Μύθοι και πραγματικότητα.
Έχουμε όλοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακούσει περί ειδικών σεμιναρίων για την αντιμετώπιση επίθεσης με μαχαίρι… Σχεδόν όλα τα συστήματα των πολεμικών τεχνών, έχουν τεχνικές που, υποτίθεται, αντιμετωπίζουν και εξουδετερώνουν τέτοιες επιθέσεις!
Μερικοί από μας έχουν διδαχτεί κάποιες από αυτές… Οι εκπαιδευτές εξηγούν και κατόπιν αναπαριστούν την τεχνική, με τη βοήθεια ενός εκπαιδευόμενου πιο έμπειρου από τους άλλους και στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες στο σεμινάριο ή στην πολεμική τέχνη, αρχίζουν να εκτελούν αυτά που μόλις είχαν παρακολουθήσει…
Στην αρχή υπάρχει μια σχετική αστοχία ή κακοτεχνία στον τρόπο εφαρμογής αυτών των τεχνικών, αλλά με συνεχή εκπαίδευση και εξάσκηση το επίπεδο ικανότητας ανεβαίνει και κάποια στιγμή φτάνει στο επιθυμητό ύψος…
Τότε, όλες οι πλευρές θεωρούν πως τα πράγματα έχουν πάει πολύ καλά, γίνονται και κάποιες εξετάσεις και απονέμονται διπλώματα, τα οποία πιστοποιούν την ικανότητα του φέροντος αυτά να αντιμετωπίζει επιτιθέμενους που κραδαίνουν μαχαίρι!
Όλα είναι ευχάριστα και χαρούμενα και ένα γενικό κλίμα ικανοποίησης και αυτοπεποίθησης επικρατεί! Μέχρι -ο μοι γένοιτο- να έρθουμε αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα!
Εκεί συνειδητοποιούμε, με τον πιό σοκαριστικό τρόπο, πως οι καταστάσεις δεν είναι έτσι όπως μας έμαθαν και όπως εμείς πιστεύαμε πως θα είναι…
«Όλα δουλεύουν όταν ο αντίπαλος συνεργάζεται.» – Ζακ Καπανταϊδάκης
Κατ΄αρχήν, ο επιτιθέμενος επιβουλεύεται πραγματικά τη σωματική μας ακεραιότητα και αποσκοπεί στο να μας τραυματίσει σοβαρά ή στο να μας σκοτώσει!
Δεν είναι όπως ο συνασκούμενος μας, που δεν είχε τέτοια πρόθεση και απλώς εκτελούσε μαζί μας την τεχνική, με τον συγκεκριμένο, προαποφασισμένο και γνωστό στους δυό μας τρόπο…
Τότε ήταν εύκολο για μας να αντιδράσουμε, όπως είχαμε μάθει, γιατί τα πράγματα ήταν απόλυτα ελεγχόμενα και ο συνασκητής μας συνεργαζόταν πλήρως, χωρίς να κάνει τίποτα διαφορετικό απ’ ότι είχαμε συνεννοηθεί και να μας ξαφνιάσει…
Στην πραγματική ζωή. όμως, όλα είναι αλλιώς…! Δεν γνωρίζουμε τίποτα… Ούτε πότε θα δεχθούμε την επίθεση, ούτε με ποιό τρόπο, ούτε πόσο σφοδρή θα είναι αυτή και λυσσαλέα…
Συνήθως τα χτυπήματα έρχονται άξαφνα, ορμητικά, καταιγιστικά και από πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις, οι οποίες ενδέχεται να εναλλάσσονται συνεχώς… Και πάνω απ’ όλα, τώρα γίνονται με πραγματικό μαχαίρι, που πιθανόν, κόβει και από τις δύο πλευρές…
Όπου αυτό προσγειωθεί, ακουμπήσει, συρθεί, έστω και κατά λάθος, τα αποτελέσματα είναι πολύ σοβαρά…
Σκεφτείτε να εκτελέσει ο αμυνόμενος το μπλοκ που είχε μάθει απέναντι σε πλαστικό ή λαστιχένιο μαχαίρι και να ανακαλύψει πως είτε τρυπήθηκε, είτε κόπηκε, είτε και τα δύο…
Και την ώρα που εκείνος, σοκαρισμένος από τη βιαιότητα της κατάστασης και τον πόνο από τους άρτι αφιχθέντες τραυματισμούς, προσπαθεί, ασυναίσθητα, να προφυλάξει τα χέρια του από περισσότερο μακέλεμα, ακολουθούν κι άλλες, πολλές και επαναλαμβανόμενες επιθέσεις, σε διαφορετικά σημεία του σωματός του, που καθιστούν την οποιαδήποτε αντιμετωπισή τους απίθανη!
Θα αναρωτηθεί, δικαίως, κανείς πώς εγώ γνωρίζω ολ’ αυτά που προανέφερα… Μήπως βίωσα κάποια τέτοια εμπειρία στο δρόμο; Ευτυχώς, μέχρι σήμερα, δεν είχα αυτή την «τύχη»…!
Κατά τη μέχρι τώρα διάρκεια της εκπαιδευσής μου στο Combatives και παρακολουθώντας κάποια σχετικά βίντεο στο ομώνυμο κανάλι στο Youtube, είχα σχηματίσει την άποψη πως η επίθεση με μαχαίρι είναι κάτι εξαιρετικά θανατηφόρο που πολύ δύσκολα αντιμετωπίζεται…
Στο Combatives Group θεωρούμε διόλου απίθανο ένας άνθρωπος ο οποίος ασκείται 2-3 φορές την εβδομάδα σε μεγάλη ποικιλία ειδών μάχης (δηλαδή όχι σε θέματα μαχαιριού συνέχεια), να μπορεί να ανταπεξέλθει αλώβητος από αποφασισμένη επίθεση με μαχαίρι. Ως εκ τούτου, αποκλείουμε και ότι πολύπλοκο διδάσκεται ως χρήση ή αντιμετώπιση του είδους.
Στο τελευταίο κλειστό σεμινάριο μας, όμως, που δουλέψαμε πολύ πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, προσπαθώντας να είμαστε όσο πιο κοντά στο ρεαλισμό ήταν δυνατόν (όχι με πραγματικά μαχαίρια, ασφαλώς), συνειδητοποίησα πως κάτι τέτοιο είναι σχετικά αδύνατον! Εκτός, εάν είσαι κατάλληλα οπλισμένος και πολύ έμπειρος στην χρησιμοποιήση των όπλων αυτών…
Το «πολύ έμπειρος…» κατά την κοινότητα του Combatives Group, χαρακτηρίζεται από ατελείωτες ώρες δοκιμών με μη συνεργαζόμενο αντίπαλο στην προπόνηση. Οι επιθέσεις μπορούν να γίνουν από οποιαδήποτε γωνία και σε οποιονδήποτε αριθμό χωρίς προειδοποίηση. Λόγο αυτής της πρακτικής, δεν είναι καθόλου περίεργο ο κάθε ασκούμενος Combatives γρήγορα να φθάσει σε αυτό το συμπέρασμα.
Αλλιώς, το παλιό, καλό, γρήγορο 800σάρι είναι το μόνο που πραγματικά σώζει ζωές! Εάν, βέβαια, υπάρχει η δυνατότητα διαφυγής…
Το Combatives Group δεν διδάσκει σε πολίτες την χρήση παράνομων όπλων. Αντιθέτως όμως, συχνά τονίζει την φαιδρότητα της πρακτικής και συνάμα, αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία την ματαιότητα τέτοιων τεχνικών. Αυτό πραγματοποιείται κατά καιρούς σε μαθήματα και σεμινάρια, όπου πολλές φορές αναλύει και αποδεικνύει τις ανακρίβειες και αναποτελεσματικές τακτικές και τεχνικές. Θέματα τα οποία τάχα ειδικοί και ειδήμονες διδάσκουν την χρήση και την άμυνα εναντίων τέτοιων όπλων. Τέτοιες μελέτες, συν το χρόνο, θα δημοσιευτούν με τα πρωτότυπα έγγραφα που καταγράφτηκαν οι δοκιμές. Και να μην τις πιστεύει κανείς, χρίζουν τουλάχιστον σοβαρή μελέτη.
Και εδώ έρχεται η πρώτη και βασικότερη αρχή του Combatives, Η ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, να διακηρύξει περίτρανα τη γνωστή φράση του Ιπποκράτη:
«ΚΑΛΛΙΟΝ (ΚΑΛΥΤΕΡΟ) ΤΟ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΕΙΝ, ΠΑΡΑ ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΝ!»