Φίλε Στέφανε,
Γενικά δεν μπαίνουμε στο «παιχνίδι» να κάνουμε συγκρίσεις μεταξύ συστημάτων, αλλά έχουμε την αίσθηση ότι έχεις ενοχληθεί από την επιμονή μας σε αυτό το θέμα. Παρά ταύτα, θα επιμείνουμε κάνοντας και εμείς κάποια σχόλια και κάποιες ερωτήσεις που σηκώνουν σκέψη.
Αν καταλαβαίνουμε καλά, η απορία σου είναι: Αν κάποιος έχει εκπαιδευτεί άριστα σε ένα μαχητικό άθλημα και το ασκεί χρόνια με τους κανόνες που το διέπουν, θα μπορέσει την στιγμή μιας πραγματικής επίθεσης να αντιμετωπίσει τη βία;
Σίγουρα δεν υπάρχει ΜΟΝΟ μία απάντηση στο ερώτημα αυτό. Γιατί η έκβαση μίας μάχης μεταξύ 2 ανθρώπων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, οι βασικότεροι των οποίων είναι:
- Ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η επίθεση (φανερά ή με ενέδρα)
- Ο οπλισμός του επιτιθέμενου (αν υπάρχει)
- Ο σκοπός και η αποφασιστικότητα του επιτιθέμενου
- Η εμπειρία του επιτιθέμενου σε αντίστοιχες πολεμικές τέχνες
- Η επμειρία του επιτιθέμενου αν είναι “ψημένος” εγκληματίας
- Η διαφορά στη μεταξύ τους σωματική διάπλαση, φυσική κατάσταση και ηλικία
- Η αποφασιστικότητα και ο δυναμισμός του αμυνόμενου στην πράξη (και όχι στο γυμναστήριο)
Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι κάποιοι από τους αθλητές μαχητικών αθλημάτων, άνδρες και γυναίκες, έχουν βρεθεί στη θέση του αμυνόμενου και κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να μην υποστούν καμία σωματική βλάβη. Με τεράστια αποφασιστικότητα και με την επιβίωση σαν αποκλειστικό στόχο, ανταπεξήλθαν πλήρως στη δεδομένη κατάσταση. Αλλά “κάποιοι” δεν είναι συγκεκριμμένο ποσοστό και είναι εύκολο να δείξει κανείς μερικά παραδείγματα θεωρώντας ότι είναι σοβαρό δείγμα.
Τι θα συμβεί, όμως, αν ο επιτιθέμενος είναι απόλυτα αποφασισμένος, οπλισμένος και πρακτικά δεν δίνει δεκάρα για την ανθρώπινη ζωή; Εκεί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και επειδή, ως γνωστόν, «μάχεσαι όπως προπονείσαι» όπως είπε ο Στρατηγός Πάττον. Ο αθλητισμός μάλλον δεν θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε μια άγρια δολοφονική επίθεση, όπως μπορείς να δεις εδώ (εικόνες από τραυματισμούς με μαχαίρι και βίντεο επίθεσης με μαχαίρι) και εδώ (βίντεο με τη μαρτυρία αθλητή “πολεμικής τέχνης” που δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι).
Το λέμε ξεκάθαρα, αναρωτιόμαστε και πολλές φορές αμφιβάλουμε για το αν λειτουργούν κάποιες τεχνικές των πολεμικών τεχνών υπό πίεση. Ο σκοπός τους και η μεθοδολογία με την οποία διδάσκονται έχουν καθαρά αθλητικό χαρακτήρα. Σίγουρα ο άνθρωπος που έχει νιώσει βία να ασκείται στο σώμα του είναι σε καλύτερη θέση να αντιληφθεί τη διαφορά. Για το λόγο αυτό ασκούμε τις τεχνικές μας ρεαλιστικά και με περίσσια βία, έτσι ώστε να «δαγκώνουν» αρκετά ακόμη και κάτω από κάποια προστατευτικά της αγοράς. Τώρα γεννιούνται τα ακόλουθα ερωτήματα:
Σε ποιά από αυτά τα συστήματα πολεμικών τενικών ή μαχητικών αθλημάτων διδάσκονται επιθέσεις:
- με κλιμακούμενη βία;
- από ενέδρα;
- με όπλα;
- με πολλούς επιτιθέμενους;
- με πολλούς επιτιθέμενους ΚΑΙ με τις παραπάνω προϋποθέσεις;
Ποιά συστήματα πολεμικών τενικών ή μαχητικών αθλημάτων διδάσκουν:
- Τις νομικές συνέπειες της βίας;
- Τις μεθόδους πρόληψης της βίας;
- Την αντιμετώπιση των παραπάνω καταστάσεων άσκησης της βίας;
- Δόλιες, εξαπίνης επιθέσεις;
- Την αντιμετώπιση υπεράριθμων επιτιθέμενων όταν είμαστε μόνοι ή με λιγότερους φίλους;
Και άλλα πολλά…
Είναι εύκολο να πιστεύει κανείς ότι το θέμα της αντιμετώπισης της βίας είναι απλό (π.χ. τον κοπανάω και τελειώνει το θέμα). Όταν όμως το μελετήσει κανείς από την δική μας σκοπιά και με τη δική μας εμπειρία, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Για να καταπολεμηθεί η πραγματική βία απαιτείται ένα πραγματικό «πολεμικό» σε νοοτροπία και εφαρμογή σύστημα. Ένα αποτελεσματικό σύστημα που θα εφαρμόζεται ΠΑΝΤΑ εντός των ορίων του νόμου.
Με εκτίμηση
Η ομάδα του Combatives Group
