και η καταστροφή της αναποφασιστικότητας
“Do not go gentle into that good night…”
– Dylan Thomas (1914-1953)
Όταν υπάρχει κίνδυνος ζωής, ο αγώνας για την επιβίωση και τη σωματική ακεραιότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί με μισή καρδιά.
Μπορεί να επιτευχθεί μόνο με επιθετικό πνεύμα και τουλάχιστον με την ολόψυχη πρόθεση να επιφέρει εξουθενωτικό πόνο ή στη χειρότερη των περιπτώσεων ακόμα και να σκοτώσει τον επιτιθέμενο.
Γιατί;
Κανένας επιτιθέμενος δεν έχει λόγο να κάνει πίσω παραδίνοντας το πλεονέκτημα που έχει, έκτος αν τον ΑΝΑΓΚΑΣΕΙΣ να κάνει πίσω. – Ζακ Καπανταϊδάκης
Αυτή είναι η έκταση της βίας που πρέπει κάποιος να είναι προετοιμασμένος να ασκήσει για να σώσει την υγεία και τη ζωή του. Οτιδήποτε λιγότερο θα στοιχίσει το ένα ή και τα δύο (θα αναλύσουμε σε βάθος θέματα βίας σε άρθρα που θα ακολουθήσουν).
Τα παραπάνω λόγια μπορεί να μας φαίνονται σκληρά. Αλλά αν εξετάσουμε ο καθένας το θέμα σε προσωπικό επίπεδο, θα συμφωνήσουμε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος εμείς ή ένας δικός μας άνθρωπος, να υποστεί σοβαρό ή μοιραίο τραυματισμό και να το αποδεχθούμε ειρηνικά και στωικά.
Με αφορμή τα παραπάνω, δεν μπορώ παρά να εκθέσω ένα περιστατικό που έλαβε χώρα όταν είχα ήδη 3 χρόνια στην εκπαίδευσή μου. Τα 2 πρώτα χρόνια πέρασαν με ήττες από τους συμφοιτητές μου που ήταν ανώτεροι στην κατάταξη και συνεπώς, πιο έμπειροι. Ένας από αυτούς ήταν «ο κακός μου δαίμονας» και ονομαζόταν Έζρα >(Ezra). Κατά το τρίτο έτος οι δύο μας είχαμε ήδη τον τίτλο του «κορυφαίου» της τάξης. Αυτό ήταν για μένα εξοργιστικό. Δεν μπορούσα να καταλάβω με το 13χρονο μυαλό μου πώς ήταν δυνατόν!! Πλησίασα το εκπαιδευτή μας τον Mickey και τον ρώτησα:
«Mick, γιατί χθες νίκησα τον Ezra και σήμερα με νίκησε αυτός;»
Η απάντησή του πάντα λακωνικού και εύστοχου εκπαιδευτή μου στιγμάτισε την προσέγγισή μου στις προκλήσεις σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου από τότε. Είναι το είδος της απάντησης που ένας νεαρός έφηβος ποτέ δεν ξεχνά. Όχι μόνο λόγω αυτού που είπε, αλλά μάλλον του ΠΩΣ το είπε.
Κοιτάζοντας με στα μάτια αφ’ υψηλού με αυστηρό ύφος, έβαλε τις μεγάλες γροθιές του με τους τεράστιους πήχεις του στους γοφούς του και είπε:
«Την στιγμή που παίρνεις την απόφαση να επιτεθείς, το κάθε κύτταρο του είναι σου πρέπει να ουρλιάζει νίκη, γιατί αν δεν το κάνεις, θα πεθάνεις!!» – Mickey Davidow
Περιττό να σας πω την δύναμη που εμπνέει μια τέτοια κουβέντα και είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσετε ότι αυτά είναι δυνατά λόγια.
Αυτή την ιστορία της προσωπικής μου ζωής και την απάντηση που μου δόθηκε, την έχουν οικειοποιηθεί κάποιοι ξεδιάντροποι και την «πουλάνε» για δική τους.