Από το 2011 το Combatives Group έχει διαχωρίσει τελείως τις έννοιες, Αυτοάμυνα και Πολεμικές τέχνες. Βέβαια, όπως τις καταλαβαίνει ο κόσμος, τείνει να τις βλέπει σαν ένα.
Δεν είναι, ούτε σε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ούτε σε ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ, ούτε σε ΦΥΣΙΚΟ περιεχόμενο.
Για εμένα η αυτοάμυνα αποτελεί ίσως μια «πύλη» προς την τέχνη και όχι το ανάποδο. Δηλαδή, ασχολούμαστε με την ΑΣΦΑΛΕΙΑ μας ΠΡΩΤΑ και με την ΤΕΧΝΗ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. Αυτός είναι και ο λόγος που προσφέρουμε διδασκαλία στην τέχνη, σε όσους έχουν τελειώσει με επιτυχία το πρόγραμμα αυτοάμυνάς μας.
Κατά τα λεγόμενα όσων διδάσκουν και προωθούν πολεμικές τέχνες, αυτές ασχολούνται με την ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ των ανθρώπων. Κυρίως μέσα από μια σχέση δασκάλου-μαθητή και μέσα από τις σχέσεις μεταξύ των μαθητών. Ένας ευγενέστατος σκοπός και καθ’ όλα αποδεκτός.
Το βασικότερο πρόβλημα αυτού είναι, ότι η ευρύτερη κοινωνία γενικότερα, δεν ενδιαφέρεται να το καταφέρει αυτό μόνο με αυτόν τον τρόπο. Και μάλιστα, θα έλεγα καθόλου. Αυτό αποδεικνύεται από τον μικρό αριθμό ανθρώπων που ασχολούνται σοβαρά με μια πολεμική τέχνη για μεγάλο χρονικό διάστημα, για δεκαετίες π.χ. … Ο κόσμος επίσης επιλέγει και άλλα πολλά ενδιαφέροντα να δει και να κάνει, τα οποία δεν έχουν ουδεμία σχέση με το είδος.
Πολλές φορές, κάπου στην διαδικασία της εκμάθησης της τέχνης, πιθανόν να καλούνται να λάβουν μέρος και σε αγώνες του εκάστοτε είδους. Εδώ είναι που αποκλείονται πολλοί ασκούμενοι. Ειδικά οι «μεγαλύτεροι» σε ηλικία ή οι πιο «ώριμοι». Τουλάχιστον, συνήθως όσοι έχουν ξεκινήσει να μαθαίνουν το εκάστοτε είδος τέχνης σε αυτήν την μεγαλύτερη ηλικία. Αυτός είναι και ό λόγος που οι περισσότεροι δεν ασχολούνται με τα διάφορα είδη «πολεμικών τεχνών», όταν περάσουν κάποια ηλικία που θεωρούν ότι «μεγάλωσαν πια». Ο καθένας κοιτάει τις ανάγκες και υποχρεώσεις του, οι οποίες κλίνουν την ζυγαριά προς τις «απαιτήσεις της ζωής» και όχι της Πνευματικής Αυτοβελτίωσης. Ίσως κάτι που θεωρούν ότι δεν έχουν ανάγκη.
Όσοι ξεκίνησαν από ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ και «μεγάλωσαν» μέσα στο σύστημα που επέλεξαν, πολύ πιθανόν να το ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ μέχρι κάποιο σημείο που ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΩΛΥΕΙ σε άλλα ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ πράγματα. Αν έχουν εκπαιδευτεί αυτοί οι ασκούμενοι σωστά, εννοώντας με πραγματικά «πολεμικό πνεύμα», κατέχουν και εύρος και βάθος στο είδος τους. Είναι αυτό που λέω «ικανότατοι τεχνίτες» και πιθανόν ικανοί σε πραγματικές καταστάσεις βίας. Δηλαδή μπορεί και να έχουν μεγάλη ικανότητα στην ΠΡΑΞΗ της αυτοάμυνας (την άσκηση βίας).
Αυτά όμως ΑΝ έχουν ασχοληθεί σοβαρά με σωστούς εκπαιδευτές επί δεκαετίες…
Επειδή προέρχομαι από αυτόν τον χώρο, σας λέω υπεύθυνα ότι το προαναφερόμενο «πραγματικά πολεμικό πνεύμα», όπου «κατέχουν και εύρος και βάθος στο είδος τους», δεν είναι σίγουρο αποτέλεσμα για όλους. Κατά την εμπειρία μου, οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινούν με κάποιον στόχο και καταλήγουν αλλού. Συνήθως εγκαταλείπουν ή πάνε προς τον αθλητισμό και ΟΧΙ στην πραγματική τέχνη του πολέμου, αυτή δηλαδή με το πνεύμα του πολέμου. Αν το είδος τους δίνει και ΕΜΦΑΣΗ στον αθλητισμό, τείνουν να ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι η τέχνη και ο δρόμος ή πόλεμος είναι το ίδιο πράγμα. Δεν είναι…
Που βρίσκεται το πρόβλημα;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχω εντοπίσει με αυτό το είδος εκπαίδευσης, είναι ότι αν ένα σύστημα έχει ΕΞΕΥΓΕΝΙΣΤΕΙ με σκοπό τον ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, χάνεται ο πολεμικός χαρακτήρας του τελείως. Ότι ΙΣΩΣ μένει, είναι περισσότερο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ, παρά χαρακτηριστικό που καλλιεργείται μέσα από το σύστημα.
Αυτός είναι και ο λόγος που αντιτίθεμαι τόσο στο «ΠΩΣ» διδάσκεται μια «παραδοσιακή τέχνη» παρά στο «ΤΙ» διδάσκεται. Οι ΤΕΧΝΙΚΕΣ παραμένουν ΙΔΙΕΣ, το ΠΝΕΥΜΑ και ο ΣΚΟΠΟΣ διαφέρει.
Που χαλάει ΚΑΙ το ΤΙ διδάσκεται;
Κατά την γνώμη μου…, όταν διδάσκεται η ΤΕΧΝΗ και ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ σαν ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ.
Δυστυχώς, αυτό γίνεται πλέον κατά κόρον.
Η διαδικασία αυτή αναπτύχθηκε κυρίως, όταν στις οικονομικά «καλές εποχές» η ΓΓΑ επιδοτούσε πολύ τον αθλητισμό και όσους συλλόγους έφερναν καλά αποτελέσματα με μετάλλια στη εγχώρια και διεθνή σκηνή. Μια καθ’ όλα λογική προσέγγιση για την ανάπτυξη του είδους. Προσθέστε σε αυτό την απαγόρευση βαριάς επαφής στα χτυπήματα (π.χ. karate do) και το αντίτιμο ήταν να χαθεί το πολεμικό στοιχείο και να κυριαρχήσει το αθλητικό.
Αυτός είναι και ένας ακόμη λόγος, που όσοι ασχολούνται με συστήματα ΒΑΡΙΑΣ ΕΠΑΦΗΣ, συνήθως δεν τους έχουν σε εκτίμηση (Δείτε – Πυγμαχία, Πάλη, ΜΜΑ, Τζούντο κλπ.).
Η πλήρης επαφή παίζει καθοριστικό ρόλο, στο πόσο «μετράει» ένα σύστημα για αυτούς και καλά κάνουν.
Κατ’ εμέ, αποδεικνύεις την κυριαρχία σου στην πράξη με βαριά και σκληρή επαφή, όπως γίνεται και σε πραγματικές καταστάσεις δρόμου, όπου η επαφή είναι ζωντανή και πραγματική.
Στην άθληση βαριάς επαφής όπως και στον δρόμο, η βαριά επαφή είναι συχνά καθοριστική και για τους δύο. Αυτό που λέμε πόσα «αντέχεις» και ποσό είσαι ικανός να «δώσεις». Όταν όλα τα ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΑΛΛΟΙΩΝΟΝΤΑΙ και ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ ΚΑΙ Η ΒΑΡΙΑ ΕΠΑΦΗ, όπως γίνεται στο Σεμι Κοντακτ (Semi contact) και Νο Κοντακτ (No contact), σημαίνει ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ.
Η άλλη όχθη
Τώρα κάποιοι που θέλουν να μάθουν καθ΄αυτού ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ, βασικά είναι άνθρωποι που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να περάσουν την μακροχρόνια διαδικασία εκμάθησης μιας «πολεμικής τέχνης» όπως την αντιλαμβάνονται. Όμως, κατά την γνώμη και εμπειρία μου, ΘΕΛΟΥΝ να ΝΙΩΘΟΥΝ, αλλά και να ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΣ.
Eπιδιώκουν να αποκτήσουν τα πορίσματα αυτής της μακροχρόνιας διαδικασίας, χωρίς να επενδύσουν και την ανάλογη δέσμευση σε αυτήν. Πως όμως, να γίνει αυτό χωρίς την μακροχρόνια σμίλευση και διαμόρφωση που περνάει κανείς μέσα από μια αυθεντική «τέχνη»;
Και εδώ έρχεται ο διαχωρισμός «τέχνης» και «αυτοάμυνας» που έκανε το Combatives Group κατόπιν συνάντησης παλαιότερων μαθητών το 2011.
Το σκεπτικό ήταν, ότι αφού στη πλειοψηφία τους οι άνθρωποι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να γίνουν «τεχνίτες» αφιερώνοντας δεκαετίες σε αυτόν τον σκοπό, έπρεπε να τους προσφέρουμε ένα ΑΠΛΟ, ΑΜΕΣΟ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ σύστημα εκμάθησης. Και αυτό ειδικά, εφόσον γνωρίζω βάση εμπειρίας, ότι πολλοί ξεκινάνε με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά στην πορεία επεμβαίνει η ζωή με τα προβλήματα και τις προκλήσεις της. Άρα, αρχικά έπρεπε σε ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ να ΜΑΘΟΥΝ ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ κάποιος. Να ΚΑΝΕΙ ΔΗΛΑΔΗ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ για να ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ που θα χρειαστεί να ασκήσει αυτοάμυνα (βία). Και, σε περίπτωση που αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ, τότε, να κάνει ό,τι είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟ, ώστε να καταστήσει έναν επιτιθέμενο ΑΠΡΟΘΥΜΟ ή ΑΝΙΚΑΝΟ (μέσω βίας) για να μπορέσει να ΔΙΑΦΥΓΕΙ.
Για να το κάνω αυτό, άντλησα από τις διδαχές και εμπειρίες μου, από την εποχή που μεγάλωνα στη Ν. Αφρική με όλα τα κοινωνικά προβλήματά της.
Ξεκαθάρισα την αρχική ύλη της παραδοσιακής τέχνης του πολέμου (JuJutsu). Επέλεξα μόνο όσα ήταν ΑΜΕΣΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ για έναν ΜΕΣΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ώστε να πετύχει τον ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ.
Τα άμεσα αναγκαία και απαραίτητα
Η αυτοάμυνα σε αντίθεση με την πολεμική τέχνη ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ. Κατά τη γνώμη μου η ΑΠΛΗ, ΑΜΕΣΗ και κυρίως ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ αυτοάμυνα με αυτή την έννοια, είναι ΥΠΕΡ ΑΡΚΕΤΗ για τον μέσο πολίτη που θέλει να ΝΙΩΘΕΙ, αλλά και να ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ. Στη πραγματικότητα, χρειάζεται ΕΛΑΧΙΣΤΑ από ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ, διότι ο ΣΚΟΠΟΣ και ο ΣΤΟΧΟΣ της είναι ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ από αυτούς της ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ. Η «αυτοάμυνα» (μάχη σώμα με σώμα για απεμπλοκή ή επιβίωση για πολίτη) είναι επίσης πολύ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ σε σύγκριση με την ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ και μάλιστα αποτελεί μόνο ένα μικρό κομμάτι της ευρύτερης αυτής τέχνης.
Παρακαλώ να σημειώσετε ότι η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ όπως την εννοώ εγώ, είναι όσα διδάσκονται σε ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ που η δουλειά τους είναι ο ΠΟΛΕΜΟΣ. Αυτό που λέμε «WAR CRAFT» και όχι ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ που λανθασμένα ονομάζεται «ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ». Τουλάχιστον έτσι γίνεται σε σοβαρούς στρατούς. Μάλλον με την τωρινή της μορφή, η πολεμική τέχνη υπάγεται περισσότερο στην ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΆΘΛΗΣΗ ΕΛΑΦΡΙΑΣ ΕΠΑΦΗΣ. Υπάρχει βέβαια και η ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΘΛΗΣΗ ΒΑΡΙΑΣ ΕΠΑΦΗΣ, αλλά και πάλι δεν είναι ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ μιας και δεν είναι ΟΠΛΙΣΜΕΝΗ.
Άλλα μέρη της πραγματικής Τέχνης του Πολέμου είναι κυρίως η ΟΜΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, οι ΤΑΚΤΙΚΕΣ και η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΠΛΙΣΜΟΥ που φέρει ο στρατιώτης ανάμεσα σε άλλα πολλά. Ο ΣΚΟΠΟΣ και ΣΤΟΧΟΣ είναι επίσης ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ για έναν ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ από αυτούς ενός ΑΜΥΝΟΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΗ.
Κατ’ εμέ, είναι χαζό να ονομάζεται «αυτοάμυνα» ό,τι μαθαίνει ένας στρατιώτης για τον σκοπό του πολέμου.
Η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ για τον πολίτη είναι κυριολεκτικά ΟΣΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να ΓΝΩΡΙΖΕΙ, για να ασκήσει ΝΟΜΙΜΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σε μια ΠΑΡΑΝΟΜΗ και ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΠΙΘΕΣΗ, για να ΔΙΑΦΥΓΕΙ προς ΑΣΦΑΛΕΣ ΣΗΜΕΙΟ. Αυτό όμως χρειάζεται κάποιες ΓΝΩΣΕΙΣ και ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ που πρέπει να καλλιεργηθούν. Όλα αυτά ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥ από τα αντίστοιχα του αθλητισμού. Ακόμη και από του αθλητισμού βαριάς επαφής.
Όταν ξεκινάει κάποιος με ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ που είναι ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΗ στη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΒΙΑ (και όχι την εικονική και ελεγχόμενη μέσω αθλητισμού), ο ΣΚΟΠΟΣ, ο ΣΤΟΧΟΣ και η ΠΡΑΞΗ δεν μπορεί ΠΑΡΑ να είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ από αυτούς ενός στρατιώτη ή αθλητή.
Η πρακτική επιλογή
Επέλεξα συνειδητά να ΜΗΝ ακολουθήσω την οδό της εκπαίδευσης των περισσότερων επονομαζόμενων «πολεμικών τεχνών». Αυτή δηλαδή με την ΕΛΑΧΙΣΤΗ ή ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΠΑΦΗ. Ένας από τους λόγους για αυτό είναι ότι δεν προσφέρει Ρεαλισμό. Άλλος, είναι ότι δεν σκληραγωγεί όσο χρειάζεται, διότι χωρίς επαφή δεν υπάρχει ΑΙΣΘΗΣΗ, άρα και ΦΥΣΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ όπως και ΑΝΤΟΧΗ στην ΚΑΚΟΥΧΙΑ. Εξάλλου, σήμερα υπάρχουν πληθώρα προστατευτικά στην αγορά, για να μην τραυματίζεται κάποιος άσκοπα.
Με αυτά τα προστατευτικά, η ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ γίνεται εφικτή σε μεγάλο βαθμό, επιτρέποντας στον ασκούμενο να ΖΕΙ την ΕΠΑΦΗ και να δοκιμάζει ΚΑΙ τις ΑΝΟΧΕΣ του, ΧΩΡΙΣ να του μένουν «κουσούρια».
Χωρίς πλήρη επαφή, πως είναι δυνατόν να ξέρει κάποιος πως θα νιώσει, όταν ο αντίπαλος τον χτυπάει αλύπητα;
Πως είναι δυνατόν να ξέρει κάποιος τι αντέχει και τι όχι;
Πως είναι δυνατόν να ξέρει κάποιος αν μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει κάτι στη πραγματικότητα, χωρίς να προβάλλεται σθεναρή αντίσταση;
Ωραία είναι τα «ντριλάκια», αλλά χωρίς κάποια ένταση, αντίσταση και ρεαλισμό, ποιόν ακριβώς σκοπό εξυπηρετούν;
Ίσως η ελαφριά επαφή είναι για να φαινόμαστε cool πιστεύοντας ταυτόχρονα ότι αυτά θα πιάσουν τόπο όταν δεχτούμε την ανελέητη επίθεση ενός ανθρώπου με τις χείριστες προθέσεις;
Ο ρεαλισμός προσφέρει αντικειμενική εμπειρία
Κεντρικό θέμα του Combatives Group έγινε η Ρεαλιστική Αυτοάμυνα, μια που βασίζεται στην Πραγματικότητα. Ρεαλιστικές Συνθήκες, Ρεαλιστικοί Ρόλοι, Ρεαλιστικές Προσομοιώσεις και Ρεαλιστικά Σενάρια. Όλο το περιβάλλον έπρεπε να είναι πολύ κοντά στη πραγματικότητα της βίας. Έπρεπε να «ξετυλίγεται» όπως στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Με ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ή με ΕΝΕΔΡΑ και με όλα τα «παρελκόμενα» του δρόμου.
ΑΥΤΟΣ είναι ο τρόπος με τον οποίο προετοιμάζει κάποιος απλούς πολίτες για πραγματικές καταστάσεις, χωρίς να χρειάζεται να μάθουνε τα πολλά που περιέχονται στην «τέχνη».
Τα βασικά και μόλις απαραίτητα. Έτσι γίνεται εφικτό να μάθει κάποιος αυτοάμυνα.
Τι σημαίνει όμως αυτό σε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ επίπεδο στην κοινότητά μας;
Σημαίνει ότι ξεκινάμε με του λόγους που έρχεται κάποιος σε εμάς για εκπαίδευση και το τι χρειάζεται να μάθει για να προστατευτεί, σε όλο το φάσμα της ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ διδαχής μας. Σημαίνει ότι ξεκινάμε με την εκπαίδευση στον τρόπο να ΖΕΙ ΑΜΥΝΤΙΚΑ. Πολλά θέματα περιέχονται σε αυτό και η ύλη της διδάσκεται για εννέα ολόκληρους μήνες. Αν μη τι άλλο, οποιοσδήποτε φεύγει από εμάς μετά από αυτό το διάστημα, γνωρίζει όσα χρειάζεται για να ζει αμυντικά. Γνωρίζει όμως και όσα χρειάζεται για να ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ τον εαυτό του ή τους γύρω του ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ. Αλλάζει όλη η ΟΠΤΙΚΗ και η ΑΝΤΙΛΗΨΗ του όσον αφορά την ΑΣΦΑΛΕΙΑ, την ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ και την ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ.
Τι σημαίνει όμως αυτό σε ΨΥΧΙΚΟ επίπεδο στην κοινότητά μας;
Σημαίνει ότι μαθαίνει κυριολεκτικά ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ και ΓΙΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ. Αυτό συχνά ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ τον ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ και τις ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΤΟΥ, με σωρεία από μικρές αλλά ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΝΙΚΕΣ, καθώς διευρύνει τον ΨΥΧΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟ. Δυναμώνει η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ του, ΧΩΡΙΣ όμως να ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ότι είναι “killer motherf******”, διότι έχει δοκιμαστεί πολύ!
Τι σημαίνει όμως αυτό σε ΣΩΜΑΤΙΚΟ επίπεδο στην κοινότητά μας;
Σημαίνει ότι ΔΕΝ ΤΡΕΦΕΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ για το ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ Η ΟΧΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ, διότι νιώθει συχνά την βία στο πετσί του και καταλαβαίνει ότι ΟΙ ΦΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΕΣ. Όμως, ταυτόχρονα, μαθαίνει και ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ, με ΟΣΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΧΕΙ. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι πολλοί μπαίνουν σε περιπέτειες «φουσκωμένοι» από έπαρση και βγαίνουν «ξεφούσκωτοι», ανακαλύπτοντας και τις ελλείψεις τους.
Και αυτοί είναι οι τυχεροί! Άλλοι δεν βγαίνουν καθόλου!
Αυτό θα το ανακαλύψει κάποιος γρήγορα, μέσα από μαθήματα που διεξάγονται με ΡΕΑΛΙΣΜΟ και ΒΑΡΙΑ ΕΠΑΦΗ.
Συμπέρασμα
Οι πολεμικές τέχνες είναι μια οδός που μπορεί κάποιος να επιλέξει, για να καλλιεργήσει τον εαυτό του σε διάφορους τομείς, μέσω των σχέσεων μεταξύ δασκάλων και μαθητών. Είναι μια όμορφη εμπειρία, που βελτιώνει τους ανθρώπους, καλλιεργώντας τους σε πολλά επίπεδα, αλλά ΑΠΑΙΤΕΙ ΧΡΟΝΟ, ΔΕΣΜΕΥΣΗ, ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ, ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. Αν είναι κάποιος πρόθυμος να επενδύσει σε όλα αυτά για δεκαετίες, το αποτέλεσμα είναι καλοί, συνετοί και μετρημένοι άνθρωποι (έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους). Όμως ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ του δρόμου και ΤΩΝ ΑΠΡΟΟΠΤΩΝ ΤΗΣ. Της ΒΡΩΜΙΑΣ, του ΔΟΛΟΥ και της ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ της, αντιμετωπίζοντας ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ή και ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ με τις χείριστες προθέσεις.
Όσοι μπαίνουν στην καθεαυτού αυτοάμυνα, καλλιεργούν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ/ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ σε ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ από όσα καλλιεργούνται στην πολεμική τέχνη, διότι ή αυτοάμυνα δεν είναι φτιαγμένη για ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ χτυπημάτων με ΕΥΓΕΝΗ ΑΜΙΛΛΑ. Ούτε επιδιώκει κανείς να δείξει ποιός είναι καλλίτερος. Δεν υπάρχουν τέτοιοι, ΜΟΝΟ ΕΠΙΒΙΩΣΑΝΤΕΣ.
Η αυθεντική εκπαίδευση αυτοάμυνας καλλιεργεί την Παρατηρητικότητα, την Επίγνωση του περιβάλλοντος, Ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων, την Παραπλάνηση/Εξαπάτηση και τον Αιφνιδιασμό. Βοηθούν τον ασκούμενο να δρα Αποφασιστικά, Αδίστακτα, Επιθετικά, Άγρια και Αδυσώπητα, ακόμη και Ανελέητα και συχνά και Οπλισμένα, συγχρονίζοντας την επίθεσή του, δείχνωντας ταυτόχρονα Αυτοκυριαρχία και Εγκράτεια για να μη το παρακάνει.
Στη κοινότητα του Combatives Group, όλα αυτά είναι στοιχεία που καλλιεργούνται μέσα σε ελάχιστο χρόνο, κάτω από Ρεαλιστικές Συνθήκες Ψυχοσωματικής Πίεσης που ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΕΠΙΜΕΛΩΣ για αυτόν τον σκοπό.
Όλοι μπορούν να τα αποκτήσουν, αρκεί να είναι ξεκάθαροι στο μυαλό τους για το ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ. Τέχνη και Άθληση ή Αυτοάμυνα και Επιβίωση;
Όλα είναι διαφορετικά και όσο και να θέλουν κάποιοι να λένε ότι τα κάνουν όλα, απατούν τον εαυτό τους και κατ’ επέκταση τους μαθητές τους. Χώρος υπάρχει για όλους, αλλά πρέπει η επιλογή να είναι ΞΕΚΑΘΑΡΗ, για να είναι ΚΑΙ στοχευμένη η δράση, ΚΑΙ καλά τα αποτελέσματα.
Μιλώντας συγκεκριμένα για την ορθή εκπαίδευση αυτοάμυνας, γιατί αυτή αφορά τους πολίτες σε ώρα ανάγκης, τελικά δεν πρέπει να λαμβάνεται δράση ελαφρά τη καρδία. Είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση.
Τόσο σοβαρή που μπορεί κάποιος να καταλήξει στην φυλακή ή και νεκρός.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ να ασχολείται κάποιος με το ΛΑΘΟΣ ΠΡΑΓΜΑ, πιστεύοντας ότι μαθαίνει αυτοάμυνα ή όσα την χαρακτηρίζουν.