Η αυτοάμυνα του δρόμου γίνεται από κοντά
Οι ιστορίες των ανθρώπων που έχουν επιβιώσει από επιθέσεις με πιστόλι, μαχαίρι και κλομπ είναι ελάχιστες σε σχέση με εκείνες που κατέληξαν σε τραγωδία.
Εδώ και χιλιετίες, οι άνθρωποι έχουν γίνει «επαγγελματίες» στη τέχνη του να αλληλοσκοτώνονται αποτελεσματικά, με μια τεράστια ποικιλία όπλων. Όμως τα όπλα εκείνα που έχουν επικρατήσει σε μεγάλο βαθμό στις κοινωνίες σε όλο τον κόσμο, γενικά έχουν περιοριστεί σε μόλις 3. Αυτά είναι:
- τα πιστόλια
- τα μαχαίρια
- τα κλομπ (εκ του Αγγλικού – “club” Ρόπαλο ή παρόμοιο αντικείμενο)
Παρακαλώ σημειώστε ότι δεν αποκλείουμε τη δυνατότητα χρήσης άλλων όπλων μεταξύ των πολιτών για την επίλυση των «θεμάτων» τους ή για να πάρουν ότι δεν τους ανήκει. Απλά αυτά είναι τα πλέον διαδεδομένα.
Παρότι υπάρχει ένας αριθμός ανθρώπων που οπλίζονται, εμείς στην Κοινότητα Combatives, παροτρύνουμε όλους τους μαθητές μας να ΜΗ δοκιμάζουν την ανοχή του νόμου οπλίζοντας τους εαυτούς τους με οποιοδήποτε από τα όπλα που συζητάμε.
Γιατί;
Πολύ απλά, η ελληνική νομοθεσία τα απαγορεύει. Ακόμη και στα αρχικά επίπεδα (1-6) όπου διδάσκεται το δοκιμασμένο σύστημα Combatives και οι αρχές του, ΔΕΝ διδάσκονται ΚΑΜΙΑ από τις υψηλότερες δεξιότητες σχετικά με τη χρήση πυροβόλων όπλων και μαχαιριών στους ασκούμενους. Όμως, σίγουρα τους εκπαιδεύουμε εξαντλητικά στην υπεράσπιση τους εναντίον αυτών (όσο αυτό είναι δυνατόν) και όχι όπως πολλοί αναγνώστες ίσως φαντάζονται. Οποιαδήποτε περαιτέρω εκπαίδευση σε αυτά το όπλα είναι μόνο για επαγγελματίες ασκούνενούς μας και μόνο αν το ζητήσουν και πάλι όχι όπως πολλοί ίσως την φαντάζονται.
Ανάμεσα στα «όπλα» που διδάσκουμε είναι η χρήση πληθώρας καθημερινών αντικειμένων που συνήθως φέρουμε καθώς κάνουμε τις εργασίες μας ή όταν βρισκόμαστε στον δρόμο. ΚΑΝΕΝΑ από αυτά δεν αποτελεί «όπλο» με την νομική έννοια ή με καμία ευρύτερη έννοια, αλλά σίγουρα «σκληραίνουν» τα χέρια. Ο λόγος που τηρούμε αυτή την στάση, μη υποστηρίζοντας ότι εκπαιδεύουμε πολίτες σε μαχαίρια, πιρούνα, μπαλτάδες και μπαζούκα, πέρα από τις νομικές περιπλοκές, είναι διότι θεωρούμε ακόμη εξαιρετικά σπάνια την περίπτωση να χρειαστεί ο μέσος Έλληνας πολίτης τίποτε περισσότερο. Δεν έχουμε φθάσει ούτε κατά διάνοια σε τέτοια επίπεδα ανομίας. Δεν ενθαρρύνουμε τους ασκούμενος μας να κάνουν περισσότερα απ’ όσα ορίζει ο νόμος για να ασκήσουν ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ.
Τα «άλλα» για την ώρα είναι για πολίτες φαντασμένους και για κομάντο του καναπέ. Εμείς από την πλευρά μας δεν είμαστε υπέρμαχοι της προώθησης και διαιώνισης της μπούρδας.
Ένα από τα αντικείμενα στο οποίο οι μαθητές μας εκπαιδεύονται εξαντλητικά είναι π.χ. το μπαστούνι. Φυσικά, αντιλαμβανόμαστε ότι σήμερα είναι σπάνιο να δει κανείς κάποιον να κάνει περίπατο με ένα μπαστούνι, εκτός αν είναι ηλικιωμένος, ασθενής, τραυματίας ή κάνει βόλτα τον Ρεξ. Αλλά για τους πολίτες στην Ελλάδα, αυτός που φέρει μπαστούνι δεν αποτελεί νομικό «θέμα» για τη δικαιοσύνη, σε αντίθεση με ένα κλομπ ή ένα ρόπαλο, που αποτελούν παράνομη οπλοφορία. Αν μας σταματήσουν οι αρχές σε ένα μπλόκο ή στο δρόμο φέροντας κλομπ ή ρόπαλο, σίγουρα θα επιστήσει την προσοχή τους, αλλά κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει ή καταδικάσει για τη χρήση ενός μπαστουνιού που έχουμε στο αυτοκίνητο και μας βοηθάει να περπατήσουμε.
Άλλες χώρες στον κόσμο μπορεί να επιτρέπουν την οπλοκατοχή και οπλοφορία πυροβόλων όπλων, μαχαιριών μάχης και λοιπών μαχαιριών, πτυσσόμενων ατσάλινων κλομπ, ακόμη και δακρυγόνων και όπλων ηλεκτροσόκ. Αλλά ο γενικός κανόνας για χώρες εντός της Ε.Ε. συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας φυσικά, είναι ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ.
