Ο αγώνας της καθημερινής ζωής για την οικονομική επιβίωση, ευημερία και εκπλήρωση των στόχων μας δεν έχει κατηγορίες βάρους, ηλικίας ή κατάταξη σε «καλούς ή κακούς». Για την ακρίβεια, έχει μία κατηγορία OPEN που «παίζουν» όλοι. Οι πιθανοί αντίπαλοι είναι κάθε ηλικίας, βάρους και επιπέδου και παίζουν με τους κανόνες που θέτουν… οι ίδιοι και τις περισσότερες φορές δεν τους ανακοινώνουν. Συνήθως τους μαθαίνουμε με τον δύσκολο τρόπο…
Επίσης, δεν ανακοινώνουν ούτε την ώρα ή τον τόπο διεξαγωγής του «αγώνα», ούτε το αν το αγώνισμα θα είναι ατομικό ή ομαδικό ή γενικά το τι παιχνίδι θα παίξουμε. Και επειδή είναι ζαβολιάρηδες και δεν τους αρέσει να χάνουν, έχουν μεγάλη ομάδα με αναπληρωματικούς και δεν ενημερώνουν ούτε καν τον διαιτητή!
Ακούγεται ενδιαφέρον να μην ξέρεις τον τόπο, τον χρόνο, τον αριθμό των αντιπάλων ή το αγώνισμα που πρόκειται να παίξεις, αλλά καθόλου διασκεδαστικό.
Οπότε καλό είναι να ξέρεις όλα τα «αθλήματα», οικονομικά, λογιστικά, ψυχολογικά, εμπορικά και τεχνικά θέματα όπως πάλη, πυγμαχία, μπραζίλιαν τζουτζίτσου, ΜΜΑ, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ κλπ.
Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα μετά από προπονήσεις ετών, ο αντίπαλος να θέλει να «παίξει» σκοποβολή με κινούμενο στόχο (εσένα). Ή να έχει εντρυφήσει στην τέχνη του χασάπη και να θέλει να δοκιμάσει το καινούργιο του μπαλτά ή απλά να θέλει να παίξει ποδόσφαιρο έχοντας οργανώσει κανονική εντεκάδα και εσύ είσαι η μπάλα…
Άρα τι «άθλημα» θα διαλέξουμε;
Τί θα μας ήταν πρακτικά χρήσιμο;
Ας εξετάσουμε κάποιες παραδοχές που πιθανόν θα μας βοηθήσουν στην επιλογή:
- Τις περισσότερες φορές θα ήταν πιο συνετό να μην μπλέξουμε σε κάτι που πιθανόν θα έχει άσχημη κατάληξη είτε «κερδίσουμε» είτε χάσουμε, οπότε καλό θα ήταν να έχουμε το νου μας γενικότερα. Σε ένα Προπονητήριo Combatives θα το ονόμαζαν ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ και ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ.
- Καλό θα ήταν να έχουμε εκπαιδευτεί στην αναγνώριση κάποιων καταστάσεων και να αλλάζουμε «πεζοδρόμιο» όταν τις συναντάμε. Κάποιοι θα το ονόμαζαν ΑΠΟΦΥΓΗ.
- Αν τα κάναμε όλα λάθος και βρεθήκαμε στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, δηλαδή στο κέντρο του γηπέδου, αντιμέτωποι με την αντίπαλη ομάδα χωρίς διαιτητή, καλό θα ήταν να έχουμε τα ψυχικά αποθέματα και ετοιμότητα για να διαπραγματευτούμε την αναβολή του αγώνα. Σε ένα Προπονητήριo Combatives θα το ονόμαζαν ΑΠΟΚΛΙΜΑΚΩΣΗ.
- Βέβαια κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την αναβολή του αγώνα, θα υπάρξουν αντιδράσεις από την αντίπαλη ομάδα που έχει «οργανώσει την κατάσταση» και θέλει σώνει και καλά να «παίξει μπάλα». Οπότε ταυτόχρονα θα πρέπει να ψάχνουμε για τρόπους διαφυγής, να «μετράμε» τους αντιπάλους και είμαστε έτοιμοι να «παίξουμε μπάλα» και εμείς, βάζοντας μάλιστα και το πρώτο γκολ. Σε ένα Προπονητήριo Combatives θα το ονόμαζαν ΕΜΠΛΟΚΗ (η οποία κατά προτίμηση θα ήταν χρήσιμο να είναι Απλή, Βίαιη, Γρήγορη, Ολοκληρωτική).
…και ακόμη δεν έχουμε αναφερθεί καν σε τεχνική…
Υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ αυτών που διδάσκονται σε μία τάξη Combatives και σε αυτό που διδάσκεται σε οποιοδήποτε αθλητικό σύλλογο πολεμικών τεχνών ή αυτοάμυνας. Και δεν αναφέρομαι στις τεχνικές.
Μιλάω για την διαφορά νοοτροπίας στην προσέγγιση του θέματος, για την εκπαίδευση και ενημέρωση σε θέματα στρατηγικής και ψυχολογίας. Σε θέματα που αφορούν στην επίδραση των ουσιών και των συναισθημάτων που κατακλύζουν τον οργανισμό την ώρα της εμπλοκής σε δύσκολες καταστάσεις, τον χειρισμό τους και αλλά πολλά που δεν είναι ο σκοπός μου να αναλύσω εδώ.
Πολλοί, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές πιθανόν θα αντιδράσουν και θα θέσουν το ερώτημα:
«Κατά πόσο είναι εφικτό με κάποιους μήνες εκπαίδευσης να αντιμετωπίσουν (οι ασκητές combatives) ένα σκληροτράχηλο μεγαλόσωμο αρπακτικό της κοινωνίας που θα βρεθεί στο δρόμο τους και, γιατί δεν θα ήταν προτιμότερο να προπονηθούν π.χ. σε μία σχολή ΜΜΑ ή πυγμαχίας;»
Η απάντηση μου είναι ότι, στα πρώτα στάδια οποιασδήποτε εκπαίδευσης και οποιουδήποτε συστήματος, ο νεοφώτιστος εκπαιδευόμενος, είναι λογικό να μην έχει την δύναμη, την τεχνική κατάρτιση ή το απαραίτητο σθένος για να αντιμετωπίσει στα ίσια έναν πολύ δυνατότερο αντίπαλο, ακόμη και σε αθλητικά πλαίσια. Για το λόγο αυτό στις τάξεις του Combatives, δεν μιλάμε για την αυτοάμυνα μόνο, η οποία ασχολείται αποκλειστικά με το κομμάτι της ΕΜΠΛΟΚΗΣ, το οποίο ΔΕΝ είναι το ΜΟΝΟ ζητούμενο της διδασκαλίας του Combatives.
Σκοπός είναι το χτίσιμο και η εμπέδωση μίας ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ που έχει σαν στόχο την ΑΣΦΑΛΕΙΑ μας μέσω δομημένων σταδίων που αποσκοπούν, πρώτον στην ΑΠΟΦΥΓΗ της ΕΜΠΛΟΚΗΣ και αν αυτό δεν επιτευχθεί, στην προσπάθεια ΑΠΟΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ.
Το τρίτο στάδιο έχει φυσικά να κάνει με την ΕΜΠΛΟΚΗ σε μάχη, η οποία και αυτή χτίζεται βήμα-βήμα, με το κομμάτι της ψυχολογίας, της ψυχοσύνθεσης και των βασικών τεχνικών να διδάσκονται σε καθημερινή βάση.
Βέβαια, είναι θέμα προσωπικής επιλογής πόσο χρόνο και ιδρώτα θα επενδύσει ο καθένας για την ενδυνάμωση του σώματος, την τεχνική κατάρτιση, την σκληραγώγηση σώματος και πνεύματος, στοιχεία που θα σε προάγουν από απλό γνώστη των σταδίων, διαδικασιών και βασικών δεξιοτήτων για την αυτοπροστασία σου, σε ικανό και σκληρό μαχητή.
Περισσότερα σε Αίθουσα Άσκησης Combatives…