Αυτούς τους μήνες που εξασκούσα το Σύστημα Αυτοπροστασίας και Αυτοάμυνας του Combatives Group, είδα πολλά πράγματα να αλλάζουν στην ζωή μου, προς το καλύτερο…
Αρχικά, κάτι πού θεωρώ πολύ σημαντικό, είναι το ότι μπαίνεις σε μια κατάσταση παρατήρησης και εγρήγορσης οπουδήποτε κι αν βρίσκεσαι, διότι πάντα κάτι μπορεί να πάει στραβά. Το βασικότερο είναι ότι μαθαίνεις πώς να χειρίζεσαι μια κατάσταση απειλής ή κινδύνου, είτε είσαι στον δρόμο, είτε σε κλειστό χώρο. Ανακάλυψα επίσης ότι πολλά πράγματα δεν λειτουργούν όπως τα έχεις προγραμματίσει, ειδικά, στην χειρότερη περίπτωση, αν δεν γνωρίζεις καν το επόμενό σου βήμα.
Έμαθα ότι πολλές παράμετροι (όπως ο φόβος ή ο πιθανός πανικός που μπορεί να σε κυριεύσει), εμποδίζουν την λογική σκέψη και σύνεση που απαιτείται για να ανταπεξέλθεις. Αυτός που θα θελήσει να σου κάνει κακό δεν πρόκειται να είναι εξυπηρετικός μαζί σου και είναι σίγουρο ότι θα κάνει ότι μπορεί για να πάρει αυτό που θέλει. Έτσι, λοιπόν, έμαθα πώς όταν καλείσαι να προστατέψεις τον εαυτό σου ή κάποιον πού βρίσκεται δίπλα σου, θα πρέπει να κάνεις ότι πιο σίγουρο και αποτελεσματικό για να εξουδετερώσεις τον επιτιθέμενο γρήγορα και αυτό μπορεί να σου το εγγυηθεί το συγκεκριμένο Σύστημα Αυτοάμυνας που προέρχεται από τέχνη του πολέμου (όχι πολεμική τέχνη).
Είναι ότι πιο ρεαλιστικό μπορεί να εφαρμόσει κανείς σε κατάσταση κινδύνου.
Αρχικά, υπάρχουν κάποια στάδια αποκλιμάκωσης τα οποία δεν πρέπει ποτέ να παραλείπονται, διότι ποτέ δεν είσαι σίγουρος τί ακριβώς μπορεί να θέλει κάποιος άγνωστος από εσένα. Από την στιγμή που παρατηρείς μια ύποπτη συμπεριφορά, θέτεις τον εαυτό σου σε μια λειτουργία αυτοπροστασίας (και όχι άμεσης αυτοάμυνας σε μορφή επίθεσης) διότι μπορεί και να μην χρειαστεί καν να πράξεις επιθετικά, αποτελειώνοντας τον πιθανό θύτη.
Όταν πια ξέρεις ότι δεν μπορείς να αποφύγεις την εμπλοκή, έχεις φτάσει στην αυτοάμυνα, τη στιγμή να εφαρμόσεις τις πιο απλές και σίγουρες τεχνικές με τις οποίες θα πονέσεις τον δράστη ή θα του επιφέρεις ότι άλλο είναι απαραίτητο ώστε να κάνει πίσω. Πρέπει να δράσεις σύμφωνα με την ιδεολογία του Combatives, δηλαδή ότι πιο άμεσο, απλό και αποτελεσματικό. Ο χρόνος που θα διαρκέσει η επαφή σου με τον άλλο, θα πρέπει να είναι όσο πιο μικρός γίνεται διότι όσος περισσότερος χρόνος προστίθεται, τόσο περισσότερο κουράζεσαι και κινδυνεύεις (τραβάς και την προσοχή πάνω σου).
Επιπλέον, έμαθα πως, αντίθετα με τις απόψεις άλλων σχολών, όταν βλέπεις ότι ο άλλος κρατάει ή είναι έτοιμος να βγάλει όπλο, πρώτη σου σκέψη πρέπει να είναι ένα γρήγορο τρέξιμο στην αντίθετη κατεύθυνση. Στην χείριστη περίπτωση που δεν μπορείς να απομακρυνθείς, θα πρέπει να προσπαθήσεις πάνω από όλα να μειώσεις τον κίνδυνο του τραυματισμού από το όπλο, πάλι με δοκιμασμένες και απλές τεχνικές οι οποίες απαιτούν πρόθεση για να γίνουν και αποφασιστικά.
Φυσικά, οι πιθανότητες να αποφύγεις τραυματισμό (από μαχαιριά για παράδειγμα), είναι πάντα ελάχιστες, όσο καλός κι να είσαι (οι συμμαθητές μου δεν μου χαρίζονται), γι’ αυτό πρέπει να οδηγείσαι πάντα στην απόδραση. Αν μπορέσεις, σκοπός σου πια είναι να αφήσεις τον θύτη απρόθυμο ή ανίκανο να συνεχίσει, κάτι που δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτά που ορίζει το Σύστημα Αυτοάμυνας Combatives.
Όσοι νομίζουν ότι η αντιμετώπιση ή και η αφόπλιση ενός επιτιθέμενου με μαχαίρι είναι όσο εύκολο γίνεται σε μια τάξη, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Ας το δοκιμάσουν μαζί μας να διαπιστώσουν πόσο.
Το συμπέρασμά μου αυτούς τους μήνες, είναι ότι το Combatives μπορεί να σου προσφέρει ότι κοντινότερο στην ασφάλεια, όπου κι αν είσαι, με μηδαμινές απώλειες και χωρίς αυταπάτες.