περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται και αν εμφανίζονται στο χώρο εργασίας τους μοιάζοντας με ένα πάντα (την αρκούδα panda – με δύο μαύρα μάτια), σίγουρα θα προκαλέσουν σάλο μεταξύ των υπολοίπων. Και αν αυτό συνέβαινε τακτικά, θα μπορούσε να στοιχίσει ακόμη και την θέση εργασίας του ή αν είναι αυτοαπασχολούμενοι, την επιχείρησή τους. Πρέπει λοιπόν ακόμη και στις Αίθουσες Combatives, να είμαστε πρακτικοί σε αυτό το θέμα.
Τελικά, πώς λοιπόν μπορεί κάποιος να καλλιεργήσει