Πολλοί που έχουν ασχοληθεί με τις λεγόμενες πολεμικές τέχνες (karate, tae kwon do, kung fu κ.τ.λ.) και τα μαχητικά αθλήματα (kick boxing, δυτική πυγμαχία, muay thai, πάλη, judo κ.τ.λ.) συχνά εμπλέκονται μεταξύ τους σε έναν ατελείωτο διάλογο σχετικά με ποιό από τα δύο είναι πιο ρεαλιστικό και άρα πιο αποτελεσματικό σε πραγματικές συνθήκες δηλαδή σε συνθήκες που κινδυνεύεις να υποστείς σωματική βία ή και ενδεχομένως να κινδυνεύει η ζωή σου.
Ποιοί οι Μύθοι και ποιά η Πραγματικότητα για τις πολεμικές τέχνες
Κύριο επιχείρημα των ασκούμενων με τις λεγόμενες πολεμικές τέχνες είναι ότι επειδή παραδοσιακά σχετίζονται με τεχνικές αντιμετώπισης άοπλης και ένοπλης μάχης με καταγωγή στους περασμένους αιώνες τότε υπερτερούν σε σχέση με τα μαχητικά αθλήματα καθώς αυτά δεν είναι σχεδιασμένα για συνθήκες μάχης αλλά για να κερδίσουν μετάλλια κατακτώντας την πρώτη θέση στα πρωταθλήματα τους. Δηλαδή πρόκειται για αθλήματα επαφής και τίποτ’ άλλο. Ενώ οι οπαδοί των μαχητικών αθλημάτων ανταπαντούν ότι λόγω της προπόνησης που εμπεριέχει σωματική επαφή μεταξύ τους έχουν κάποια γνώση μάχης σε αντίθεση με τις θανάσιμες τεχνικές που γίνονται στον αέρα.
Στην πραγματικότητα, ελάχιστες από τις επονομαζόμενες Πολεμικές Τέχνες υπήρξαν ποτέ πολεμικές. Οι μεγάλη πλειοψηφία είναι δημιούργημα σχολών που δημιουργήθηκαν το πολύ πριν περίπου 100-150 χρόνια και δεν έχουν δοκιμαστεί ποτέ σε πεδίο μάχης. Πραγματικές Πολεμικές Τέχνες υπήρξαν όσες ήταν κατά κανόνα οπλισμένες με μικρά ή μεγάλα όπλα (Μαχαίρι, Σπαθί). Τα άοπλα στοιχεία είχαν άμεση σχέση με τα οπλισμένα μοιάζοντας πολύ στην εκτέλεση.
α ) Όμως ας προβληματιστούν οι οπαδοί των λεγόμενων πολεμικών τεχνών αν μια γροθιά από ασκούμενο π.χ. του kick boxing στο λαιμό ή στο σαγόνι είναι θανάσιμη τεχνική ή επίσης μια ρίψη από έναν παλαιστή σε σκληρό έδαφος (πεζοδρόμιο) είναι επίσης θανάσιμη.
β ) Στον αντίποδα ας προβληματιστούν οι οπαδοί των μαχητικών αθλημάτων αν σε πραγματικές συνθήκες δεχθούν αντί για low kick, κλωτσιά με φουλ δύναμη στα γεννητικά όργανά τους, χτύπημα με τα δάχτυλα στα μάτια τους αντί για γροθιά στο κεφάλι ή ακόμα και επίθεση με αιχμηρό αντικείμενο.
Οι δύο παραπάνω ενστάσεις είναι αυτές που απομυθοποιούν και τις λεγόμενες πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά αθλήματα και σ’ αυτές εκπαιδευόμαστε στο Combatives. Όπως τα Gracie Challenge απομυθοποίησαν τις λεγόμενες πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά αθλήματα υπέρ εκείνου που κατέχει την εμπειρία να μάχεται σε ελεγχόμενες συνθήκες έτσι και η ρεαλιστική αυτοπροστασία απομυθοποιεί αυτήν την εμπειρία υπέρ εκείνου που αγωνίζεται να επιβιώσει σε μη ελεγχόμενες συνθήκες (εκτός γυμναστηρίου ή σχολής).
Άρης Φερεντίνος (3 μήνες εκπαιδευόμενος στο Combatives).
Υ.Γ. Όπως μας αναφέρει συχνά ο δάσκαλος κανένας δεν πρέπει να είναι σίγουρος για τίποτα σε ότι σύστημα και αν έχει εκπαιδευτεί καθότι οι μεταβλητές είναι πάρα πολλές όπως π.χ. η ψυχολογία όπως αναφέρει στο άρθρο του ο Εκπαιδευτής Γιάννης Αϊδήνης και νομίζω θα πρέπει να εκπαιδεύεται κανείς εξίσου σ’ αυτήν παράλληλα με το τεχνικό.