Σε όλη μου την ζωή που ασχολούμαι με αυτό που λένε (εσφαλμένα) «πολεμικές τέχνες», ψάχνω για αλήθειες. Για αυτό και κατέληξα στο COMBATIVES, ως σύστημα αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας, γιατί αυτό το σύστημα πραγματεύεται μόνο αληθινά σενάρια και πραγματικές απειλές.
Ως εκπαιδευτής πλέον, μπορώ να πω ότι νιώθω την ίδια ακριβώς ευθύνη που νιώθω και ως πατέρας. Ήρθε όμως η στιγμή που με την ιδιότητα και των δύο, χρειάστηκε να συνοψίσω όλα μου τα συμπεράσματα σε αυτό που λέμε «με δυο λόγια». Και εξηγώ.
Ο μεγάλος γιός μου (14 ετών) έφτασε στην ηλικία που το κύριο ενδιαφέρον του είναι το αντίθετο φύλο. Αποτέλεσμα αυτού να «μαρκάρει» άλλα δεντράκια που ανήκουν σε διαφορετικές «αγέλες». Ξέροντας τους κινδύνους που επιφέρει αυτό το σπορ, μου είπε:
«Πες μου ρε πατέρα κανένα κόλπο για να μην φάω ξύλο.»
Αναλογιζόμενος εγώ ότι η εγκληματικότητα έχει φτάσει πλέον και σε αυτές τις ηλικίες, (σοβαρά ποινικά αδικήματα διαπράττονται πλέον από ανήλικους), μπήκα στην διαδικασία, μέσα σε λίγη ώρα, να του πω «με δυο λόγια», όλη την θεωρία του COMBATIVES.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό:
- Μην αφήσεις να σε πλησιάσει κανένας κάτω από 5 μέτρα, αν δεν έχεις συγκεκριμένο σχέδιο πως θα τον «κατεβάσεις.»
- Όταν ο άλλος είναι κάτω, κανένας δε θα σε πει ζαβολιάρη. Τουμπεκιάζονται όλοι. Παραπλάνηση, Εξαπάτηση, Δόλος!
- Ότι ξεκινάς θα το τελειώνεις. Μην επιτρέψεις μία κατάσταση να κλιμακώσει και μετά «μασήσεις». Δεν υπάρχει «εσύ-εγώ, εσύ-εγώ, εσύ-εγώ». Υπάρχει μόνο το «εγώ-εγώ–εγώ-τέλος.-»
- Υπάρχει και το συγνώμη. Η πρώτη να είναι πάντα δική σου. Δεν υπάρχει περιθώριο για δεύτερη.
- Μιλάς με έναν, σε βαράνε δύο.
- Ταχύτητα = ροή = σχέδιο.
Φυσικά μου χρειάστηκαν πάνω από δύο ώρες για να του εξηγήσω λεπτομερώς τί του είπα.
Κατ’ αρχήν του εξήγησα ότι όλα αυτά δεν αφορούν τυχόν τσαμπουκάδες, με απώτερο σκοπό το γόητρο, αλλά την ασφάλεια του και μόνον.
Μετά έπρεπε να του εξηγήσω ότι π.χ. :
- Ελέγχοντας τις αποστάσεις είσαι πάντα σε εγρήγορση και αυτός που δεν σέβεται καταστάσεις, δεν σέβεται και αποστάσεις. Επίσης, πρέπει πάντα να έχει κανόνες εμπλοκής που να είναι έτοιμοι να ξεδιπλωθούν όταν παραβιάζεται η ασφαλής απόσταση (αυτοάμυνα).
- Όλες οι μάχες στην ιστορία κερδήθηκαν με δόλο. Δεν μιλάμε για κανόνες αθλήματος, αλλά για κανόνες επιβίωσης.
- Όταν παραβιαστεί και ο τελευταίος φραγμός που έχεις βάλει για να αποτρέψεις μία κατάσταση, αυτή είναι και η στιγμή που πρέπει να ξεδιπλώσεις τους κανόνες εμπλοκής-χρήσης βίας και να σταματήσεις μόνο όταν είσαι σίγουρος ότι δεν κινδυνεύεις πια.
- Εδώ χρησιμοποιώντας όλους τους κανόνες αποκλιμάκωσης της αυτοπροστασίας, είσαι σίγουρος ότι δεν θα τη βγάλεις καθαρή αν δεν χρησιμοποιήσεις βία, για αυτό ξεκίνα. Αν δεν υπήρχε πρόθεση, δεν θα είχατε φτάσει σε αυτήν την κατάσταση.
- Έχε πάντα υπόψη σου ότι στις αγέλες πάντα υπάρχουν οι «καλοθελητές» βοηθοί που με την σιγουριά αυτών ξεκίνησε όλο αυτό εναντίον σου.
- Η ταχύτητα σε μία μάχη δεν είναι να τα κάνεις όλα γρήγορα, αλλά να έχεις ένα σχέδιο που έχεις εκπαιδευτεί πάνω σε αυτό και δεν περιμένεις να δεις τι θα σου κάνουν για να πράξεις τα ανάλογα. Το ξεκινάς και ας μην είναι το καταλληλότερο για αυτήν την περίσταση. Είναι το καλύτερο για το μυαλό και το σώμα σου, αφού το έχεις προεπιλέξει, δημιουργώντας μία σιγουριά καίρια που τη χρειάζεσαι την δεδομένη στιγμή. Αυτή με τη σειρά της δημιουργεί μία ροή επίθεσης στον αντίπαλο χωρίς να του αφήνει καμία πρωτοβουλία και καμία δυνατότητα δικιάς του επίθεσης. Αυτό είναι η πραγματική ταχύτητα σε μία μάχη.
Του είπα δηλαδή «με δυο λόγια» τους παγκόσμιους κανόνες εμπλοκής – χρήσης βίας για πραγματικές καταστάσεις, που είναι και η ραχοκοκαλιά της θεωρίας του COMBATIVES.
Το συμπέρασμα το δικό μου από όλα αυτά είναι ότι, αν και ως εκπαιδευτής συνεχίζεις να κυνηγάς αλήθειες, δεν διαφέρεις από έναν πατέρα (με όλες τις ανησυχίες και αϋπνίες που συνεπάγεται αυτό) που πρέπει να δίνει λόγο για το τι λέει στα παιδιά του που θα είναι άλλωστε και οι αυριανοί πολίτες αυτού του έθνους.
Εκπαιδεύεις τους μαθητές σου όπως θα εκπαίδευες τα παιδιά σου και εκπαιδεύεις τα παιδιά σου, όπως θα εκπαίδευες τους μαθητές σου.
