«Αν υπάρχει ένα κοινό στοιχείο σε κάθε επίθεση, είναι το απρόβλεπτο.» – Ζακ Καπανταϊδάκης
Η αδυναμία πρόβλεψης είναι τόσο πασιφανής, που είναι ασφαλές να ισχυριστούμε ότι:
«Πέρα από το δικό μας πρώτο χτύπημα, ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι βέβαιο.» – Ζακ Καπανταϊδάκης
Η ατυχής πρακτική, που ακολουθείται στην σύγχρονη σκηνή πολεμικών τεχνών, είναι ότι οι περισσότεροι εκπαιδευτές διδάσκουν τεχνικές σε πολίτες, που στην πραγματικότητα δεν έχουν δοκιμάσει οι ίδιοι υπό ακραία πίεση. Συνεπώς, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν με σιγουριά στο σημερινό περιβάλλον. Η βαρύτητα τους δίνεται στις ΤΕΧΝΙΚΕΣ και όχι στις ΑΡΧΕΣ της ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ.
Ο δάσκαλός μου συνήθιζε να λέει:
«Μην κοιτάς μια τεχνική για το πως φαίνεται, αλλά για το τί κάνει».
(Don’t do a technique for how it looks; look at a technique for what it does.) – Mickey Davidow
Θα έλεγα ότι το πρώτο μισό αυτής της φράσης περιγράφει αυτό που συμβαίνει ευρέως σήμερα σε πολλούς αθλητικούς συλλόγους. Οι άνθρωποι ασχολούνται υπερβολικά με το να ΔΕΙΧΝΟΥΝ εντυπωσιακοί σε ανίδεους με φανταχτερές άμυνες, κλοτσιές, γροθιές και πολύπλοκες λαβές, ρίψεις και δήθεν τεχνικές όπλων.
Αυτό δείχνει ότι έχουν ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Πιστεύουν πως οι επιθέσεις, εκδηλώνονται ακολουθώντας ένα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ, ΕΥΔΙΑΚΡΙΤΟ και ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΜΟ τρόπο.
Για παράδειγμα μερικές αντιλήψεις που προωθούν είναι:
- Δεν χρειάζεται να έχεις δύναμη ή ταχύτητα, παρά μόνο τεχνική (Όλα είναι αναγκαία και, όσα περισσότερα έχεις, τόσο το καλύτερο!)
- Οι τεχνικές πρέπει να εκτελεστούν άψογα για να λειτουργήσουν (Πάνω στο αλαλούμ τίποτα δεν είναι τέλειο, άρα ούτε ακριβείς, ούτε όμορφες, ούτε τέλειες χρειάζεται να είναι, όμως είναι απαραίτητο να είναι αποτελεσματικές.)
- Η επίθεση θα εκδηλωθεί με συγκεκριμένο τρόπο (Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο σε τίποτα πέρα από την πρόθεση του άλλου να σου κάνει κακό με κάθε τρόπο.)
- Η επίθεση θα εκδηλωθεί από συγκεκριμένη κατεύθυνση (Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να έχεις ιδέα από που θα σου ‘ρθει διότι κανένας δεν πρόκειται να σου «πει» τι θα κάνει.)
- Ο επιτιθέμενος θα συναινέσει στο πνεύμα της ευγενούς άμιλλας (Βασικά, χέστηκε για τους καλούς σου τρόπους και την ευγενή άμιλλα!)
- Θα έχουν αρκετό χρόνο ν’ αντιδράσουν αποτελεσματικά (Όταν κοιμάσαι όρθιος και σου την πέφτουν εξαπίνης από ενέδρα, δεν έχεις χρόνο ούτε να το δεις! Ας αφήσουμε τις «ντοτζοθεωρίες». Επαγρύπνηση, Εγρήγορση, Παρατήρηση, Επίγνωση ίσων Πρόληψη!)
- Η έκβαση της μάχης θα είναι σίγουρα υπέρ τους (Αλήθεια;; Τίνος υπογραφή το εγγυάται αυτό;)
Αυτά, για ν’ αναφέρουμε μόνο μερικές ψευδαισθήσεις…
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης σε ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΟ περιβάλλον, όπου η ανταλλαγή χτυπημάτων/τεχνικών είναι ο κανόνας. Αυτός κάνει ΑΥΤΟ και τότε εγώ κάνω ΕΚΕΙΝΟ και τότε αυτός κάνει ΑΥΤΟ και εγώ κάνω το ΑΛΛΟ (εσύ-εγώ, εσύ-εγώ, εσύ-εγώ… και πάει λέγοντας). Δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτό καθώς το να βοηθάει ο ένας τον άλλον στην εκμάθηση και «οικοδόμηση» της τεχνικής αρτιότητας. Είναι πολύ χρήσιμο για ΑΘΛΗΤΕΣ. Αλλά μέχρι εκεί…
Το πρόβλημα της κάθε «αποστειρωμένης» πολεμικής τέχνης είναι η έλλειψη ρεαλισμού.
Οι πραγματικά καλά εκτελεσμένες επιθέσεις σπάνια προειδοποιούν όσους δεν γνωρίζουν ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ πώς να τις ΕΝΤΟΠΙΣΟΥΝ. Στερούν έτσι το πλεονέκτημα από αυτόν που δέχεται την επίθεση να προετοιμαστεί ή να δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες για να μπορεί να είναι αποτελεσματικός στις αντιδράσεις του.
Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει κάποιος να μελετά τις πραγματικές επιθέσεις που έτυχε να βιντεοσκοπηθούν στο YouTube, διότι πολλά μπορούν να μαθευτούν από αυτές. Τα μαθήματα αυτοάμυνας πρέπει να επικεντρώνονται στα ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ και τις ΣΥΝΘΗΚΕΣ που ευνοούν την εκδήλωση μίας επίθεσης. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας θα γίνει σύντομα αντιληπτό ότι τα περισσότερα από όσα ΝΟΜΙΖΕΙ ο κόσμος ως ορθά, δεν είναι παρά μία εικασία.