Είναι στατιστικά αλλά και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι όποιος χτίσει ΚΑΛΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ που έχουν να κάνουν με ΑΠΟΥΣΙΑ, ΑΠΟΦΥΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΡΑΣΗ από επικίνδυνες καταστάσεις, έχει ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ πιθανότητες να βρεθεί σε κατάσταση αυτοάμυνας. Άρα, το έργο ενός Εκπαιδευτή Αυτοπροστασίας-Αυτοάμυνας – και όχι εκπαιδευτή πολεμικών τεχνών – είναι να εκπαιδεύσει τον ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟ να παίρνει μέτρα αυτοπροστασίας και, όταν/εάν αυτά αποτύχουν, να πάρει μέτρα αυτοάμυνας.
Αυτός είναι ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΧΟΣ όσον αφορά στο ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, αλλά και η κορυφή μιας πυραμίδας και, για να ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΕΚΕΙ, υπάρχει ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΩ. Όσο πιο κάτω βρισκόμαστε όταν ξεκινούμε, τόσο πιο πολλά πράγματα πρέπει να γίνουν.
Η προεργασία
Πάμε να τα δούμε όλα αυτά ένα-ένα, όπως τα συνάντησα εγώ στα χρόνια που ασχολούμαι με το ιδιότητα του εκπαιδευτή. Αλλά, ταυτόχρονα, και από τη σκοπιά του εκπαιδευομένου, καθώς υπήρξα και αυτό για σειρά ετών και συνεχίζω ακόμα να είμαι – η εκπαίδευση δεν σταματάει ποτέ…
Ο ρόλος του εκπαιδευτή, πρώτα απ’ όλα, είναι να επιλέγει ποιους θα εκπαιδεύσει.
Πρέπει δηλαδή να έχει προαποφασίσει ότι το ΚΥΡΙΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ για την ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ είναι ΗΘΙΚΟ και ΟΧΙ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ (ακόμη κι αν δεν βγαίνουν τα έξοδα του μήνα). Αν ο εκπαιδευτής «βάλει νερό στο κρασί» σε αυτόν τον τομέα, μετά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ και έχει ΧΑΘΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ για τον οποίο γίνονται όλα αυτά, που δεν είναι άλλος από το να γυρίσουμε σπίτι ασφαλείς στο τέλος της ημέρας. Ο ΠΡΩΤΟΣ και ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ της κοινότητας του Combatives Group.
Επίσης, ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ, ότι άτομα επιρρεπή στην ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ αλλά και στην ΑΥΤΟΠΡΟΒΟΛΗ χαλάνε τη γενική διάθεση της τάξης, της οποίας την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΘΥΝΗ έχει ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ.
Εκτός από τους συνειδητοποιημένους μαθητές, που με βάση τις δικές μου εμπειρίες, δεν είναι άλλοι από τους αστυνομικούς και τις γυναίκες, ο εκπαιδευτής έχει να αντιμετωπίσει την ΨΕΥΤΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, η οποία χαρακτηρίζει την ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ των ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑΝΔΡΩΝ. Διαχωρίζω τις πρώτες δύο ομάδες μαθητών γιατί, οι μεν αστυνομικοί που θα φτάσουν να κάνουν μαθήματα αυτοάμυνας έχουν δει στην ΠΡΑΞΗ τη βία και το πόσο ΔΥΣΚΟΛΗ μπορεί να γίνει μία κατάσταση, οι δε γυναίκες «το έχουν κάνει εικόνα» είτε από ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ είτε από ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ και έχουν καταλάβει το πόσο ευάλωτες είναι.
Επιστρέφω στους ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΑΝΔΡΕΣ.
Δεν είναι συνειδητοποιημένοι μαθητές, γιατί δεν έχει περάσει από το μυαλό τους το γεγονός ότι όσο πιο υπολογίσιμος δείχνεις, τόσο πιο δόλια επίθεση θα λάβεις.
Έτσι, ενώ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ότι «το έχεις» και ότι μπορείς να ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΕΙΣ, συνειδητοποιείς, μάλλον αργά, ότι η εκπαίδευση είναι απαραίτητη εκεί που η κατάσταση είναι πέρα των δυνατοτήτων σου ή ακόμα και της φαντασίας σου. Συνειδητοποιείς ότι η εκπαίδευση είναι απαραίτητη στο λεγόμενο «φάσμα ανεπάρκειας», τη στιγμή κατά την οποία παλεύεις για να ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ αλλά οι όμορφες τεχνικές ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ και μόνο τα πρωτόκολλα λειτουργούν, το σημείο δηλαδή που ονομάζεται «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ», η οποία είναι ΠΙΟ ΤΡΕΛΗ και ΠΙΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ από όποιες ταινίες δράσεις βλέπεις. Έτσι, κύρια δουλειά του εκπαιδευτή είναι να πείσει τους μαθητές του ότι είναι πραγματικά ευάλωτοι.
Όταν το καταφέρει αυτό, τότε ξεκινάει η πραγματική δουλειά.
Ένα άλλο κεφάλαιο που καλείται ο εκπαιδευτής να αντιμετωπίσει είναι οι ΣΤΑΣΕΙΣ/ΤΑΣΕΙΣ που έχουν φωλιάσει στο ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ των ανθρώπων, οι οποίες δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, αλλά, δυστυχώς, ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.
Κλασικό παράδειγμα η φράση «η βία δεν είναι λύση», κάτι το οποίο ουσιαστικά ΙΣΧΥΕΙ σε περιπτώσεις αυτοπροστασίας (αποκλιμάκωση και διαπραγμάτευση), αλλά δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΤΥΧΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ σε περιπτώσεις αυτοάμυνας (περιπτώσεις δηλαδή που κάποιος θέλει κάτι από σένα και εσύ δεν θέλεις να του το δώσεις). Σε αυτές τις περιπτώσεις η βία είναι η μόνη λύση.
Όμως, είναι ο μέσος πολίτης εξοικειωμένος με την βία και ειδικά στο πιο ωμό της είδος;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Εδώ, αν ο εκπαιδευτής σέβεται πραγματικά την ιδιότητα του, θα πρέπει «να διαμορφώσει χαρακτήρα», όπως λέμε, στον μαθητή. Δηλαδή, μέσα από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ, να εκπαιδεύσει τον μαθητή στη βία που πρόκειται ΠΙΘΑΝΩΣ ΝΑ ΛΑΒΕΙ αλλά και ΠΙΘΑΝΩΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ. Και όλο αυτό πρέπει να γίνει μη ξεπερνώντας τα όρια του κάθε ενός μαθητή ξεχωριστά, διότι διαφορετικά ενδεχομένως να του ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ για το μάθημα και να τον οδηγήσει στην ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ.
Η εκπαίδευση απαιτεί ΧΡΟΝΟ και ξοδεύει πολύ ΕΝΕΡΓΕΙΑ του μαθητή. Ο ΧΡΟΝΟΣ όμως αυτός και η ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ σε σχέση με το ΠΟΣΟΣΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ, καθώς ανήκει στην ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ. Η καταστολή πάντα, εκτός της εκπαίδευσης σε ένα Σχέδιο Δράσης, επηρεάζεται από ένα μεγάλο ποσοστό ΤΥΧΗΣ (όλα θα γίνουν σε ένα τυχαίο μέρος, μία τυχαία ώρα, με τυχαίους ανθρώπους γύρω κοκ). Αυτός ο τομέας εκπαίδευσης «χτίζει» τον μαθητή δημιουργώντας του ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, η οποία είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ για να δουλέψει η ΠΡΟΛΗΨΗ, δηλαδή η αυτοπροστασία. Τα μέτρα αυτοπροστασίας – τα οποία ο μαθητής Combatives εκπαιδεύεται να παίρνει – είναι ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ και βασίζονται στην μείωση των πιθανοτήτων μίας απειλής και δεν έχουν να κάνουν καθόλου με τύχη. Είναι όμως απαραίτητο αυτά να είναι ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΜΑ και χωρίς να υπονομεύονται οι αρχές και οι αξίες της πολιτείας.
Άλλωστε ο ορισμός του πολιτισμού που απορρέει από τα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη είναι:
«Η ίδρυση μίας πόλης από μία φυλή κάτω από νόμους που έχουν άμεση σχέση με το ήθος και την αρετή.»
Το «στοίχημα» δηλαδή του εκπαιδευτή είναι να καταφέρει να δημιουργήσει έναν ΕΝΑΡΕΤΟ ΠΟΛΙΤΗ, βάζοντας τον να δουλέψει σκληρά ανακαλύπτοντας την ανδρεία μέσα από την ηθική και την δικαιοσύνη. Μην γελιόμαστε όμως, όλα αυτά απευθύνονται σε πολίτες που ΞΕΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ και που όταν έχουν απορίες απευθύνονται σε αυτούς που ΠΡΕΠΕΙ, δηλαδή τον ΔΙΚΗΓΟΡΟ τους, έναν ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ, την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ και όχι στο Facebook ή σε κάποιον ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟ ΕΙΔΙΚΟ.
Απευθύνονται δηλαδή σε ανθρώπους που ξέρουν ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΖΗΤΑΝΕ από την οποιαδήποτε εκπαίδευση. διαλέγοντας τον ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗ, ενημερώνοντας τον για τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΤΟΧΟ τους, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ να ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΣΚΛΗΡΑ για το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, έχοντας πάντα ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ αντλώντας και διασταυρώνοντας πληροφορίες από παντού.
Με λίγα λόγια, δηλαδή, για να έχει αποτέλεσμα η εκπαίδευση της αυτοπροστασίας – αυτοάμυνας πρέπει να βασίζεται σε ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ που στοχεύουν σε πραγματικά σενάρια από σοβαρούς εκπαιδευτές σε ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ, και ΟΧΙ ΦΥΓΟΠΟΝΟΥΣ πολίτες. Άνθρωποι οι οποίοι έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους τι είναι το πολυτιμότερο για αυτούς βάζοντας ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ τις οποίες είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν.
Άλλωστε, επιτυχία του ανθρώπου δεν είναι να βρει κάτι στην ζωή του που να αξίζει να ζήσει ή να πεθάνει για αυτό;
Εκπαιδευτής Combatives Group
