Κάνει η μεθοδολογία εκπαίδευσης του Αθλητικού Συλλόγου;
Η μεθοδολογία εκπαίδευσης ΑΜΥΝΑΣ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙ και ΚΑΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΟΥ είναι ΜΕΓΑ θέματα ενδιαφέροντος που εκδηλώνουν πολλοί ασκούμενοι στις ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ.
Όμως, αντικειμενικά και συγκριτικά με το σύνολο του πληθυσμού, ΑΠΕΙΡΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ έχουν χρησιμοποιήσει τέτοι όπλο σε βρασμό ψυχής ή αντιμετωπίσει τέτοια απειλή.
Έχει νόημα λοιπόν να ασχοληθεί κανείς με αυτή;
Και ας πούμε ότι έχει…, η μεθοδολογία του Αθλητικού Συλλόγου είναι ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ για να αντιμετωπιστεί ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ μια βίαιη επίθεση;
Τι κάνουν οι επαγγελματίες που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους βια που είναι διαφορετικό;
Το ποσοστό που εκπαιδευμένοι και ανεκπαίδευτοι στο «είδος» έχουν επιτύχει να επιβιώσουν η μη δεν είναι και πολύ μεγάλο. Πράγμα που καθιστά το ερωτηματικό έγκυρο. Παρά ταύτα, εδώ θα δημοσιεύσουμε τα όσα έχουμε ερευνήσει και δοκιμάσει.
Με τα χρόνια έχω συχνά ρωτηθεί για επιθέσεις με μαχαίρι, δηλαδή, αν ΕΙΝΑΙ ή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατή η αυτοάμυνα ενάντια σε ένα μαχαίρι. ΠΩΣ μπορεί κανείς να τις ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ και, ΠΩΣ μπορεί να ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΙ κανείς για αυτό. Το συμπέρασμα στο οποίο έχω φθάσει, ΔΕΝ διαφέρει από εκείνο του πατέρα του σύγχρονου Combatives.
«Σε μάχη στενής εγγύτητας, δεν υπάρχει πιο θανάσιμο όπλο από το μαχαίρι. Ένας εντελώς άοπλος άνθρωπος δεν έχει καμία σίγουρη άμυνα εναντίον του, και, περαιτέρω, απλώς η ξαφνική αναλαμπή ενός μαχαιριού είναι συχνά αρκετό για να δημιουργήσει φόβο σε αντίπαλό σας, αναγκάζοντας τον να χάσει την εμπιστοσύνη και να παραδοθεί.» – W.E. Fairbairn
Αυτό που πρέπει να εκτιμήσουμε είναι ότι ο ίδιος ο Fairbairn δέχθηκε επιθέσεις ΠΟΛΛΕΣ φορές κατά τη διάρκεια των καθηκόντων του ως αστυνομικός και πολλές από αυτές τις φορές ήταν με μαχαίρι. Τα καταγεγραμμένα περιστατικά της Δ.Α.Σ. ήταν 666 και, ας αναλογιστούμε ότι:
Πολλοί δεν έχουν επιβιώσει ούτε από ΜΙΑ επίθεση με όπλο.
Αν και δεν γνωρίζουμε τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες αυτών των επιθέσεων (έστω αν ήταν άοπλος ή οπλισμένος κατά τη διάρκεια τους), είναι σαφές πώς επέζησε αυτές τις καταστάσεις (λέγεται ότι είχε πολλές ουλές και σημάδια σε όλο του το σώμα).
Σχετικά με το γεγονός αυτό, φαίνεται λογικό ότι η παραπάνω δήλωση είναι ιδιαίτερα αληθές για ένα ΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟ και ΜΗ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ άνθρωπο, μιας και ο Fairbairn κατάφερε να επιβιώσει. Ας θυμηθούμε ότι εκπαιδεύτηκε από τους καλύτερους δασκάλους της εποχής του και, στη συνέχεια, ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΕ σε πραγματικές καταστάσεις βίας.
Με βάση αυτό, το συμπέρασμα στο οποίο πρέπει να φτάσουμε, είναι ότι:
ΥΠΑΡΧΟΥΝ μέθοδοι άμυνας εναντίον ενός μαχαιριού, αλλά όπως επισήμανε ο ίδιος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΕΣ.
Δυστυχώς για τους πολίτες, εδώ είναι όπου Αθλητικοί Σύλλογοι Πολεμικών Τεχνών και Μαχητικών Αθλημάτων από σχεδόν όλα τα συστήματα, διδάσκουν κάθε λογής τεχνικές που είτε έχουν μάθει από αδοκίμαστες πηγές. Συχνά τους δικούς τους δασκάλους ή όσα αντιγραφούν από άλλους δασκάλους.
Το πρόβλημα είναι ότι μόνο ΜΕΡΙΚΟΙ δάσκαλοι στο μακρινό παρελθόν ΙΣΩΣ να έχουν χρησιμοποιήσει κάποια αποτελεσματική έκδοση αυτών που διδάσκονται σήμερα.
Όμως, πολλά από αυτά που ίσχυαν ΤΟΤΕ, έχουν μεταλλαχθεί τόσο πολύ ΤΩΡΑ, ώστε να καθίστανται ΣΧΕΔΟΝ ΑΧΡΗΣΤΑ (τουλάχιστον για ρεαλιστικές συνθήκες αυτοάμυνας).
Μια άλλη ανησυχία είναι ότι ελάχιστοι σύγχρονοι δάσκαλοι έχουν ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ μαχαίρι στην πραγματικότητα. Και μάλιστα, ελάχιστοι του γενικού συνόλου δοκίμασαν τις τεχνικές τους έστω με έναν ΜΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΟ συνασκητή του οποίου ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ, είναι να τους προσεγγίσει με ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ τρόπο του δρόμου. Δηλαδή με τεχνάσματα ή λυσσαλέα επίθεση καρφώνοντας και κόβοντας με εκπαιδευτικό μαχαίρι όσο πιο ΔΥΝΑΤΑ και ΓΡΗΓΟΡΑ μπορεί. Αν γινόταν έστω και με μαρκαδόρο θα φαινόταν σύντομα η αλήθεια.
Η προσέγγιση του Combatives Group είναι ΠΟΛΥ διαφορετική από τις «στείρες» προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται από την πλειοψηφία των εκπαιδευτών Αθλητικών Συλλόγων.
ΞΕΡΟΥΜΕ ότι υπάρχουν τεχνικές που ένας άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να χρησιμοποιήσει για να υπερασπιστεί ενάντια σε ένα μαχαίρι. Έχουμε αποδείξει αυτό το γεγονός τόσο ιστορικά όσο και με το πέρας του χρόνου με σκληρή δοκιμασία. Αυτό που τα κάνει όλα ΑΒΕΒΑΙΑ όμως είναι οι ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ.
Πιστοί στην προσέγγιση του Combatives στη βία, καταλήξαμε στον πολύ μικρό αριθμό ΤΑΚΤΙΚΩΝ και ΤΕΧΝΙΚΩΝ και την ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ εκπαίδευσης τούς, η οποία ΠΑΝΤΑ ασκείται υπό ΠΙΕΣΗ. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε την σιγουριά να λέμε:
«ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ κάποια άμυνα εναντίων του μαχαιριού!»
Αλλά, το κατά πόσο ΣΙΓΟΥΡΗ είναι η ίδια η εκάστοτε τεχνική, εξαρτάται ΠΑΝΤΑ από τους ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΥΣ παράγοντες και ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ που ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να προβλέψει. Είναι θέμα καθαρά τύχης ή ΒΑΘΙΑΣ εμπειρίας κατά την γνώμη μας.
Άμυνα με μαχαίρι: Στηριχθείτε στα βασικά
Στην έρευνα και τις δοκιμές μας των μεθόδων άμυνας εναντίων μαχαιριού, ένα από τα συμπεράσματα στα οποία έχουμε φτάσει είναι ότι:
Είτε μας αρέσει είτε όχι, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η επίθεση με μαχαίρι συνήθως διαπράττεται με ΚΑΚΙΑ και ΜΙΣΟΣ.
Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι που είναι ανεκπαίδευτοι ή ανάρμοστα εκπαιδευμένοι ή πού ΔΕΝ έχουν δοκιμαστεί και έχουν βιώσει μια επίθεση με μαχαίρι, συγκλονίζονται σε βαθμό «παγώματος» ή και υποταγής. Μπορεί ακόμη να αντιδρούν με ακατάλληλο τρόπο, πράγμα που τους τοποθετεί συχνά σε ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ κίνδυνο.
Όμως, ΚΑΙ όσοι υποτίθεται ΕΧΟΥΝ εκπαιδευτεί και έχουν βιώσει μια επίθεση με μαχαίρι, αντέδρασαν το ΙΔΙΟ!
Οι παράγοντες που «παίζουν» σε τέτοιες καταστάσεις καθιστούν τα πάντα ένα μεγάλο ΙΣΩΣ…
Χρειάζεται πολύ μεγάλος βαθμός εκπαίδευσης στο είδος για να αυξηθεί έστω και λίγο το ποσοστό επιβίωσης. Εκπαίδευση και άσκηση καθημερινή τουλάχιστον 2-3 ωρών, πράγμα που δεν είναι εφικτό από απλούς πολίτες που κάνουν προπόνηση 90 λεπτά 2-3 φορές την εβδομάδα.
Ανάλογα με τις έρευνες και την εμπειρία μας, υπάρχουν μόνο δύο βασικοί τρόποι επιθέσεις με μαχαίρι που λαμβάνουν χώρα:
- Απειλή (που μπορεί να κλιμακωθεί σε ενέδρα)
- Ενέδρα (που μπορεί να περιέχει και την άμεση θανάτωση)
Η εμπειρία και των δύο είναι συνταρακτική! Η απειλή μπορεί να είναι ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ με την έννοια ότι μια ενέδρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σοκάρει και, στην ΣΥΝΕΧΕΙΑ, να απειλήσει για να εκμαιεύσει υποταγή. Ενώ μια απειλή μπορεί να καταλήξει σε ενέδρα αν ο επιτιθέμενος δείχνει να αποχωρεί και αλλάξει γνώμη ή κάποιος δεύτερος επιτιθέμενος επιτεθεί από την «τυφλή» γωνία (αληθινά παραδείγματα πιο κάτω).
Σε κάθε περίπτωση, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε είναι ότι:
Και οι δύο θα είχαν ένα βαθμό δυσκολίας εκδήλωσης ΑΝ οι άνθρωποι είχαν εκ των προτέρων, Επίγνωση του Περιβάλλοντος τους.
Αυτή η κατάσταση εγρήγορσης και επίγνωσης επιτρέπει σε έναν αμυνόμενο
Αν βρείτε τον εαυτό σας σε κάποια από αυτές τις καταστάσεις, είναι γιατί η ΕΓΡΗΓΩΡΣΗ και η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ που επιτρέπουν την ΕΠΙΓΝΩΣΗ έχουν αποτύχει ή πιο σωστά…
ΕΣΕΙΣ παραλείψατε να τα ΑΣΚΗΣΕΤΕ!
Σήμερα ζω στην Ελλάδα, που ανάλογα με τα διεθνή πρότυπα, προσφέρει σχετικά ασφαλές περιβάλλον, ακόμη και με την τεράστια εισροή ανθρώπων που συχνά βρίσκονται σε αρκετά απελπιστική κατάσταση. Το ποσοστό της εγκληματικότητας αυξάνεται σταθερά από το 2000 και, παρότι έχουν υπάρξει πολλά περιστατικά εγκληματικότητας σε πολύ κοντινή απόσταση από εμένα, ευτυχώς δεν με έχουν επηρεάσει.
Σε σύγκριση με αυτή τη σχετικά ασφαλή κατάσταση, τριάντα και πλέον χρόνια πριν, όταν ζούσα στη Νότιο Αφρική το ποσοστό της εγκληματικότητας ήταν ήδη εξαιρετικά υψηλό (σήμερα είναι ακόμη υψηλότερο). Τότε, το έγκλημα συχνά χτυπούσε πολύ πιο κοντά μου, λιγοστές φορές ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο.
Έχω την τύχη να ΜΗΝ έχω υποστεί σοβαρό τραυματισμό, κυρίως λόγω της Επίγνωσης του Περιβάλλοντος μου και της Εκπαίδευσης μου που ήταν τα ΚΥΡΙΑ μέσα της προστασίας μου. Όσο για τα νεανικά επεισόδια προσωπικής εμπειρίας φορτισμένα με τεστοστερόνη (ή βλακεία) που οδήγησαν στη βία, η εκπαίδευση μου ήταν η ασπίδα μου. Αν και σε ορισμένα περιστατικά, παρά τρίχα να βρεθώ στα Επείγοντα Περιστατικά.
Δεν μπορώ να πω ότι η τύχη ή η προετοιμασία έπιασαν τόπο για έναν σχολικό φίλο με το όνομα Ζώης Κ. Ήταν σε ένα δημόσιο πάρκο σε κατάστημα πίνοντας ένα ρόφημα με τη φίλη του απολαμβάνοντας τον ήλιο.
ΔΕΝ είχε προσέξει το απροκάλυπτο ενδιαφέρον ενός τύπου που τους παρακολουθούσε, ΟΥΤΕ τον πρόσεξε καθώς τους πλησίασε, μέχρι που έφθασε στο τραπέζι τους στεκάμενος ακριβώς από πάνω τους. Ο τύπος απλά τράβηξε ένα μαχαίρι το ακούμπησε απειλητικά στο λαιμό του και απαίτησε τα χρήματα του, στην οποία απαίτηση ο Ζώης εισάκουσε (η κατάλληλη αντίδραση κατά τη γνώμη μου, μόνο λεφτά ήταν…).
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια ήταν το συγκλονιστικό της υπόθεσης. Αφού άρπαξε το πορτοφόλι, ο τύπος απλά μαχαίρωσε τον Ζώη στην καρδιά και απομακρύνθηκε τρέχοντας, ενώ η φίλη του καθόταν παγωμένη σε κατάσταση σοκ (περίπτωση απειλής που κατέληξε σε ενέδρα).
Κανένας περαιτέρω διάλογος, μερικά καρφώματα και εξαφανίστηκε… θυμηθείτε, αυτό είναι τριάντα και πλέον χρόνια πριν σε μια άλλη χώρα γνωστή για τη βία. Το συμπέρασμά μου;
Είναι σαφές, ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΓΓΥΗΣΗ για την ασφάλεια μας, ακόμη και αν συμμορφωθούμε στις απαιτήσεις ενός ληστή κακοποιού.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που έχω ακούσει για ένα παρόμοιο περιστατικό και, αυτό συνέβη πριν από λίγα χρόνια εδώ, στην Ελλάδα, για μια βιντεοκάμερα.
Ένας άνδρας πήγαινε τη σύζυγό του στο νοσοκομείο για να γεννήσει το τρίτο παιδί τους. Και αυτός προσεγγίστηκε από δύο άνδρες. Δεν υπήρξε διάλογος, μερικά καρφώματα και απομακρύνθηκαν τρέχοντας με την κάμερα. Το περιστατικό συγκλόνισε το Ελληνικό κοινό σε μεγάλο βαθμό! Αυτό το είδος του εγκλήματος ήταν ανήκουστο!
Εμένα ΔΕΝ με σόκαρε.
Αυτό συμβαίνει όταν έχετε ακούσει, δει ή βιώσει παρόμοια περιστατικά στο παρελθόν. Εάν αυτό συμβεί πολλές φορές, ο άνθρωπος απευαισθητοποιείται και τότε μόνο ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ να παραμείνει σε ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, εξασκώντας την ΕΠΙΓΝΩΣΗ του περιβάλλοντος του ώστε να είναι πιο ασφαλής.
Μου πήρε σχεδόν 5 χρόνια για να εγκλιματιστώ στο σχετικά χαλαρό Ελληνικό τρόπο ζωής όταν πρωτοέφθασα στην Ελλάδα. Σε αυτό το σημείο, τα πράγματα φαίνεται να προχωρούν ώστε να κάνουν πλήρη κύκλο σε ορισμένες περιοχές της Αθήνας.
Έχοντας βιώσει αρκετές επικίνδυνες καταστάσεις, έχω συγκεντρώσει ένα μέτρο εμπειρίας και, υπό κάποια έννοια, μια μορφή ΠΡΟ-ΒΛΕΨΗΣ (Foresight), γιατί ΞΕΡΩ ότι η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη στα ΠΡΩΤΑ ΣΤΑΔΙΑ της αύξησης της βίας. Αυτός είναι ο λόγος που συνεχώς λέω στους μαθητές μου,
«Η απόδειξη του παρελθόντος αποτελεί ένδειξη του μέλλοντος!» – Ζακ Καπανταϊδάκης
Που σημαίνει ότι αν έχετε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν, ξέρετε τι έρχεται…
Κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξηγήσω στους ασκούμενους του Συστήματος Combatives μας ότι η εγκληματικότητα αυξάνεται ΤΑΧΥΤΕΡΑ από ό, τι οι άνθρωποι είναι ΕΤΟΙΜΟΙ να την αντιμετωπίσουν. Η κατάσταση αυτή, επίσης, με ώθησε να λάβω νέα απόφαση, το αποτέλεσμα της οποίας είναι η δέσμευσή μου να προετοιμάσω τους συμπολίτες μου για όσα διακρίνω ως αυξανόμενη τάση βίας.
