Πάντοτε αποστρεφόμουν το bulling, τους τσαμπουκάδες που πουλάνε οι δήθεν μάγκες και, τους θρασύδειλους που κάνουν επιθέσεις -και σωματικές αλλά και λεκτικές- σε ανθρώπους που φαίνονται «αδύναμοι».
Αυτή η αποστροφή μου, ήταν μια καλή αφορμή για να αναζητήσω μια πολεμική τέχνη που να βάζει τέλος σε κάθε είδους ρεαλιστικές επιθέσεις. Επιθέσεις που δεν συμβαίνουν στα γήπεδα και στο ταρτάν αλλά σε ωμές, βίαιες, χωρίς κανόνες επιθέσεις, πραγματικούς τσαμπουκάδες που συμβαίνουν γύρω μας. (Και δυστυχώς ειδικά στη χώρα μας όσο πιο γερά χτυπά η κρίση τόσο πιο πολλές γίνονται αυτές οι επιθέσεις.)
Σημειώστε ότι το Combatives Group έχει βάση πραγματική και χιλιοδοκιμασμένη Τέχνη του Πολέμου (War Craft – δοκιμασμένη σε πεδία μάχης για αιώνες), σε αντίθεση με όσα πωλούνται για πολεμικές τέχνες. Παρά ταύτα, η κοινότητα μας ασχολείται καθαρά με Ρεαλιστική Αυτοάμυνα για τον μέσο πολίτη. Όχι με θεωρίες που δημιουργήθηκαν εν καιρώ ειρήνης, ούτε με θεωρίες αθλητικού συλλόγου. Το Combatives Group δεν προωθεί το είδος που διδάσκει σαν πολεμική τέχνη, ούτε συμμετέχει σε αθλητικούς αγώνες. Αντιθέτως, η ύλη περιέχει μεγάλες ενότητες θεωρίας ειδικά εστιασμένες στον πολίτη περί ασφάλειας, αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας και συγκεκριμένα πρωτόκολλα που καλύπτουν το νομικό πλαίσιο αυτών. Όλα τα μέλη της κοινότητας είναι υποχρεωμένα να τα μάθουν και να μπορούν να τα εφαρμόσουν σε συνθήκες ψυχοσωματικής πίεσης.
Εν ολίγοις, καλές οι τεχνικές, αλλά τι να τις κάνει κανείς αν δεν πιάνουν σε πραγματικές συνθήκες ή τον βάλουν στη φυλακή…
Με λίγα λόγια έψαχνα για κάτι που να είναι εφαρμόσιμο και αποτελεσματικό στην καθημερινότητα, με δεδομένο ότι ζούμε και στην Αθήνα (και προσωπικά ζω και κινούμαι στο κέντρο) που σαν αστικό κέντρο έχει υψηλότερη εγκληματικότητα.
Σημειώνω ότι δεν είναι μόνο το «τομάρι» μου που με ενδιαφέρει να προστατεύσω. Είμαι 1,95 και δεν είμαι και ακριβώς «μαγνήτης» για επιθέσεις (χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι δεν είναι πιθανές). Ειδικά μια κατηγορία επίδοξων επιτιθέμενων οι θρασύδειλοι σπάνια θα τα έβαζε μαζί μου. Υπάρχουν όμως φίλοι, συγγενείς, κοπέλες που συναναστρέφομαι που φαίνονται (ή είναι πράγματι) αδύναμοι, ανυπεράσπιστοι, εύκολη λεία για έναν ληστή, έναν τρελαμένο, έναν βιαστή.
Ενώ ήμουν έτοιμος να πάω σε μια σχολή κοντά στο σπίτι μου, ένας φίλος μου μίλησε για το Combatives αλλά και για τη συγκεκριμένη σχολή στα Βριλήσσια. «Άσε τα ημίμετρα» μου είπε. Η απόσταση από το σπίτι μου με χάλαγε. Είπα όμως να δοκιμάσω….
ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ Ο ΦΙΛΟΣ! Το Combatives ήταν αυτό που έψαχνα. Πράξη, όχι θεωρία. Απλότητα και άμεσα αποτελέσματα, όχι πολυετής προσπάθεια για να φτάσεις κάπου. Ρεαλισμός όχι ρομαντισμός. Έχω αρχίσει εδώ και …μήνες και πιστεύω ότι μπορώ ΣΗΜΕΡΑ να αυτοπροστατευτώ αλλά ίσως και να προστατεύσω ακόμα και με έναν εγκληματία μπροστά μου.
Οι κεραίες μου είναι πλέον σηκωμένες. Πολύ σημαντικό ότι έμαθα και μου πέρασε στη νοοτροπία πως όταν έχει πια εκδηλωθεί σαφώς μια επίθεση μπορεί να είναι πια αργά. «Τελείωσε το ΠΡΙΝ αρχίσει». Πριν αρχίσει «επισήμως». Έτσι σκέφτομαι αλλά με τις κεραίες εξίσου ευαίσθητες ώστε να μη δώσουν λάθος συναγερμό!
Έφαγα και «ξύλο» στη σχολή…… Χτύπησα τα πλευρά μου, χτύπησα…. Καλύτερα! Είπαμε έψαχνα ρεαλισμό όχι ρομαντισμό. Καλός ο ρομαντισμός αλλά στην πόλη, στο σοκάκι, στο ναρκομανή που δεν έχει τίποτα να χάσει δεν πιάνει.
Είναι πάγια τακτική του Combatives Group να δοκιμάζει σκληρά τα μέλη της κοινότητάς του για να σιγουρευτεί ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες μίας επίθεσης, έστω με κάποιο αυξημένο ποσοστό επιτυχίας. Ας αναλογιστούμε ότι ο δρόμος δεν συγχωρεί και, είναι ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ από τις σκληρές προπονήσεις που πραγματοποιούνται στις αίθουσες ασκήσεων μας.Πώς αλλιώς μπορούμε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας τίμιους απέναντι στους ασκούμενούς μας χωρίς να προσομοιώσουμε τουλάχιστον τις συνθήκες που μπορεί να αντιμετωπίσουν;