Εισαγωγή
Ο Στάνλεϊ Μίσσελ (Stanley Bissel) γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 26 Οκτωβρίου 1906, ο Μπίσσελ (Bissell) εντάχθηκε στο κίνημα των Προσκόπων με τους δύο αδελφούς του και άρχισε την «μαχητική» εκπαίδευσή του με την εκμάθηση πάλης τύπου Κάμπερλαντ-Ουεστμόρλαντ (Cumberland-Westmoreland – C & W wresting). Το στυλ Κάμπερλαντ-Ουεστμόρλαντ πρόκειται για «τοπικό» σύστημα πάλης με πολύ αυστηρή τήρηση των κανόνων, ιδίωμά τους είναι ότι περιστρέφονται γύρω από τη χρήση αυτού που έχει ονομαστεί «λαβή πλάτης». Αυτό ήταν περίπου το 1914 ή το 1915 και ο Εκπαιδευτής του Μπίσσελ ήταν ένας άνδρας με το όνομα Σ. Β. Μπέικον (S. V. Bacon), Ολυμπιονίκης το 1908 και πιθανά εκπαιδευτής μάχης σώμα-με- σώμα κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Αργότερα ισχυριζόμενος ότι το Κάμπερλαντ- Ουεστμόρλαντ σύστημα πάλης ήταν «περιορισμένο» σύστημα πάλης, ο Μπίσσελ μελέτησε την ελεύθερη πάλη που επιτρέπει περισσότερες λαβές και ρίψεις από το προαναφερόμενο σύστημα. Στον χρόνο δραστηριότητάς του στην ελεύθερη πάλη, ο Μπίσσελ κέρδισε επτά εθνικούς τίτλους στην πάλη και πολλούς διεθνείς τίτλους. Εκπροσώπησε, επίσης τη Μεγάλη Βρετανία μεταπολεμικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 και αφού αποσύρθηκε από την ενεργή ανταγωνιστική καριέρα του, υπήρξε και προπονητής πολλών άλλων αθλητών της Κοινοπολιτείας και στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Bissel – Η Αρχή
Ο Μπίσσελ εντάχθηκε στην Αστυνομία το 1926 και υπηρέτησε με το γνωστό υποκατάστημα της εν λόγω υπηρεσίας – την Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου (London Metropolitan Police Force). Υπηρέτησε με διάκριση και το 1931 έγινε επικεφαλής σε αυτό που σήμερα ονομάζεται «Αξιωματικός Ασφαλείας» όπου δίδασκε δεξιότητες φυσικής αγωγής και Αυτοάμυνας (τότε ονομαζόταν Δεξιότητες Φυσικής Σύλληψης – Physical Arrest Skills) σε όλα τα μέλη της Δύναμης του Αστυνομικού Σώματος στην έδρα της εκπαίδευσής τους στο Πιλ Χαους (Peel House – ονομαζόμενο για τον ιδρυτή της Βρετανικής αστυνομίας Σερ Ρόμπερτ Πίλ). Είναι επίσης γνωστό ότι ο Λεοπόλδος Μακλαχλεν (Leopold MacLaglen) εκπαιδευτής Ζίου Ζίτσου (Πρόκειται για αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στους κύκλους του Ζιου Ζιτσου/Ju Jutsu διότι δεν έχει βρεθεί γενεαλογία του) πραγματοποίησε κάποια επίδειξη στο Σώμα σε κάποιο σημείο μεταξύ των δύο πολέμων (Α’ και Β’ ΠΠ) και είναι πιθανό ότι ο Μπίσσελ να ήταν αυτός που ευθυνόταν για την πρόσκλησή του.
Πάλη δεν ήταν η μόνη τέχνη που σπούδασε, αν και ήταν πάντα η μεγάλη του αγάπη. Όπως με τους περισσότερους άνδρες της εποχής, ο Μπίσσελ έμαθε πυγμαχία, αλλά ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι για ένα χρονικό διάστημα σπούδασε επίσης Τζούντο! Το Μπουντοκουαϊ του Λονδίνου (London BudoKwai – Society of the Martial Way – η πρώτη σχολή Τζούντο στην Ευρώπη, ιδρυτής ο Γκουντζι Κοιζούμι (Gunji Koizumi) 1918) ήταν μια από τις ελάχιστες σχολές του Τζούντο (Judo) στη Βρετανία εκείνη την εποχή. Συν το χρόνο, κέρδισε το Δεύτερο Νταν (Ni Dan – τη δεύτερη μαύρη ζώνη) στο άθλημα αυτό. Επίσης αγωνίστηκε στο Τζούντο και ηγήθηκε μιας βρετανικής ομάδας που νίκησε μια γερμανική ομάδα Τζούντο.
Bissel – 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος
Δεν γνωρίζονται πολλά για τα προπολεμικά χρόνια της ζωής του, αλλά υπάρχουν στοιχεία ότι αγωνίστηκε στην πάλη στους Αγώνες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας του 1930 και ξανά του 1934, κερδίζοντας το αργυρό μετάλλιο και τις δύο φορές. Ταυτόχρονα σε αυτές και άλλες διοργανώσεις ήταν ακόμη στην Αστυνομία μέχρι τις αρχές του 1942. Ο τότε Αρχηγός του σώματος Καταδρομών Ταξίαρχος Χεϊντον (Brigadier Haydon) ζήτησε εθελοντές από την Αστυνομία να δοκιμάσουν την διαδικασία επιλογής του σώματος Καταδρομών (Commando). Το αίτημα αυτό ήταν ασυνήθιστο δεδομένου ότι επέτρεπε επιλογή και εκπαίδευση στο Κέντρο Βασικής Εκπαίδευσης Καταδρομών (CBTC – Commando Basic Training Centre), χωρίς να ακλουθείτε η συνήθη διαδικασία κατάταξης των Ενόπλων Υπηρεσιών.
Στις αρχές του 1942 ο Σερ Φίλιπ Γκέιμ (Sir Phillip Game – Επίτροπος της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου) ζητήθηκε από τον ταξίαρχο Χέιντον (Haydon – Αρχηγός των Μονάδων Καταδρομών – Commando) εάν οποιοσδήποτε από τους άνδρες του θα μπορούσε να επιτραπεί να δηλώσει εθελοντικά για την επιλογή στις Μονάδες Καταδρομών. Το σκεπτικό πίσω από την πρόταση ήταν ότι θεωρήθηκε οι πειθαρχημένοι, έμπειροι και σε καλή φυσική κατάσταση αξιωματικοί της Μητροπολιτικής Αστυνομίας είχαν πολύ καλύτερη πιθανότητα επιτυχίας στις δοκιμές από έναν κληρωτό πολίτη που είχε λάβει πρόσφατα την βασική εκπαίδευση του Στρατού. Πάνω από 500 άνδρες από το σώμα της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου δήλωσαν εθελοντές και, ο Μπίσσελ (Bissell) ήταν ένας από αυτούς. Παρόλο που δεν ήταν νέος σε σύγκριση με τους άλλος εθελοντές (ήταν 35 ετών), ο Αρχηγός του κέντρου εκπαίδευσης Αντισυνταγματάρχης Βον (Lt. Col. Vaughn) του ζήτησε να ενταχθεί στο μόνιμο προσωπικό κατάρτισης στο Αχαντακαριντ (Achnacarry).
Bissel – Συνεισφορά κατά τον πόλεμο
Ο Μπίσσελ δίδαξε μάχη σώμα-με-σώμα (Close Combat) μέχρι το κλείσιμο του Κέντρου Βασικής Εκπαίδευσης Καταδρομών (C.B.T.C.), δίδαξε Καταδρομείς από το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά και άλλες χώρες της Κοινοπολιτείας, τους Ρειντζερς του Νταρμπι (Darby’s Rangers) οι οποίοι ήταν το πρώτο σώμα των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ και, μια σειρά από «άλλους» που προέρχονται από άλλες «λιγότερο γνωστές» Ειδικές Δυνάμεις. Ακόμη και ο πρώην συνταγματάρχης Ρεξ Άπελγκειτ (Rex Applegate) ήταν ανάμεσα σε αυτούς που παρακολούθησαν μαθήματα του πριν την κατάρτισή του με τον Σάικς (Sykes)!
Δεν είναι εξακριβωμένο το τι δίδασκε ο Μπίσσελ, μιας και λίγα αναφέρονται σε γραπτή μορφή και ακόμη λιγότερα πλέον από άλλες πηγές.
Ο ταγματάρχης Τζέιμς Ντάνινγκ (Major James Dunning – πρώην εκπαιδευτής του προσωπικού του C.B.T.C.) στο βιβλίο του «Έπρεπε να είναι σκληρή», (It Had To Be Tough – εννοώντας την εκπαίδευση), γράφει:
«Το τρίτο χαρακτηριστικό της φυσικής άσκησης του προσωπικού ήταν η μεγάλη δημοσιότητα της άοπλης μάχης. Βασίστηκε εξ ολοκλήρου από το πρόγραμμα και τη ρουτίνα των Φέρμπερν (Fairbairn) και Σάικς (Sykes)».
Ωστόσο, στο βιβλίο «Τα Αρχεία Κοντινής Μάχης του Συνταγματάρχη Ρεξ Άπελγκειτ» (Rex Applegate – The Close Combat Files of Col. Rex Applegate), ο Τσαρλς Μελσον (Melson) και ο Άπελγκειτ δηλώνουν ότι μετά που οι Φέρμπερν (Fairbairn) και Σάικς (Sykes) αποχώρισαν από το Κέντρο Βασικής Εκπαίδευσης Καταδρομών (C.B.T.C. – Commando Basic Training Centre):
«Η βάση παρείχε δική της εκπαίδευση σε πεδίο βολής και μάχης κοντινής εμβέλειας από έναν πρώην Αστυνομικό του Λονδίνου ο οποίος βρισκόταν σε αντίθεση με ό, τι είχε διδαχθεί από τους Φέρμπερν (Fairbairn) και Σάικς (Sykes), αλλά η οποία όμως έχαιρε την προτίμησή του διοικητή της.»
Ο Μπίσσελ δίδαξε στο Κέντρο Βασικής Εκπαίδευσης Καταδρομών (C.B.T.C. – Commando Basic Training Centre) ενώ ήταν ακόμα απασχολημένος με την εκπαίδευση της αστυνομίας το 1940 και 1941 όταν το Ειδικό Κέντρο Εκπαίδευσης (STS – Special Training School) στο Λοκχέιλορτ (Lochailort) έθεσε την πρωτοπορία σε όλα αυτά που ακολούθησαν, οπότε o Μπίσσελ πιστώνεται για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα μιας και δεν ήταν ανάμεσα σε όσους επιλέχθηκαν από τους Φέρμπερν (Fairbairn) και Σάικς (Sykes). Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν συναντήθηκαν.
Το κέντρο εκπαίδευσης στο Λοχαιλερτ (Lochailort) ξεκίνησε μετά τις καταστροφικές ενέργειες απόβασης στη Νορβηγία στις αρχές του 1940. Ο Λόρδος Λοβατ (Lord Lovat -αργότερα των καταδρομών – Commando) και ο Ντειβινντ Στερλινγκ (David Stirling – αργότερα ιδρυτής της Ειδικής Υπηρεσίας Αεροπορίας – S.A.S. – Special Air Service) ήταν ιδρυτές της σχολής. Εκτός από τους Φέρμπερν (Fairbairn) και Σάικς (Sykes), υπάρχουν εικασίες ότι οι άλλοι εκπαιδευτές περιλάμβαναν επίσης τον Φ. Σπενσερ Τσαπμαν (F. Spencer Chapman – αργότερα συγγραφέας του βιβλίου «Η Ζούγκλα είναι ουδέτερη» (“The Jungle is Neutral” ) -αν και η δράση του ξεκίνησε από το 1939 στην άπω ανατολή στο Κέντρο Ειδικής Εκπαίδευσης 101 (Special Training School 101 – STS 101) στη Σιγκαπούρη- και, τον «Τρελό» Μάικ Κάλβερτ» (“Mad” Mike Calvert). Οι «Ανεξάρτητοι Λόχοι» -που αργότερα θα μετονομάζονταν σε Καταδρομείς “Commando’s”- είχαν στείλει αρχικά μόνο μερικά άτομα, αλλά αργότερα έστειλαν περισσότερες εκπαιδευόμενους να λάβουν κατάρτιση μετά την καταστροφική επιδρομή τους στο Γκέρνσει (Guernsey).
Bissel – Επιρροές
Σε όλο τον κόσμο, πολλοί από τους Εκπαιδευτές μάχης σώμα-με-σώμα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν άνδρες που είχαν μεγάλη εμπειρία έχοντας ασχοληθεί με άλλα συστήματα μάχης σώμα-με-σώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχει παρατηρηθεί από ορισμένους ερευνητές ότι αν δεν τους άρεσε αυτό που δίδασκαν, τους επιτρεπόταν να αντικαταστήσουν ή να τις «αναμειγνύουν» με άλλες τεχνικές που τους έκαναν. Αυτές θα μπορούσαν να είναι τεχνικές ή τακτικές που οι ίδιοι ήταν περισσότερο εξοικειωμένοι ή ένοιωθαν «άνετοι» με τη διδασκαλία τους.
Είναι σίγουρο ότι ο Μπίσσελ δεν συνάντησε τους Φέρμπερν (Fairbairn) και Σάικς (Sykes) κατά τη διάρκεια ή και μετά τον πόλεμο, αλλά θα πρέπει να σημειωθεί ότι δίδασκε κάποιες τεχνικές οι οποίες είναι προφανώς προέλευσης αυτών των δυο.
Στο βιβλίο «Καταδρομέας» (“Commando”) του Τζον Πάρκερ (John Parker), είναι μια αναφορά ενός εκπαιδευόμενου του πρώιμου «Ανεξάρτητου Λόχου» που διδάχθηκε πώς να σκοτώσει με ένα κοινό πιρούνι! Άλλοι εκπαιδευτές προτίμησαν να διδάξουν τις «πιο ήπιες» μεθόδους της πάλης ή του Ζίου-Ζίτσου (που συχνά αποκαλούταν Τζούντο) στους εκπαιδευόμενους τους παρά τις μεθόδους των Φέρμπερν και Σάικς.
Μπορεί να μην είχε επαφή με το πρόγραμμα κατάρτισης της «Σιωπηλής Δολοφονίας» (Silent Killing) αλλά είχε άλλη τροπή παίρνοντας διαφορετική προσέγγιση αναπτύσσοντας ένα πρόγραμμα πάλης, τζούντο προσθέτοντας και στοιχεία του προγράμματος των Φέρμπερν/Σάικς (Fairbairn/Sykes) για τις Μονάδες Καταδρομών της βάσης η οποία προσέγγιση άρεσε περισσότερο στον Αντισυνταγματάρχη Τσαρλς Βον (Lt. Col. Charles Vaughn) από ότι η καθαρή προσέγγιση Φέρμπερν/Σάικς.
Ο Αντισυνταγματάρχης Τσαρλς Βον (Charles Vaughn) ήταν ο διοικητής της 4ης Μονάδας Καταδρομών (No. 4 Commando) μέχρι που μεταφέρθηκε για να αναλάβει το Κέντρου Βασικής Εκπαίδευσης Καταδρομών Κε.Βα.Ε.Κ. (CBTC – Commando Basic Training Centre). Κατά τη μεταφορά του ο Λόρδος Λόβετ (Lord Lovat) ανέλαβε τη διοίκηση της 4ης Μονάδας Καταδρομών.
Οι Ρέιντζερς του Νταρμπι (Darby’s Rangers), με αρχηγό τον Λοχαγό Ουίλιαμ Ορλάντο Ντάρμπι (Captain William Orlando Darby) παρακολούθησαν επίσης τα μαθήματα στο Κέντρο Βασικής Εκπαίδευσης Καταδρομών (CBTC – Commando Basic Training Centre) κατόπιν της εκπαίδευσής τους στο Κάρικ Φέργκους (Carrick Fergus) στην Ιρλανδία και διδάχθηκαν από το ίδιο τον Μπίσσελ.
Στο βιβλίο του «Ρέιντζερς του Ντάρμπι – Εμείς ανοίξαμε το δρόμο» (Darby’s Rangers: We Led The Way), δηλώνει:
«Υπήρξε πυγμαχία και μάχη κοντινής εμβέλειας. Δεν υπήρξε καμία ιδιαίτερη έμφαση στο Τζού Τζουτσου (Jujitsu), αν και οι άνδρες δόθηκαν μερικές καλές, εύχρηστες λαβές τις οποίες ο καθένας αναμενόταν να θυμάται και να χρησιμοποιήσει αν χρειαστεί».
Ένας αριθμός των πρώην εκπαιδευόμενων έχουν επιβεβαιώσει ότι χρησιμοποίησαν την εκπαίδευση του Μπίσσελ να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο και μετά. Το πρόγραμμα κατάρτισης του Μπίσσελ έχει αποδειχθεί ότι πληροί τουλάχιστον ένα από τα κριτήρια του σύγχρονου combatives – την ανάγκη να είναι «διατηρείται» εύκολα (στη μνήμη). Δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο συμβάν οι ηλικιωμένοι πια βετεράνοι του Β’ΠΠ που είχαν εκπαιδευτεί σε αυτές τις σχολές, να επιδεικνύουν αμέσως τεχνικές που είχαν μάθει 60 χρόνια νωρίτερα σε ανθρώπους, ερευνητές και δημοσιογράφους, τις τεχνικές που είχαν διδαχθεί. Ο κύριος λόγος για αυτή την ικανότητα είναι η ΑΠΛΟΤΗΤΑ των τεχνικών και η ΕΥΚΟΛΙΑ της ΑΜΕΣΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ τους υπό συνθήκες ΑΚΡΑΙΑΣ ΠΙΕΣΗΣ. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό ενός καλά δομημένου συστήματος Combatives.
Bissel – Ενεργή συνταξιοδότηση
Μετά τον πόλεμο ο Μπίσσελ παρέμεινε με την Αστυνομία του Λονδίνου στην παλιά του θέση φθάνοντας εν καιρό τον βαθμό του «Επιθεωρητή». Αυτό κράτησε μέχρι το 1955, όταν «συνταξιοδοτήθηκε» στον Καναδά όπου έζησε στο Μόντρεαλ. Ήταν εδώ που ο ίδιος επιδόθηκε στην άλλη του μεγάλη αγάπη, εκείνη της φυσικής αγωγής. Εκεί, στον Σύνδεσμο Νεαρών Εβραίων Γυναικών (Y.W.H.A.) έγινε διευθυντής της Φυσικής Αγωγής, αλλά του έλειπε η πατρίδα του και ο ίδιος και η σύζυγός του έχοντας μείνει μόνο τέσσερα χρόνια στον Καναδά επέστρεψε στην Αγγλία.
Στην επιστροφή του ο Μπίσσελ έγινε αρχηγός του τμήματος της Φυσικής Αγωγής των Δόκιμων της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου. Παρέμεινε εκεί από το 1961 μέχρι το 1970, διδάσκοντας Φυσική Αγωγή και αυτό που σήμερα ονομάζεται «Αμυντικές τακτικές». Εξακολούθησε να δραστηριοποιείται και να συμμετέχει στην πάλη, το τζούντο και την μεγάλη του αγάπη την Γυμναστική. Έχει αναφερθεί ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας των ογδόντα του, ως μέρος της καθημερινής φυσικής κατάστασης του, εξακολουθούσε να κάνει εκατό κάμψεις την ημέρα!
Ο Στάνλεϋ Μπισσελ (Stanley Bissell) αργότερα μετακόμισε από το Λονδίνο και εγκαταστάθηκε στην Κόντφορντ Αγίας Μαρίας (Codford St. Mary), η οποία είναι στο Ουίλτσιρ (Wiltshire) στο νότο της Αγγλίας. Ο σχεδόν ξεχασμένος Εκπαιδευτής Καταδρομών πέθανε εκεί στις 2 Ιανουαρίου του 1999, ηλικίας ενενήντα δύο ετών αφήνοντας ένα γιο.