Φίλε Τάκη
Καταλαβαίνουμε την απορία και ίσως και το χλευασμό που μπορεί να προκαλέσει τέτοια δήλωση σε ανθρώπους που έχουν γαλουχηθεί σε «κλασσικές πολεμικές τέχνες» διότι και ο τεχνικός σύμβουλος του C.G. προέρχεται από ένα τέτοιο (Ju Jutsu – την πραγματική τέχνη του πολέμου που αναπτύχθηκε στον μεσαίωνα της Ιαπωνίας – όχι αυτό που υποστηρίζει ότι προωθεί η ομώνυμη αθλητική ομοσπονδία.) Συνεπώς δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει την οπτική γωνία με την οποία έγινε το οποιοδήποτε αρνητικό ή και χλευαστικό σχόλιο. Είναι γεγονός ότι δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με αυτά το C.G. διότι ο καθένας μπορεί να γίνει “keyboard warrior”, λέγοντας ότι θέλει χωρίς το ρίσκο να παρουσιαστεί δημοσίως ο ίδιος. Ο κύριος λόγος είναι ότι δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με τον κάθε απρόσωπο που δεν καταλαβαίνει ΤΙ ακριβώς είναι αυτό που κάνουμε, ώστε να μπορούμε να ισχυριστούμε αυτό που δηλώνουμε. Επομένως, δεν μπορούμε να φταίμε για την δική τους άγνοια, ούτε το ΓΙΑΤΙ το ασκούμε ΟΠΩΣ το ασκούμε. Αν θέλουν να μάθουν γιατί το ισχυριζόμαστε, αρκεί να αφιερώσουν 18 μήνες και θα καταλάβουν… Όμως, για να μην θεωρηθούμε τελείως κρυψίνοες, θα μπούμε στον κόπο να εξηγηθούμε εν τάχη μιας και επιμένουν τόσο.
Κατά κανόνα, όλα τα παραδοσιακά συστήματα χρειάζονται βάθος χρόνου, όχι μόνο να μαθευτούν, αλλά και για να σμιλευτεί το σώμα ώστε να εξυπηρετεί καλύτερα το είδος της «τέχνης». Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που η απόκτηση επαρκούς ικανότητας άσκησης της βασικής γνώσης στις πολεμικές τέχνες, χρειάζεται μερικά χρόνια (η μαύρη ζώνη – διότι αυτό ακριβώς οριοθετεί αυτό το επίπεδο). Σε σοβαρότερες σύγχρονες σχολές του εκάστοτε είδους, χρειάζονται από 6 έως 9 έτη αναλόγως το είδος, την ποιότητα και αυστηρότητα της σχολής (λιγότερα αποτελούν κοροϊδία). Στο τέλος αυτής της περιόδου, θεωρείται πώς ο μαθητής έχει «μπει πλέον στο αυλάκι» και, αρχίζει την πραγματική μάθηση της εφαρμογής της τέχνης του. Αυτή η διαδικασία μπορεί να κρατήσει μέχρι και έως το τέλος της ζωής του, ΑΝ συνεχίσει να μαθαίνει με ανώτερούς του.
Εμείς του C.G. έχουμε πάρει διαφορετικό δρόμο πλεύσης έχοντας καταλάβει ότι δεν είναι όλοι που θέλουν να γίνουν μάστερ, αλλά όλοι θέλουν να νιώθουν ασφαλείς. Για όσους θέλουν να ασχοληθούν με την «τέχνη» για την τέχνη και μόνο, καλά κάνουν, αρκεί να μην μπερδεύουν τα πράγματα. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ένας άνθρωπος που έχει κάνει μερικούς μήνες έως και δύο χρόνια σε κάποια παραδοσιακή πολεμική τέχνη, δεν είναι ιδιαίτερα «ψημένος» (τουλάχιστον όχι για πραγματικές συνθήκες), επομένως δεν έχει εκπαιδευτεί επαρκώς ούτε δοκιμαστεί αρκετά. Είναι σίγουρο ότι κανένας Αθλητικός Σύλλογος Πολεμικών Τεχνών ή Μαχητικών Αθλημάτων δεν έχει εκπαιδεύσει επισταμένα και επί τούτου τον αθλητή στην «βρομιά του δρόμου». Και, ακόμη πιο σίγουρο, ότι δεν έχουν πλησιάσει καν την πραγματική πολεμική εφαρμογή (είναι αθλητικοί σύλλογοι υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και όχι των Ενόπλων Δυνάμεων – ωραίες οι προσποιούμενες “killer” τεχνικές, αλλά που η πολεμική εφαρμογή σε Αθλητικό σύλλογο;). Βάσει αυτού, η προσέγγιση μας στο θέμα της βίας είναι τελείως διαφορετική.
Η μεθοδολογία και το σύστημα του Combatives έχει δοκιμαστεί πέρα από οποιοδήποτε αμφιβολία σε αστικό και σύγχρονο πόλεμο και, εξακολουθεί να εφαρμόζεται και να δοκιμάζεται ακόμη και σήμερα. Αυτά σε αντίθεση με τις κατά τα άλλα, αθλητικοποιημένες ονομαζόμενες «πολεμικές τέχνες», πολλές οι οποίες δημιουργήθηκαν σχετικά πρόσφατα, αλλά ποτέ δεν δοκιμάστηκαν σε πεδίο μάχης. Παρά ταύτα, «τουλουμιάζονται» με άλλες, ελάχιστες και πολύ παλαιότερες, δημιουργημένες για το πεδίο μάχης και σε πεδία μάχης από πραγματικούς στρατιωτικούς της εποχής και είναι καταξιωμένες. Όμως, ας σημειώσουμε ότι όλες πλέον φέρουν τον τίτλο «Πολεμικές Τέχνες», ΧΩΡΙΣ να το έχουν αποδείξει σε πραγματικό πόλεμο. Παραδείγματα αυτών είναι παντού, αρκεί να διαβάσει κανείς την ιστορία τους (βαρετό εγχείρημα για πολλούς που εξακολουθούν να έχουν γνώμη αλλά όχι γνώση).
Βασικό χαρακτηριστικό σε στρατούς είναι ότι η Μεθοδολογία Combatives διδάσκεται συνήθως σε Ειδικές Δυνάμεις και Ελίτ Μονάδες, άρα σε δοκιμασμένα και «φιλτραρισμένα» άτομα, που ΔΕΝ έχουν ανάγκη να «σμιλευτεί» το σώμα τους, ούτε να διαμορφωθεί ο κατάλληλος ψυχισμός. Αυτό έχει γίνει ΠΡΙΝ ακόμη φθάσουν να την διδαχθούν. Αυτός είναι και ο λόγος που χρειάζεται λίγος χρόνος να γίνουν ικανοί όσοι την διδάσκονται.
Για παράδειγμα, το βίντεο που βλέπει κανείς παραπάνω στο κανάλι ΥouΤube του Combatives.gr είναι με Ευέλπιδες της στρατιωτικής σχολής μας, οι οποίοι είναι σε εξαιρετική φυσική κατάσταση και αρκετά «ψυχωμένοι» ώστε να θέλουν να λάβουν μέρος στην επίδειξη. Λέμε «ψυχωμένοι», διότι τα παιδιά έκαναν τις προπονήσεις τους συχνά με βαριά επαφή, ΧΩΡΙΣ να τους παρέχονται έστω τα απαραίτητα (στρώμα, προστατευτικά, ασπίδες, στόχοι, σάκοι κλπ.). Επισημάνουμε ότι το επίπεδο δεξιοτήτων που βλέπουμε επετεύχθη κατόπιν 24 ωρών εκπαίδευσης από ανώτατο εκπαιδευτή του C.G. (με 1 ώρα την εβδομάδα και όχι κάθε εβδομάδα – το τένις είχε δύο ώρες). Αντιλαμβανόμαστε ότι πολύς κόσμος μπορεί να το αμφισβητήσει ΚΑΙ αυτό, παρά ταύτα, είναι η αλήθεια. Επιπλέον, αυτό που προβλήθηκε το 2014, ΔΕΝ είναι το ΑΓΝΟ Combatives, διότι οι ακαδημαϊκοί της σχολής θεώρησαν ότι το αγνό Combatives δεν ήταν «αρκετά θεαματικό» για την επερχόμενη επίδειξη, με αποτέλεσμα ο εκπαιδευτής να σπεύσει να προσθέσει θεαματικές τεχνικές ρίψεων του JuJutsu/Judo. (Σημείωσε δε, ότι οι Βρετανοί Πεζοναύτες ακόμη διδάσκονται και ασκούν το κλασσικό δοκιμασμένο σε πραγματικές συνθήκες μάχης ju jutsu με κάποιες επίσης «θεαματικές προσθήκες» σε επιδείξεις).
Παρά ταύτα, οι «θυσίες» των παιδιών έφεραν για πρώτη φορά επευφημίες από ξένους αξιωματούχους παρατηρητές, που σηκώθηκαν όρθιοι και αργότερα, τους χαιρέτησαν έναν-έναν δια χειραψίας (ο Ρώσος αξιωματικός). Εύγε λοιπόν και πάλι!!
Για πολίτες βέβαια, τα πράγματα είναι ΠΟΛΥ διαφορετικά μιας και οι άνθρωποι δεν έχουν προετοιμαστεί να ηγηθούν στρατιώτες. Αυτό που χρειάζονται είναι μεθόδους να ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ το κακό και, αν ΔΕΝ μπορέσουν, να ασκήσουν ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ για να δημιουργηθεί η ΔΙΟΔΟΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ προς ασφάλεια ή στη χειρότερη να κάνουν όση ζημιά χρειάζεται να ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ. Αυτή είναι και η ΝΟΜΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ της Αυτοπροστασίας και Αυτοάμυνας που τους διδάσκουμε να εξασκούν.
Συνήθως οι πολίτες που μας έρχονται ΔΕΝ είναι σε εξαιρετική φυσική κατάσταση, αλλά και οι απαιτήσεις τους για τους δύο αυτούς σκοπούς (Αυτοπροστασίας και Αυτοάμυνας), δεν είναι ίδιες με αυτές των ειδικών δυνάμεων (Αιχμαλώτισε ή και Σκότωσε). Διδάσκονται όμως και άλλες δεξιότητες (καθαρά στρατιωτικές), οι οποίες τους δίνουν πολύ μεγαλύτερο περιθώριο «νίκης». Πράγματα που κανένας Αθλητικός Σύλλογος Πολεμικών Τεχνών ή Μαχητικών Αθλημάτων δεν κάνουν, διότι δεν αρμόζει με το πνεύμα της άθλησης. Αντιθέτως, σε στρατιωτική εφαρμογή μαζί με τον αιφνιδιασμό (δεν μιλάμε για μπλόφες σε αγώνες και προπόνηση), η παραπλάνηση, η εξαπάτηση, ο δόλος (η λεγόμενη «βρώμικη» τεχνική) αποτελεί «ψωμοτύρι». Κατά την εμπειρία μας, ότι και να λέει οποιοσδήποτε, όταν σε πιάνει κανείς ΕΞΑΠΙΝΗΣ με ΕΝΕΔΡΑ («ξεβράκωτο») την έχεις «βαμμένη», απλά διότι δεν το περιμένεις, άρα δεν είσαι και ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΣ για να το αντιμετωπίσεις. Και ως γνωστό (ειδικά σε στρατούς και ειδικές μονάδες), η πιθανότητα να νικήσεις την συμπλοκή υπό τέτοιες συνθήκες είναι ελάχιστη. Συνεπώς, το τίμημα είναι συνήθως βαρύτατο.
Όταν λοιπόν λέμε «Ανίκητοι σε 18 μήνες» αυτό ακριβώς εννοούμε.
Αν δυσκολεύεται ακόμη να το κατανοήσει κανείς, ας παρακολουθήσει έστω και ένα τρίμηνο σεμινάριο και θα το καταλάβει…
Με εκτίμηση,
Combatives Group
