Το θέμα της απόκτησης του ελέγχου μας οδηγεί πίσω στον προηγούμενο υπότιτλο «Πώς διαφέρει η εγκληματική βία;» Εκτός από τη χρήση του ΕΛΕΓΧΟΥ ως το μέσο για ένα τέλος, ο άλλος κύριος λόγος για ακραία εγκληματική βία είναι να ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ τυχόν ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ στον ΙΔΙΟ τον εγκληματία.
Αυτή είναι σαφώς η συμπεριφορά ενός θηρευτή.
Όποιος έχει παρακολουθήσει ντοκιμαντέρ για το πώς κυνηγούν τα μεγάλα αιλουροειδή, βλέπει γρήγορα παρότι είναι κορυφαία αρπακτικά, είναι πολύ προσεκτικά ώστε να αποφύγουν τον τραυματισμό, δεδομένου ότι ο τραυματισμός μπορεί να τους αναγκάσει να ψοφήσουν από την πείνα. Μπορεί επίσης να προκαλέσει την αδυναμία να αμυνθούν ενάντια σε άλλους θηρευτές ή ακόμη και το θήραμα που κυνηγάνε. Ο κίνδυνος παραείναι μεγάλος για να είναι αποδεκτός, ο οποίος είναι και ο λόγος που τα αρπακτικά, επιλέγουν τα ΑΠΡΟΣΕΚΤΑ, τα ΓΕΡΑΣΜΕΝΑ, τα ΕΥΠΑΘΗ και τα πολύ ΝΕΑΡΑ θηράματα. Σας θυμίζει τίποτα από εγκληματίες;
Είναι λοιπόν σαφές ότι αποτελεί μεγάλο κίνδυνο και για τα δύο μέρη να εμπλακούν σε βίαια συμπλοκή διότι μπορεί να επέλθει και στα δύο μέρη ο τραυματισμός ή θάνατος.
Σε ανθρώπινο αρπακτικό/θηρευτή μπορεί να σημαίνει την ΣΥΛΛΗΨΗ και ΦΥΛΑΚΙΣΗ, έως και τον ανεπανόρθωτο ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ή ΘΑΝΑΤΟ του από το υποψήφιο «θύμα/θήραμα».
Είναι η πρόθεση του εγκληματία να μας κάνει κακό, ΠΡΙΝ να μπορέσουμε να τον αποτρέψουμε από την επίθεση.
Σε περιπτώσεις ΑΠΛΗΣ ΒΙΑΣ, το λεγόμενο «αρπαχτοκλοτσομπουνίδι», είναι η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ που δημιουργεί τον κίνδυνο σοβαρού τραυματισμού ή θανάτου. Γι’ αυτό πρέπει να ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ Η ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ. Οι αρχές της ΑΠΟΥΣΙΑΣ, της ΑΠΟΦΥΓΗΣ και της ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ είναι υψίστης σημασίας και διδάσκονται από όλους τους Εκπαιδευτές Combatives μας. Είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο εμείς στις Αίθουσες του Combatives Group διδάσκουμε τους μαθητές μας να επισπεύσουν όσο το δυνατόν ταχύτερα την επίτευξη του τέλους της βίας.
Στην «απλή βία», περιλαμβάνεται η συμπλοκή που προκαλείται από ΕΓΩΙΣΜΟΥΣ, πραγματικό ή φαντασμένο ΑΔΙΚΗΜΑ, το ΑΛΚΟΟΛ, τα ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ κ.ο.κ. που μπορεί να συμβάλλουν στο να ΚΛΙΜΑΚΩΘΕΙ σε μια φιλονικία. Και μάλιστα, δεν αποκλείετε η κλιμάκωση να φθάσει μέχρι και τον φόνο. Απλά είναι σπανιότερο σε τέτοιες περιπτώσεις.
Στην περίπτωση της εγκληματικής βίας, ΔΕΝ είναι η κλιμάκωση το πρόβλημα, δεδομένου ότι δεν είναι η κλιμάκωση που επιδιώκει ο εγκληματίας.
Ένας εγκληματίας επιδιώκει την ΕΝΕΔΡΑ, την ΕΚΠΛΗΞΗ, το ΣΟΚ τον ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ και την ΣΥΓΧΥΣΗ ώστε να μπορέσει να ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕΙ να ΥΠΟΤΑΞΕΙ για να ΕΞΟΥΣΙΑΣΕΙ.
Στο υψηλότερο επίπεδο της εγκληματικής βίας, μπορεί να μην επιδιώκει τα παραπάνω καθόλου και, απλά να προχωρήσει στην άμεση θανάτωση με συνεχόμενα κτυπήματα στο κεφάλι, στραγγαλισμό, πνιγμό, μαχαίρωμα ή πυροβολισμό, προκειμένου να εκπληρώσει το στόχο του. Αυτό το επίπεδο της βίας δεν εμπεριέχει «ανταλλαγή» ή συμπλοκή. Είναι ο τρόπος που παρέχει στον εγκληματία την καλύτερη ευκαιρία να μην τραυματιστεί καθόλου. Εξηγεί και πώς είναι δυνατόν για έναν εγκληματία να δολοφονήσει «εν ψυχρό» έναν άνθρωπο, χωρίς προφανή αιτία.
Είναι αυτή η βασική κατανόηση των διαφορών μεταξύ του ΚΑΥΓΑ και της ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ που σκοπό έχει να κατανοήσουμε το ΓΙΑΤΙ η «Αυτοάμυνα» με το πνεύμα του φιλικού Αθλητικού Συλλόγου Πολεμικών Τεχνών και Μαχητικών Αθλημάτων της γειτονιάς, ΔΕΝ μπορεί να εξυπηρετήσει έναν άνθρωπο σε ΑΚΡΑΙΕΣ καταστάσεις. Κατ’ επέκταση, η προσπάθεια της επινόησης μιας πραγματικής στρατηγικής «Αυτοάμυνας» (Σχέδιο Δράσης), αποτελεί ΕΙΔΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ με τελείως ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ. Συνεπώς, σημαίνει ότι δεν ΜΠΟΡΕΙ, αλλά και δεν ΙΣΧΥΕΙ η ΕΝΝΟΙΑ και το ΠΝΕΥΜΑ του ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ της σχολής πολεμικών τεχνών ή του κλουβιού ΜΜΑ για να υπερασπιστεί κανείς τον εαυτό του αποτελεσματικά έναντι της εγκληματικής επίθεσης. Θα ήταν σαν να προσπαθούμε να συγκρίνουμε δύο ανθρώπους που ανοίγουν πυρ μεταξύ τους, ο ένας με ένα όπλο Airsoft και πλαστικές μπίλιες και ο άλλος με ένα οπλοπολυβόλο και πραγματικά πυρά (και τα δύο ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ αυθεντικά αλλά μόνο το δεύτερο σκοτώνει).
Για να είμαστε σαφείς, ΔΕΝ ΛΕΜΕ ότι η τυπική εκπαίδευση πολεμικών τεχνών ή δεξιότητες MMA δεν λειτουργούν ή δεν έχουν χρήσεις, εξ’ άλλου κάποιες τεχνικές είναι περίπου ίδιες. Αυτό που λέμε είναι ότι το ΠΛΑΙΣΙΟ στο οποίο διδάσκουν και εκπαιδεύουν τους αθλητές τους, δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ανταποκριθεί στην πρόκληση της εγκληματικής βίας. (Δεν έχει σημασία ότι και να λέει ο «μάστερ» της σχολής πολεμικών τεχνών της γειτονιάς, ούτε ο κόoυτς.)
Σπάνια είναι ψυχοσωματικά προετοιμασμένος κάποιος για τέτοιου είδους δράση, ακόμη και εξειδικευμένοι επαγγελματίες (που είναι και ο λόγος που πρέπει να εκπαιδεύονται ρεαλιστικά). Ως εκ τούτου, για τους πολίτες, θα ήταν σοφότερο να «ακονίσουν» τις δεξιότητες τους στην ΑΠΟΥΣΙΑ, ΑΠΟΦΥΓΗ και ΑΠΟΔΡΑΣΗ αναζητώντας μια σειρά σεμιναρίων που ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΝΕΙ στενά αυτήν την εκπαίδευση, διδάσκοντας ταυτόχρονα και δεξιότητες όσο το δυνατόν εγγύτερα στην πραγματικότητα. Αυτό που διδάσκουμε ως ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ στις Αίθουσες μας. Στη συνέχεια, να στρωθούν στη δουλειά κάνοντας όλα τα ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ με την ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ και ΣΤΑΣΗ ενός θηρευτή, αντί να πάρουν το υπεροπτικό ύφος του:
«Εγώ έχω εκπαιδευτεί σε νιντζα κομάντο τάκτικς και αυτοάμυνα και τα «σπέσιαλ φόρσες τάκτικς» στην Ακαδημία Πολεμικών Τεχνών του Master Fu-Ma-Ra!!».
