To combatives είναι μια Ρεαλιστική προσέγγιση της Ασφάλειας, της Αυτοάμυνας και της Aυτοπροστασίας. Το ανακάλυψε ο πατέρας μου μέσω ενός φίλου του, τον κύριο Ζαχαρία. Επέλεξα την κοινότητα αυτή καθώς, από άρθρα που διάβασα και βίντεο που παρακολούθησα για το τι είναι combatives ενθουσιάστηκα και όταν έκανα το πρώτο μάθημα σιγουρεύτηκα για την απόφασή μου να συνεχίσω.
Στο τι έχω συμπεραίνει από όσα έμαθα μέχρι στιγμής θα έλεγα ότι εξασφαλίζεται η σωματική μας ακεραιότητα αλλά, βοηθιέται και η ψυχολογία μας. Πριν το combatives είχα κάνει 5 χρόνια καράτε και συνεχίζω ακόμη και για να πω την αλήθεια δεν συγκρίνονται, όπως μου έχει πει και ο δάσκαλος μου «Στις πολεμικές τέχνες διδάσκουν τέχνη, εδώ διδάσκουμε επιβίωση». Με τον καιρό το κατάλαβα και από μόνη μου όχι μόνο από τον τρόπο σκέψης αλλά, κυρίως από τα χτυπήματα. Στο καράτε και γενικά στις πολεμικές τέχνες χτυπάμε με απόλυτη ακρίβεια στην τεχνική. Ενώ, στο combatives μας νοιάζει η τεχνική να είναι αποτελεσματική. Επιπρόσθετα, τα χτυπήματα είναι λίγα και απλά, καθώς στα άλλα συστήματα είναι χιλιάδες και σύνθετα και αφιερώνονται δεκαετίες. Σε κάποια συστήματα επίσης, δεν επιθυμούν να ασκείς σωματική δύναμη και πρόθεση.
Το σημαντικότερο πράγμα που έχω μάθει μέχρι στιγμής το οποίο πριν το combatives δεν γνώριζα, θεωρώ πως είναι στον τομέα της θεωρίας, συγκεκριμένα στον τρόπο σκέψης. Δηλαδή, πως πρέπει να υπάρχει λυσσαλέα πρόθεση, εξαπάτηση και έκπληξη, καθώς είναι τα πιο βασικά πράγματα που πρέπει να θυμάσαι.
Να συνεχίσω με τις τεράστιες αλλαγές που βλέπω στον εαυτό μου;
Αρχικά στην μυϊκή μου δύναμη, για παράδειγμα μπορώ να κάνω ασκήσεις γυμναστικής που πριν έμοιαζαν ακατόρθωτες. Οι περισσότερες αλλαγές βέβαια, είναι στον χαρακτήρα. Παρατηρώ στην συμπεριφορά μου πολλή περισσότερη αυτοπεποίθηση. Ο τρόπος για παράδειγμα που περπατάω στον δρόμο μόνη μου, όταν βλέπω έναν άγνωστο άνθρωπο δεν έχει καμία σχέση με αυτόν πριν ξεκινήσω το combatives καθώς, πλέον ξεχειλίζει αυτοπεποίθηση και αντίληψη και κλιμάκωση κινδύνου. Αυτό οφείλεται στο ότι θεωρώ πως μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και αυτό προσφέρει σιγουριά.
Τι μου έχει κάνει εντύπωση η αλήθεια είναι ότι τα σχεδόν όλα μου έχουν κάνει εντύπωση αλλά μεγαλύτερη μου έχει κάνει, κάτι που δεν γνώριζα κιόλας, πως οποιοσδήποτε ουσιαστικά στη «μάχη» έχει το βάρος του στις φτέρνες «χάνει» ενώ, αυτός που το έχει στα δάκτυλα «κερδίζει». Αυτό συμβαίνει γιατί, ένας άνθρωπος που χρησιμοποιεί όλο το βάρος του σώματός του (δηλαδή όταν είναι στα δάκτυλα) σίγουρα έχει περισσότερη δύναμη από κάποιον που έχει το βάρος του πίσω, με κίνδυνο να χάσει την ισορροπία του και να πέσει. Συμπερασματικά, το combatives εξασφαλίζει το συναίσθημα της ασφάλειας, δεν γίνονται άθληση, αγώνες και κυρίως δεν δίνονται ζώνες και εκπαιδεύονται απλοί άνθρωποι και για τους απλούς ανθρώπους μπορώ να σας το επιβεβαιώσω καθώς, ξεκίνησα μάθημα στα 11 μου χρόνια.
Νάντια Κόγια, 12 ετών.