Καθώς μεγαλώνεις, το περιβάλλον που ζεις μεγαλώνει. Οι παράγοντες που σε διαμορφώνουν γίνονται πιο πολλοί και πιο αστάθμητοι. Κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι, ότι η βία ήταν κάτι που σε συντρόφευε από τη στιγμή που συνελήφθηκες από τους γονείς σου. Την αντιμετώπιζες με ένστικτο, βελτιωνόσουν υπό την καθοδήγηση των προγόνων σου, περπατούσες μεταφορικά και κυριολεκτικά, όλο και πιο μακριά μέρα με τη μέρα. Έτσι ανέπτυξες τις δεξιότητες που έχεις σήμερα.
Αυτό το κάτι, έμαθες ότι ονομάζεται Βία και έχει τόσες μορφές, όσες και οι αστάθμητοι παράγοντες που επηρεάζουν τη ζωή σου. Εκτός από τις μορφές, έχει και διάφορες εντάσεις, πατέρνες και μυστήριο. Όπως αναφέρει και ο καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας Γιώργης Γιατρομανωλάκης
«Η βία ως σωματική δύναμη και ισχύς, ως πολεμική και επεκτατική δραστηριότητα και πολιτική επιθετικότητα, ως υβριστική και λεκτική συμπεριφορά αλλά και ως ακατανίκητη εκδήλωση φθαρτικών για τον άνθρωπο συναισθημάτων (ο έρωτας λ.χ. συχνά περιγράφεται ως δύναμη βίαιη και επιθετική) συνιστά μια συνήθη θεματική τής Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας.»
Γράφουμε από πάντα για αυτή και βιώνουμε εμπειρίες με αυτή. Από τον έρωτα δύο ανθρώπων μέχρι τα μεγάλα ποσοστά βιασμών (διαβάστε σχετικό άρθρο), από μία άσχημη κουβέντα σε μία συνομιλία μέχρι την δολοφονία ενός ανθρώπου, από μία απλή πράξη μέχρι μία φιλοσοφία. Εκδηλώνεται με πολλές μορφές όπως και σε διάφορες κλίμακες έντασης.
Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν νέες εμπειρίες. Μερικοί από αυτούς βιώνουν πιο έντονα κάποιες από αυτές και μερικοί άλλοι βιώνουν σκληρές πραγματικότητες, ξένες και αόρατες για τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη. Όλοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την βία, μα λίγοι από αυτούς έχουν την περιέργεια να συστηματοποιήσουν την αντιμετώπισή της. Έπειτα από χιλιετίες ύπαρξης του ανθρώπου, οι λίγοι από αυτούς προσέθεταν τα δικά τους λιθαράκια στον τρόπο με τον οποίο αυτή αντιμετωπίζεται, έφτιαξαν συστήματα και έγραψαν το δικό τους κομμάτι ιστορίας. (Ιστορία)
Ως αναζητητής της αλήθειας, λάτρης της επιστήμης και αρκετά περίεργος να κατανοήσω περισσότερα για το περιβάλλον μου, ξεκίνησα το ταξίδι μου στον κόσμο της αυτοάμυνας. Η περιέργειά μου όμως, ξεπέρασε την απλή εξάσκηση τεχνικών αυτοάμυνας και με ώθησε να βρω ένα σύστημα που να μην διδάσκει άθληση, που δεν κάνει αγώνες, που δεν δίνει ζώνες, αλλά διδάσκει επιβίωση. Τότε συνάντησα το Combatives. Όπως αναφέρεται στην ιστορία του:
Το σύγχρονο Combatives, ως άοπλο και ένοπλο σύστημα ασφάλειας, αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας για πολίτες, αποδεδειγμένο σύστημα καταστολής για αστυνομία ή για στρατό σε πόλεμο, ασπάζεται και προωθεί, όσα στηρίζονται στην σύγχρονη και τεκμηριωμένη ιστορία, την δοκιμασμένη επιστήμη και τα ιστορικά καταγεγραμμένα συμβάντα.
Έπειτα από δύο χρόνια, μέλος τους Combatives Group και εννέα μήνες από αυτό το χρονικό διάστημα εντατικής προπόνησης (2-3 φορές την εβδομάδα) μπορώ να γράψω ότι το combatives ακολουθεί θα έλεγε κανείς έως και επιστημονική προσέγγιση στη διαμόρφωση του συστήματός του. Ο κύριος άξονας είναι η τεκμηρίωση. Κάθεσαι στο τατάμι (μαλακό δάπεδο της σχολής) και κρατάς σημειώσεις θεωρίας, στατιστικών και αποστηθίζεις πρωτόκολλα. Έπειτα ξεκινάς και χτίζεις αυτά τα πρωτόκολλα με τεχνικές απλές. Προσομοιώνεις με drills (ειδικές ασκήσεις προσομοίωσης), επιβεβαιώνεις στον εαυτό σου ότι οι τεχνικές δουλεύουν και πεισμώνεις για να τις βελτιστοποιήσεις ή πιο σωστά για να τις αυτοματοποιήσεις. Οι μύες σου αρχίζουν και εναρμονίζονται με τις απαιτήσεις του συστήματος, αντιλαμβάνεσαι το κορμί σου πιο έντονα όπως στην άθληση και προσομοιώνεις στο μυαλό σου πιθανά σενάρια όπως εκπαιδεύονται οι άνθρωποι του στρατού, της αστυνομίας, της πυροσβεστικής και όσων γενικά οφείλουν να δουλεύουν αυτοματοποιημένα όπως ορίζουν τα πρωτόκολλα.
Η διαδικασία είναι απλή. Μπαίνεις στο τατάμι, κάνεις ενδυνάμωση και μετά άπειρες επαναλήψεις. Οι τραυματισμοί ελάχιστοι και διαχειρίσιμοι για την ένταση και την σκληρότητα θα έλεγε κανείς του συστήματος, γεγονός που σε πείθει για τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του. Έξω από τη σχολή, αναγνωρίζεις πλέον και αυτήν την πραγματικότητα. Την πραγματικότητα της Βίας. Παρατηρείς πιο πολύ τους ανθρώπους, κοιτάς πιο πολύ τα χέρια ενός αγνώστου όταν έρθεις σε επαφή μαζί του, κοιτάς λίγο πιο μακριά σε δρόμους, πόρτες και ανοίγματα. Εάν αναρωτηθεί κανείς εάν παρατηρούνται δείγματα εμμονής σε ασκητές του Combatives, η δική μου εμπειρία και παρατήρηση στο χώρο απαντάει πως ο χαρακτηρισμός αυτός δεν αντιστοιχεί σε καμία παρατηρήσιμη συμπεριφορά κάποιου ασκητή παρά μόνο στα επαναλαμβανόμενα λόγια του δασκάλου και ιδρυτή του Ελληνικού Combatives (ή Combatives Group).
Εύκολα αντιλαμβάνεται και αναγνωρίζει κανείς τη διαδικασία δημιουργίας συνάψεων στον εγκέφαλο και την ενίσχυση της μνήμης μας με την διαδικασία της επανάληψης. Οι εμμονικές αυτές κουβέντες «Ψηλά τα χέρια σου», «χαλάρωσε», «στρίψε το κορμί σου», «κλείσε απόσταση», «κατέβασε», «σκέψου απλά», «φύγε» και η ανάλυσή τους στο τέλος κάθε μαθήματος, δημιουργούν ενισχυμένες γέφυρες μνήμης, ένα αποτέλεσμα που το βλέπεις στον εαυτό σου αλλά και στους συνασκητές σου, ειδικά στους πιο νέους από σένα. Η βελτίωση είναι ορατή ήδη από τους πρώτους τρεις μήνες.
Αναλύοντας τα βιώματα κάθε επιπέδου μέχρι το τρίτο, παρατηρεί κανείς νέους ασκητές που ενθουσιάζονται αλλά και προβληματίζονται. Αμέσως μετά παρατηρείται μία σοβαρότητα και αμφιβολία. Αμφιβολία για τις τεχνικές που λύνονται κατά τη διάρκεια του μαθήματος και αμφιβολίες για τον εαυτό τους και τις δυνατότητές τους. Με τις επαναλήψεις και αυτό σιγά σιγά λύνεται. Σε ασκητές υψηλότερου επιπέδου παρατηρείς περισσότερο αυτοπεποίθηση και υψηλότερη τεχνική (αποτέλεσμα κατανόησης και εξάσκησης). Σε όλους όμως παρατηρείται ότι αναγνωρίζουν την βία καλύτερα και την διαχειρίζονται ολοένα και περισσότερο.
Κλείνοντας, αν έχω μάθει κάτι μέσα από το Combatives είναι να μην θεωρώ τα αυτονόητα τόσο αυτονόητα και για τους άλλους, η κοινή λογική τελικά δεν είναι και τόσο κοινή, να προστατεύεις τον εαυτό σου, είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις, να σκέφτεσαι απλά και να προπονείσαι σκληρά. Με τον χρόνο κατανοείς ότι δεν μπορείς να ζητήσεις από κανέναν εγγυήσεις αλλά αντιλαμβάνεσαι ότι αυξάνεις τις πιθανότητες επιβίωσης σου. Και αν δεν βρεθείς ποτέ σε κατάσταση επιβίωσης τότε σημαίνει είτε ότι είσαι αρκετά τυχερός είτε ότι κατανόησες εξαιρετικά την φιλοσοφία του συστήματος.