Το παλαιότερο σύστημα που αναφέρεται προηγουμένως είναι το KAPAP (Συντομία για Krav Panim el Panim, που μεταφράζεται ως μάχη-πρόσωπο-με-πρόσωπο – “face to face combat”) το οποίο υπήρξε εκπαιδευτικό σύστημα από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ στα ΠΡΟΤΥΠΑ του ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (πριν του Β’ Π.Π.).
Συν-Ιδρυτές του KAPAP:
- Gershon Kopler: Εκπαιδευτής judo και jujutsu ο οποίος οργάνωσε και ίδρυσε την ιδέα του συστήματος ως μέρος της εκπαίδευσης KAPAP στο Palmach και Haganah.
- Yehuda Marcus: ο άνθρωπος που αντικατέστησε τον Gershon Kopler και υπήρξε ο κύριος εκπαιδευτής της Palmach στην γυμναστική το judo και το jujitsu.
- Moshe Finkel: Ο αξιωματικός γυμναστικής της Palmach που συνέδεσε τις διάφορες μεθοδολογίες και τεχνοτροπίες σε ένα σύστημα εκπαίδευσης.
- Yitzhak Sade: Ο διοικητής της Palmach ο οποίος ενέκρινε την εκπαίδευση KAPAP στο σύνταγμα.
- Maishel Horovitz: Ο επίσημος εκπαιδευτής KAPAP της Palmach, υπεύθυνος για την ανάπτυξη τακτικών μάχης με κοντό ραβδί και αυτός που έκανε διάσημο τον όρο KAPAP.
Όμως, το σύστημα KAPAP δεν ήταν ΜΟΝΟ ένα σύστημα μάχης σώμα-με-σώμα. Κάλυπτε ένα συνδυασμό πρώτων βοηθειών πεδίου μάχης, εκπαίδευση στα εκρηκτικά, εκπαίδευση στα πυροβόλα όπλα, μαθήματα ξένων γλωσσών (συγκεκριμένα γερμανικών και αραβικών διότι θεωρούνταν εχθροί εκείνη την εποχή), ραδιοεπικοινωνίες/διαβιβάσεις, σκληρή φυσική κατάσταση, μαχαίρι και ραβδί καθώς επίσης και εκπαίδευση επιβίωσης στην έρημο.
Αναφέρω τις δεξιότητες με ΜΑΧΑΙΡΙ και ΡΑΒΔΙ στο KAPAP, διότι έχουν περαστεί σήμερα ως τεχνικές Krav Maga με ισραηλινή προέλευση ενώ και τα δύο αντλήθηκαν από τα πρότυπα του βρετανικού στρατού.
(Δείτε την ιστορία του Fairbairn) –(Παρ. 3 και 4).
Το KAPAP είναι επίσης το σύστημα το οποίο διδασκόταν, ακόμα και μετά το 1948 κατόπιν της ίδρυσης του Ισραήλ, σε ειδικές μονάδες αλεξιπτωτιστών του ισραηλινού στρατού και στις οποίες ο αποβιώσας πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν υπήρξε διοικητής (1956). (Αναφέρεται διότι έπαιξε ρόλο η υποστήριξη του στα ισραηλινά συστήματα που συζητάμε.)
Συνεπώς το KAPAP ξεκίνησε χρονολογικά πρώτο με πολίτες σε ομάδες κρούσης, αλλά κατέληξε να διδάσκεται στις ειδικές δυνάμεις της IDF. Αντιθέτως το Κραβ-Μαγκά δημιουργήθηκε από πολίτη, θεσπίστηκε στις τακτικές δυνάμεις τις IDF και διδάχθηκε αργότερα σε πολίτες.
Και για να μην υπάρχουν παρερμηνείες και παρεξηγήσεις, παραθέτω τα λόγια του παγκόσμια αναγνωρισμένου ιδρυτή του Ισραηλινού συστήματος Hisardut για τον οποίον θα μιλήσουμε παρακάτω:
«Το Krav Maga στην ουσία αναπτύχθηκε ως ΒΑΣΙΚΟ και ΓΕΝΙΚΟ μάθημα αυτοάμυνας, σχεδιάστηκε ως εντατική εκπαίδευση ΜΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ για την IDF και διδάχτηκε στο Wingate Sport Institute στην Natania».
Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι το KAPAP διδασκόταν πριν από το 1930. Αλλά πρέπει κανείς να αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν αυτό καθώς και σε ποιους διδασκόταν, αφού δεν εμφανίζεται πουθενά. Η ίδρυση του Ισραήλ έγινε το 1948 και προετοιμαζόταν από το ’40. Είχε μεν συζητηθεί πριν τον πόλεμο και, σίγουρα οι εβραίοι του κόσμου ονειρευόντουσαν μια δική τους πατρίδα και πίεζαν για να δημιουργηθεί. Αλλά δεν υπήρχε σαφής ένδειξη τότε ότι θα ιδρυόταν, (διότι ως γνωστόν, σε αυτόν τον κόσμο «οι μεγάλοι αποφασίζουν και διατάσσουν»). Η τελική απόφαση ανακοινώθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις μετά την λήξη των εχθροπραξιών στην Ευρώπη.
Το ερώτημα που τίθεται αυτόματα είναι:
«ΠΩΣ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ τα δύο συστήματα;»
Χρονολογικά ο ΟΡΟΣ Krav Maga εμφανίστηκε περίπου μία δεκαετία ΑΡΓΟΤΕΡΑ από το KAPAP και χρησιμοποιείτο ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ του KAPAP. Αυτό είναι ίσως ένας λόγος για τη διαμάχη ως προς το ποιο ήταν πρώτο. Ένας άλλος λόγος για την πρόσθετη σύγχυση είναι ότι η λέξη «μάχη» (Krav) στο Krav Maga – (Contact fighting) καθώς και η λέξη «μάχη» (Krav) στο KAPAP – (face to face combat) είναι ΓΕΝΙΚΟΙ όροι και χρησιμοποιούνται εναλλακτικά (fighting-combat).
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς μπορεί να δημιουργηθεί τέτοια σύγχυση είναι η τάση της στρατιωτικής διοίκησης των ΗΠΑ, να αλλάζει το όνομα του συστήματος μάχης τους κατά το πέρασμα του χρόνου. Δηλαδή η ονομασία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ΕΤΟΣ που βρίσκονταν στην υπηρεσία και, σε ποιό ΚΛΑΔΟ των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων υπηρετούσε ο καθένας. Μπορεί να αναφέρονται στο σύστημα που διδάχθηκαν κυρίως στον στρατό ως “Combatives”, ενώ άλλοι το αποκαλούν “Close Combat” και οι πεζοναύτες αναφέρονται σε αυτό ως «Εκπαίδευση LΙΝΕ», “MCMAP”, “MACP”, “SOCOP” ή «αμυντικές τακτικές».
Τι ισχυρίζονται άλλοι για το Κραβ Μαγκά
Κάτι που ακούγεται συχνά είναι ότι η ιστορία του σημερινού Krav Maga αρχίζει κατά τη διάρκεια του 1973 στον Πόλεμο του Yom Kippur και με την απώλεια 57 ισραηλινών στρατιωτών από μια διμοιρία των 64 ανδρών σε μια ενέδρα. (Yom Kippur War – Εβραϊκή θρησκευτική εορτή όπου η Αίγυπτος και η Συρία εισέβαλαν στο Ισραήλ. Yom Kippur – η πιο επίσημη θρησκευτική νηστεία του εβραϊκού έτους, η τελευταία από τις δέκα μέρες μετάνοιας που αρχίζουν με Rosh Hashana – το εβραϊκό νέο έτος.)
Σε αυτό το περιστατικό, ο Μονί Αιζίκ (Moni Aizik), ένας Ισραηλινός Υπολοχαγός έχασε το μεγαλύτερο μέρος της διμοιρίας του στα Υψώματα του Γκολάν της Συρίας κατά τη διάρκεια της ενέδρας. Η διοίκηση, αντί να στείλει τον υπολοχαγό σε άλλη μονάδα μάχης, έκανε τον Μονί Αιζίκ εκπαιδευτή, λόγω του παρελθόντος του στο τζούντο (από 18 ετών o Μονί Αιζίκ είχε κερδίσει 7 Ισραηλινά πρωταθλήματα Τζούντο).
Υποτίθεται ο λόγος για αυτό ήταν ότι μέσα από αυτό το επεισόδιο στο Γκολάν, η Ισραηλινή διοίκηση είδε την ανάγκη να αναπτύξει ένα πρόγραμμα για να διδάξουν τους στρατιώτες τους στο να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι για συμπλοκές σώμα-με-σώμα.
Εκείνη την εποχή, ο Ίμι Lictenfeld δίδασκε στο Ινστιτούτο Wingate για την IDF (τακτικό στρατό), είχε εκπαιδευτεί μεν (στη βόρεια Αφρική) αλλά μάλλον δεν είχε ιδίαν εμπειρία στο πεδίο της μάχης (δεν αναφέρεται πουθενά). Ο Μονί Αιζίκ όμως είχε και την εμπειρία της μάχης αλλά και το υπόβαθρο κλασσικών «πολεμικών τεχνών». Το επόμενο βήμα ήταν μια συνεργασία μεταξύ του Ίμι Λίχτενφελντ και του Μονί Αιζίκ, ώστε να δημιουργήσουν ένα βασικό πρόγραμμα μάχης σώμα-με-σώμα (hand-to-hand).
Τουλάχιστον έτσι προωθείται η ιστορία από την πλευρά του Αιζίκ…
Εδώ υποτίθεται ότι βλέπουμε την εισαγωγή όλων των τεχνικών judo και ju jutsu (Η προσφορά του Μονί Αιζίκ – αλλά μη ξεχνάμε ότι αυτά διδάσκονταν στη Palmach πολύ νωρίτερα) που δεν συγκαταλέγονται στην Ελληνορωμαϊκή Πάλη και την Πυγμαχία.
Με την προσφορά και άλλων εκπαιδευτών, πολιτών και στρατιωτικών, το ζευγάρι λέγεται ότι πειραματίστηκε με εκατοντάδες τεχνικές και μεθόδους εκπαίδευσης στο Ινστιτούτο Wingate. Επίσης και σε μια σχολή πολεμικών τεχνών στο Τελ Αβίβ που άνηκε στον Edmond Buzglo, ο οποίος ήταν την εποχή εκείνη μαθητής του Ίμι Λίχτενφελντ.
Όταν η διδακτέα ύλη οριστικοποιήθηκε, το μόνο που απέμεινε ήταν να συμφωνήσουν σε ένα όνομα για αυτή. Ο Μονί Αιζίκ ισχυρίζεται ότι ήθελε να το ονομάσει KAPAP και, ο Ίμι Λίχτενφελντ ήθελε να το ονομάσει Krav Maga.
Κανείς δεν ήθελε να συμβιβαστεί και η τελική απόφαση ήταν ότι ο όρος “Krav Maga” θα ήταν για τον Τακτικό Στρατό (IDF – Israeli Defense Force) και ο όρος “KAPAP” επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για τις Ειδικές Δυνάμεις.
Επειδή ήταν ο πρώτος επίσημος εκπαιδευτής / επικεφαλής του Krav Maga για το Bahad 8 (Bahad είναι μια στρατιωτική βάση εκπαίδευσης των Δυνάμεων Άμυνας του Ισραήλ) και λόγω της μεγαλύτερης ηλικίας του (περίπου 50 ετών, σε αντίθεση με τα μόλις 20 χρόνια του Μονί Αιζίκ), ο Ίμι Λίχτενφελντ τελικά πιστώθηκε για τη δημιουργία του σύγχρονου Krav Maga.
Παρά την (κατά τον ίδιο) ισάξια συμβολή του, ο Μονί Αιζίκ έμεινε έξω από τα φώτα της δημοσιότητας προτιμώντας να διατηρήσει το απόρρητο της ιδιωτικής του ζωής.
Κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος ο Μονί Αιζίκ ισχυρίζεται ότι έγινε Ταγματάρχης στο IDF. Στη συνέχεια, το 1980, μετανάστευσε στον Καναδά όπου επρόκειτο να ανοίξει μία από τις πιο επιτυχημένες σχολές πολεμικών τεχνών στο Τορόντο. Γεγονός που εξηγεί την ισχυρή θέση που έχει το CKM (Combat Krav Maga) στη Β. Αμερική.
Για να είμαστε ακριβείς, επαναλαμβάνουμε ότι αύτη την εκδοχή της ιστορίας του Κραβ Μαγκα προωθεί ο Μονί Αϊζίκ.
Το Krav Maga σήμερα
Κατά την συνταξιοδότηση του από την IDF, ο Ίμι Λίχτενφελντ δίδασκε κυρίως στο Wingate της Natania, όπου συνέχισε να ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΙ το Krav Maga μέχρι και πριν αποβιώσει το 1998 στην ηλικία των 87 ετών. (Ο εμπλουτισμός έρχεται σε αντίθεση με τις δοκιμασμένες αρχές του Combatives – Less is More.)
Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί ισραηλινοί, οι οποίοι είχαν κάνει μέχρι τότε Krav Maga στο Ισραήλ, αναφέρονται στον Imi Lichtenfeldt με σεβασμό, ως «τον γέροντα της Natania».
Μετά από τη συνταξιοδότηση του από την IDF το 1964 και με την βοήθεια του κορυφαίου εκπαιδευτή του, ονόματι Eli Avikzar (Ελί Αβικζαρ -πρώην εκπαιδευτής της IDF στο Krav Maga), δίδασκε κυρίως Ισραηλινούς πολίτες.
Χρόνια αργότερα (1989), φαίνεται ότι ο Eli Avikzar είχε μια διαμάχη, μάλλον δογματικού περιεχομένου του Κραβ Μαγκα, με τον Ίμι Λίχτενφελντ για λόγους που δεν ανέφερε από το βαθύ σεβασμό για τον πρώην εκπαιδευτή του. Το αποτέλεσμα της διαμάχης ήταν η ρήξη του με το Krav Maga και η ίδρυση, από τον ίδιο, ενός συστήματος που ονομάζεται Krav Magen (Εβραϊκά – Ασπίδα μάχης – Israeli Krav Magen Association – K.A.M.I).
Σήμερα, το ισραηλινό σύστημα αυτοάμυνας για πολίτες έχει εξαπλωθεί σε όλον τον κόσμο και, λόγω της εξαιρετικής του προσέγγισης από πλευράς μάρκετινγκ έχει πολλούς οπαδούς. Όμως, έχει αρχίσει ήδη να διασπάται σε διάφορες αντιτιθέμενες φατρίες, οι περισσότερες οι οποίες έχουν έρθει σε διαμάχη με την εισπρακτική πολιτική της πρωταρχικής παγκόσμιας ομοσπονδίας. Είναι επίσης γεγονός ότι το Ισραηλινό σύστημα αντίθετα με τις ιδρυτικές αρχές του, έχει γίνει όλο και πιο ΣΥΝΘΕΤΟ με το πέρασμα του χρόνου. (Όπως πωλείται στην ευρύτερη παγκόσμια αγορά.) Έρχεται δηλαδή σε ΑΝΤΙΘΕΣΗ με τις ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ και ΑΡΧΕΣ του ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥ στρατιωτικού Combatives από το οποίο αντλήθηκε.
Να θυμόμαστε ότι το αυθεντικό στρατιωτικό Combatives βασίζεται στην Απλότητα, Αμεσότητα και Αποτελεσματικότητα με ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ τεχνικές μέσω ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗΣ και όχι αντιδραστικής δράσης. Δεν περιέχει περιττά.
The Best Krav Maga practitioner in the World
Αυτό πιθανά γίνεται διότι ο καθένας ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ότι τεχνική τον βολεύει στην βασική ύλη από το σύστημα που ήδη ασκεί ή ασκούσε, με αποτέλεσμα να βλέπει κανείς ιαπωνικές, κινέζικες, φιλιπινέζικες, βιετναμέζικες, ταϋλανδέζικες κτλ. επιρροές.
Οι ίδιοι οι παράγοντες του συστήματος, το πλασάρουν ως στρατιωτικό «σύστημα αυτοάμυνας» σε όλον τον κόσμο. Όμως, έχει γίνει οφθαλμοφανές ότι όσο πιο ΜΑΚΡΙΑ βρίσκεται κανείς από την βασική Ισραηλινή μαχητική πηγή, θα γίνεται όλο και πιο ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ. Βλέπουμε περισσότερες ΑΝΟΥΣΙΕΣ για στρατιωτική χρήση τεχνικές να ΠΡΟΣΤΙΘΕΝΤΑΙ συνεχώς (αντίθετα με το δόγμα Λίγα ίσον Πολλά -Less is More).
Κατά τη γνώμη μου, η νεόφερτη ΠΕΡΙΠΛΟΚΟΤΗΤΑ του έχει γίνει και ο μεγαλύτερος ΕΧΘΡΟΣ της παρουσίασης του σαν «ρεαλιστικό» μαχητικό σύστημα αυτοάμυνας για πολίτες και επαγγελματίες της ασφάλειας.
Γιατί;
Πέρα από την παρουσίαση του με στρατιωτική χροιά, πρακτικά, η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ και ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ (πολίτες ανεξαιρέτως φύλου και ηλικίας -εντός κάποιον λογικών ορίων- βάσει την ικανότητά τους).
Γεννιούνται τα ερωτήματα:
«Πέρα από τους επαγγελματίες της ασφάλειας, πρέπει να αναρωτηθεί κανείς αν ή μητέρα, ο πατέρας ή οι μεσήλικοι συγγενείς ή και έφηβα παιδιά τους μπορούν να πραγματοποιήσουν όσα διδάσκονται εναντίων οπλισμένων τρομοκρατών;»
«Είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε από απλούς πολίτες να αμυνθούν με τέτοιο τρόπο ειδικά εναντίων σκληρών εγκληματιών;»
Το γεγονός ότι σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις, κάποιοι για λόγους εντυπώσεων παρουσιάζονται με στρατιωτικό ρουχισμό παραλλαγής και αρβύλες, δεν τους καθιστά και ικανούς. Τελειοποιεί όμως το «σκηνικό» δίνοντάς του μια εξτρά πινελιά «αυθεντικότητας».
Η προσέγγιση αυτή μπορεί να είναι καλή για τους σκοπούς του μάρκετινγκ της βιομηχανίας των «πολεμικών τεχνών» στο κοινό. Όμως, είναι βέβαιο ότι οι εξειδικευμένες ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις ΔΕΝ ακολουθούν ούτε διδάσκουν αυτή την ΕΜΠΟΡΙΚΗ προσέγγιση στους καλύτερούς τους, ότι και να πιστεύουν ή ακόμη και να διαφημίζουν κάποιοι.
Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πώς τα ξέρω όλα αυτά;
Ήμουν στο Ισραήλ το 1993 για κάποια εξειδικευμένη εκπαίδευση, που οργανώθηκε από τον δάσκαλό μου Mickey Davidow όταν αυτά μου τα εκμυστηρεύτηκε ο οικοδεσπότης μου, Dennis Hanover (παρουσιαστής του Κραβ Μαγκά στο History Channel). Ο Dennis είναι στενός φίλος και μαθητής του δικού μου δασκάλου Mickey Davidow από το 1957. Στο χρονικό διάστημα που ήμουν μαζί του, πέρα από την συμμετοχή μου σε μαθήματα της σχολής του, έλαβα έμμεσα και «μαθήματα» ιστορίας ισραηλινών πολεμικών τεχνών. Και μου είπε επίσης, ότι το Ισραήλ ετοιμαζόταν (τότε, το 1993) να ΕΞΑΓΕΙ ισραηλινή πολεμική τέχνη ως ΠΡΟΪΟΝ. Εννοείτε τότε και δικαιολογείται επίσης ότι ένα σεμινάριο μιας εβδομάδας δεν αρκεί να παρουσιαστεί ως ολόκληρο σύστημα μάχης με μεγάλο χρόνο διάρκειας στην εκμάθηση του. Αυτός είναι και ο λόγος που προστέθηκαν πάμπολλες τεχνικές μοιρασμένες σε πολλά επίπεδα και ενότητες. Πως αλλιώς σαν προϊόν θα μπορούσε να γίνει οικονομικά επικερδής;
Να σημειωθεί ότι αυτά έλαβαν μέρος όταν οι περισσότεροι εκτός του Ισραήλ και ειδικά στην Ελλάδα δεν είχαν καν ακούσει για Krav-Maga και KAPAP (η επισταμένη και συντονισμένη εξαγωγή των συστημάτων άρχισε το 1996 – πιθανά με την από κοινού συμφωνία των δασκάλων διάφορων Ισραηλινών συστημάτων υπό την ονομασία Krav Maga).
