Έχει γίνει πλέον συχνό φαινόμενο να ακούμε από τον περίγυρό μας και στα δελτία ειδήσεων για ληστείες αλλά και για συμπλοκές και καυγάδες μεταξύ πολιτών οι οποίες είχαν τραγική κατάληξη με τον σοβαρό τραυματισμό ή ακόμα και τον θάνατο κάποιων από τους εμπλεκόμενους. Πόσα όμως από αυτά τα ατυχή περιστατικά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν ένας από τους εμπλεκομένους έβαζε την ζωή του και την υγεία του πάνω από τον εγωισμό του;
Ο εγωισμός δυστυχώς είναι ένα πολύ δυνατό ανθρώπινο συναίσθημα με αποτέλεσμα να θολώνει την κρίση και την λογική και, να οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις.
Το πιο σημαντικό μάθημα που έμαθα αυτό τον ένα χρόνο που προπονούμαι στο Combatives ΔΕΝ είναι το πώς να αντιδρώ άμα εμπλακώ σε ένα καυγά ή σε μια παρόμοια κατάσταση (π.χ. ληστεία), αλλά, πώς να πάρω όλα τα απαραίτητα μέτρα και να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και την λογική πάνω από τον εγωισμό και το πείσμα μου, ώστε να αντιληφθώ και να αποφύγω την εμπλοκή μου σε μια τέτοια κατάσταση ΠΡΙΝ να είναι πολύ αργά.
Είναι προφανές ότι αυτή την τακτική δεν την εφαρμόζουν αρκετοί από τους συμπολίτες μας και, επηρεασμένοι από τις ταινίες της τηλεόρασης και από την πεποίθηση ότι επειδή έχουν ασχοληθεί με κάποια πολεμική τέχνη μπορούν να νικήσουν οποιονδήποτε αντίπαλο οδηγούνται σε συρράξεις που πολλές φορές τους κοστίζουν την ζωή.
Ο «δρόμος» δεν είναι ούτε ρινγκ ούτε υπάρχουν τηλεοπτικές κάμερες εκείνη την ώρα. Ο «δρόμος» μπορεί να παρομοιαστεί μόνο με ζούγκλα όπου το καλύτερα οπλισμένο ζώο είναι και ο απόλυτος άρχοντας.
Έτσι και σε μια μάχη στο δρόμο το πάνω χέρι έχει πάντα αυτός που θα κρατάει το όπλο (μαχαίρι, περίστροφο, ακόμα και ένα ξύλο). Μια μαχαιριά ή ένα καλό χτύπημα με το ξύλο είναι αρκετά για να βγάλουν νοκ-άουτ η και να οδηγήσουν στον θάνατο οποιονδήποτε άριστα εκπαιδευμένο και σκληραγωγημένο επαγγελματία αθλητή πόσο μάλλον έναν απλό πολίτη.
Το τι ΝΟΜΙΖΕΙ κανείς ότι μπορεί να κάνει είναι ΠΟΛΥ διαφορετικό από το τι ΜΠΟΡΕΙ να κάνει. Αν δεν έχει δοκιμάσει όσα γνωρίζει σε ΣΘΕΝΑΡΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΟ αντίπαλο ο οποίος προσπαθεί και εκείνος να τον αποτρέψει με ΚΑΘΕ μέσο, είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να γνωρίζει τα δικά του όρια. Δεν πρέπει να μας ξεφεύγει το γεγονός ότι:
Τα πάντα λειτουργούν όταν ο άλλος συνεργάζεται.
Όπως είχε πει και ο Fairbairn ΣΙΓΟΥΡΗ άμυνα ενάντια σε κάποιον που κρατάει μαχαίρι ΔΕΝ υπάρχει. Η καλύτερη τακτική για να αντιμετωπίσει κάποιον με μαχαίρι είναι μια:
Κρατάς μια απόσταση ασφαλείας τουλάχιστον 2 μέτρα ή περισσότερο, να γυρνάς την πλάτη σου στον επιτιθέμενο και να τρέχεις σαν να μην υπάρχει αύριο.
Πολλοί θα θεωρήσουν αυτή την τακτική δειλή, αλλά είναι όμως η πιο αποτελεσματική και ασφαλής και, αυτό που θέλει ο κάθε άνθρωπος είναι να γυρνάει κάθε βράδυ στο σπίτι σώος και ασφαλής. Υπάρχει όμως και η περίπτωση λόγω δικού σου λάθος (έλλειψη παρατηρητικότητας και άγνοια κινδύνου) να ΠΑΓΙΔΕΥΤΕΙΣ και να ΜΗΝ μπορείς να αποφύγεις την μάχη. Τότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να δώσεις μια ΛΥΣΣΑΛΕΑ μάχη για την ζωή σου.
Όπως είπαμε και πριν όμως, το πιο σημαντικό είναι να έχεις πάρει όλα τα κατάλληλα μέτρα ώστε να ΜΗΝ ΦΤΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ σε αυτή την κατάσταση. Η ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ και η ΠΡΟΛΗΨΗ είναι τα πιο σημαντικά. ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ώστε να μπορέσεις να διακρίνεις τον ΚΙΝΔΥΝΟ και, ΠΡΟΛΗΨΗ ώστε αφού έχεις διακρίνει τον κίνδυνο να ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΣ από αυτόν. Η καθημερινότητα είναι γεμάτη παραδείγματα από ανθρώπους οι οποίοι αγνόησαν επιδεικτικά μια επικίνδυνη κατάσταση με ολέθρια αποτελέσματα. (Π.χ. Ο άνθρωπος που έχασε την ζωή του από δύο οπλισμένους ληστές για μια βιντεοκάμερα, ο Κύπριος ο οποίος έμεινε «φυτό» για την υπόλοιπη ζωή του επειδή αποφάσισε να μπλεχτεί σε ένα ανόητο καυγά σε ένα μπαρ).
Πρόσφατα ένας φίλος μου εξιστορούσε όλο περηφάνια πως «τσαμπουκαλεύτηκε» σε ένα πρεζάκι και το εμπόδισε που προσπαθούσε να σπάσει το τζάμι ενός αυτοκινήτου. Η πρώτη ερώτηση που του έκανα και σοκαρίστηκε μόλις διαπίστωσε πόσο δίκιο είχα ήταν:
«Κι αν αυτός εκείνη την ώρα έβγαζε ένα μαχαίρι και σε μαχαίρωνε τι θα έκανες;» (δεν περιμένει λογική κανείς από απελπισμένους ανθρώπους…)
Βασικός κανόνας ασφαλείας από την δική μας σκοπιά, είναι να κάτσεις στα αυγά σου και να μην ανακατεύεσαι σε ξένες υποθέσεις, γιατί πολύ απλά δεν ξέρεις τι είναι ο άλλος και τι τρέλα κουβαλάει μέσα του. Δεν είναι η δική σου δουλειά να ασχολείσαι με παραβατικούς, είναι της αστυνομίας.
Δυστυχώς πολύς κόσμος παρασύρεται από αυτά που βλέπει στις ταινίες και νομίζει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα με ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ αντίπαλο ή ενάντια σε ΔΥΟ και ΤΡΕΙΣ αποφασισμένους αντιπάλους. Στην πραγματική ζωή όμως, κάτι τέτοιο είναι σχεδόν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να γίνει, αλλά και να γίνει… η αντοχή, λόγο στρες, δεν θα σε κρατήσει για πάνω από πέντε – δέκα δευτερόλεπτα. Επίσης είναι πολύ συνηθισμένο να θεωρούν ότι επειδή όπως ανέφερα και παραπάνω «ξέρουν» μια πολεμική τέχνη ή επειδή ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ αυτά που βλέπουν στις ταινίες της τηλεόρασης, ο ΣΩΜΑΤΟΤΥΠΟΣ και τα ΚΙΛΑ του αντιπάλου ΔΕΝ παίζει κάποιο ρόλο στη μάχη.
ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!
Παίζουν ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρόλο στην έκβαση της. Ένας άοπλος μικροκαμωμένος άνθρωπος είναι ΠΟΛΥ πιο δύσκολο να ρίξει κάτω ή να απελευθερωθεί από την λαβή ενός αντιπάλου με έστω το ένα τέταρτο για να μην πούμε την διπλάσια μυϊκή μάζα και κιλά.
Αν ήταν τόσο εύκολο τότε γιατί στην πυγμαχία αλλά και σε ένα σωρό άλλα αθλήματα υπάρχουν κατηγορίες κιλών;
Οι κατηγορίες υπάρχουν για αυτόν ακριβώς τον λόγο για να έχουν όλοι ΙΣΕΣ ευκαιρίες απέναντι στους αντιπάλους τους.
Κατά την γνώμη μου λοιπόν πρέπει πάντα να είμαστε σε ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ και να ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ τα πάντα γύρω μας ώστε να μπορούμε να ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ τον κίνδυνο αν υπάρξει. Κι όταν λέω να τον αντιμετωπίσουμε δεν εννοώ να κάτσουμε να δώσουμε μια ΑΝΟΗΤΗ μάχη αλλά να προσπαθήσουμε να τον ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ με ΚΑΘΕ δυνατό τρόπο. Αν δεν γίνεται, τότε και ΜΟΝΟ τότε θα πρέπει να κάτσουμε να πολεμήσουμε για την ίδια μας τη ζωή. Πάντα όμως θα πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι συνήθως ΕΜΕΙΣ θα είμαστε σε ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΗ θέση. Γιατί όπως στη ζούγκλα, έτσι και στην κοινωνία μας, το αρπακτικό είναι αυτό που έχει το πάνω χέρι σε μια μάχη, γιατί πολύ απλά, τις περισσότερες φορές είναι καλύτερα εξοπλισμένο.
Ας αφήσουμε στην άκρη λοιπόν τι μάθαμε στον ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ και στις πολεμικές τέχνες και το τι έκανε ο αγαπημένος μας ηθοποιός στις ταινίες, γιατί ΤΙΠΟΤΑ απ’ αυτά δεν είναι αληθινό. Η ζωή μας δεν είναι ταινία, η ζωή μας είναι πολύτιμη και πρέπει να την προστατεύουμε με κάθε τρόπο.
