Combatives… Απλό, Άμεσο, Αποτελεσματικό.
Ο δρόμος του μαθητή, του οποιουδήποτε μαθητή, είναι πάντα γεμάτος ανηφόρες. Όταν αποφασίζει κάποιος να ενστερνιστεί τον ρόλο του μαθητή, υπάρχει μία εσωτερική ανάγκη, ένα ερωτηματικό, ένα “θα ήθελα και εγώ να…”.
Αν ο νέος μαθητής είναι τυχερός, θα βρει τον σωστό Δάσκαλο να τον καθοδηγήσει, να του θέσει ανηφόρες και μέσα από αυτές να ανακαλύψει την τέχνη του και τον ίδιο του τον εαυτό. Αν, πάλι, ο μαθητής δεν είναι αρκετά τυχερός, θα χαθεί από μία Σειρήνα.
Και Σειρήνες υπάρχουν πολλές…
Άρα, είναι άραγε θέμα τύχης το που θα καταλήξεις? Ίσως ναι. Ίσως, όμως, να μην έχουν γίνει οι σωστές ερωτήσεις έτσι ώστε να λάβεις τις σωστές απαντήσεις.
Ίσως, τελικά, ο δρόμος του μαθητή χρειάζεται και φως. Εσωτερικό φως, σπίθα…
Αναρωτήσου, προβληματίσου, ψάξε, ρώτα.
Η σπίθα σου θα ληφθεί από τον Δάσκαλο και θα σου δείξει την φωτιά.
Αν δεν στην δείξει, τότε ο δρόμος ίσως είναι λάθος και δεν οδηγεί εκεί που “και εσύ θα ήθελες να…”.
Έχοντας συμπληρώσει κάποια έτη στον δρόμο του μαθητή Combatives και κρατώντας μία δική μου σπίθα, τα, ως τώρα, συμπεράσματα παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Η κοινότητα του Combatives Greece αποτελείται από άτομα από όλα τα μήκη και πλάτη του κοινωνικού ιστού, με διάφορα παρελθόντα, εμπειρίες, πάθη και πεποιθήσεις. Κοινό όλων, όμως, η αγάπη για τις “ανηφόρες” και ο σεβασμός στον ιδρώτα. Χρειάζεται ιδιαίτερη δύναμη για να “ξεγυμνωθείς” μπροστά σε 10-15 άτομα και να τα βάλεις μόνος σου εναντίον των δαιμόνων σου στο tatami πάνω. Πολλές οι αμφιβολίες, πολλά τα “δεν υπάρχει περίπτωση εγώ να…”. Και όμως “υπάρχει περίπτωση εσύ να…”. Θα το δεις πάντα. Αρκεί να το βάλεις στο μυαλό σου και να μην φοβηθείς τον πόνο, τον ιδρώτα και τον μακρύ δρόμο. Συνασκούμενοι, εκπαιδευτές και Δάσκαλοι πάντα τραβάει ο ένας τον άλλο μπροστά. Το έχω βιώσει πολλές φορές. Χωρίς κριτική, χωρίς δόλο.
Το θετικό κλίμα που δημιουργείται προκαλεί όλες τις ομάδες να προοδεύουν, να ξεπερνούν τα εμπόδια τους και να αντιμετωπίζουν νέες προκλήσεις. Δεν είναι τυχαίο πως υπάρχουν ασκούμενοι που η ώρα που απαιτείται για να φτάσουν στα κέντρα εκπαίδευσης είναι περισσότερη από την ώρα της ίδιας της εκπαίδευσης. Αυτό και μόνο θα μπορούσε να θεωρηθεί αρκετό για να δεχτούμε πως κάτι διαφορετικό συμβαίνει στην κοινότητα του Combatives Greece από όλα τα άλλα κέντρα αυτοάμυνας που φαίνεται να εμφανίζονται σε κάθε γειτονιά πλέον.
“Το μόνο δικαίωμα που έχεις στην ζωή είναι το να μάχεσαι” μου έχει πει ο Δάσκαλος μου, αρκετές φορές. Μου έχει χαραχτεί έντονα αυτή η έκφραση στο μυαλό μου. Όλα είναι μια μάχη στη ζωή μας. Μάχεσαι να μάθεις, μάχεσαι να ενηλικιωθείς, μάχεσαι να επιβιώσεις, να βρεις μια δουλειά, να συνεχίσεις το γένος σου κτλ. Επιθυμώ κάτι και πρέπει να βρω τρόπους να τα καταφέρω… Αυτό είναι μάχη για εμένα. Και τι πιο ιδανικός τρόπος να μάθεις να αντιμετωπίζεις τις φουρτούνες της ζωής από ένα σύστημα όπως το Combatives.
Πρωταρχικός στόχος του συστήματος: “να καταφέρεις να γυρίσεις σπίτι σου το βράδυ”! Ούτε να γίνεις ο καλύτερος, ούτε ο πιο σκληρός από όλους τους σκληρούς… Απλώς, να μπορέσεις να περάσεις τις δυσκολίες της ημέρας και να γυρίσεις στο λιμάνι σου. Μέσα από τον πόνο, τον ιδρώτα και τις προτροπές της υπόλοιπης ομάδας καταλαβαίνεις ότι μπορείς και εσύ, ότι έχεις όντως δύναμη μέσα σου, μυϊκή αλλά και ψυχική. Έρχεσαι αντιμέτωπος με τους φόβους σου και τους ξεπερνάς. Ξανά και ξανά και ξανά μέχρι που φτάνεις στο σημείο που δεν θυμάσαι καν πως κάποτε σε τρόμαζε να ουρλιάξεις, να γρυλίσεις, να χτυπήσεις και να χτυπηθείς, να αντιμετωπίσεις έναν τύπο 2 μέτρα με μπράτσα και μούσια μέσα σε προστατευτικά που έρχεται να σε χτυπήσει. Ξεχνάς και προσπερνάς, προσπερνάς και εξελίσσεσαι. Γίνεσαι πιο ολοκληρωμένος, πιο έτοιμος για την ζούγκλα που λέγεται ζωή. Μαθαίνεις να μην φοβάσαι και να μην αφήνεις κανέναν να σε υπονομεύει. Μαθαίνεις να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου σε μία εποχή που τα πάντα γύρω μας καθορίζονται από τρίτους… Τι πιο ωραίο να έχεις για λίγο τον έλεγχο?
Αυτά με προβληματίζουν και προκαλούν την δικιά μου σπίθα να φουντώνει χρόνο με τον χρόνο!
Ευχαριστώ πολύ τους Δασκάλους μου για την φωτιά που μου δείχνουν.