Οι κακές εμπειρίες ΔΕΝ επιλέγονται
Ο βιασμός στιγματίζει το θύμα ΨΥΧΙΚΑ αλλά συχνά ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα ΚΑΙ κοινωνικά.
Ο στιγματισμός είναι ιδιαίτερα έντονος σε ΛΙΓΟΤΕΡΟ μορφωμένες κοινωνίες και όσες σκέπτονται με αναχρονιστικό τρόπο. Οι ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ σε ορισμένες περιπτώσεις διαρκούν για μία ολόκληρη ζωή. Πέρα από τις ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ κακώσεις, ενδεχόμενες ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΕΣ ασθένειες και πιθανή ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ, δημιουργεί και πολύ ΕΝΤΟΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ. Το θύμα αναγκάζεται να αντιμετωπίσει προβλήματα ΣΩΜΑΤΙΚΑ με τις ενδεχόμενες συνέπειες τους όπως, την σωματική αποθεραπεία, εξετάσεις για νοσήματα, να ασχολείται με σεξουαλικά μεταδοτικά νοσήματα κ.α. Επίσης, αναγκάζεται να αντιμετωπίσει και προβλήματα ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ, όπως την βασανιστική ΑΠΟΦΑΣΗ για άμβλωση ή όχι, τα πολλά και διάφορα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, αποτέλεσμα του περιστατικού, την έλλειψη εμπιστοσύνης σε ανθρώπους ΚΑΙ, τον ΦΟΒΟ της βίας που ίσως διαπραχθεί στο μέλλον.
Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά απέναντι στον βιασμό.
Οι αντιδράσεις μπορεί να είναι:
- Άμεσα σοκ και συναισθηματικό «μούδιασμα» (απώλεια επαφής με το περιβάλλον)
- Προσωρινή ηρεμία και αίσθηση ελέγχου της κατάστασης (συχνά αποτελεί ψευδαίσθηση που ξεσπάει σε απρόοπτη στιγμή)
- Έντονες ψυχοσωματικές αντιδράσεις (περιγράφονται παρακάτω)
Το συνηθέστερο συναίσθημα είναι το Σύνδρομο Μετατραυματικού Στρες και χαρακτηρίζεται από:
- ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ «μουδιάσματος», έντονο ΤΡΟΜΟ και ΦΟΒΟ και πιθανά προβλήματα ύπνου όπως ΕΦΙΑΛΤΕΣ ή ΑΫΠΝΙΕΣ. (Σε πολλές περιπτώσεις ο φόβος και ο θυμός δεν υποχωρούν, με αποτέλεσμα το θύμα να αναπτύξει φοβικές συμπεριφορές, αποφευκτικές προς τους συνανθρώπους.)
- Μπορεί να προκύψει ΑΜΕΣΑ από το συμβάν ή και με ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ αρκετών ημερών.
- Η ΕΠΑΝΑΒΙΩΣΗ του γεγονότος μέσα από την επαναφορά εικόνων και αναμνήσεων στον ύπνο είτε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Πολλοί παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν υπενθύμιση των γεγονότων (π.χ. πέρασμα από το σημείο του συμβάντος ή από ένα μέρος παρόμοιο, συνάντηση με κάποιον που θυμίζει τον θύτη κ.ο.κ.)
- ΕΙΚΟΝΑ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ για τον εαυτό του μπορεί να αποκτηθεί, με συναισθήματα ΕΥΘΥΝΗΣ και ΕΝΟΧΗΣ για το γεγονός. (Οδηγώντας μακροπρόθεσμα σε αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή του θύματος καθώς μπορεί να οδηγήσει σε εγκατάλειψη δραστηριοτήτων, αποφυγή διαπροσωπικών σχέσεων, εγκατάλειψη εργασίας και κοινωνική απομόνωση.)
- ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ του εαυτού ΑΜΦΙΒΑΛΟΝΤΑΣ για το αν ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ή έκανε τις κατάλληλες ΕΝΕΡΓΙΕΣ να ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ το συμβάν. (Και τα δύο μπορούν να αποφευχθούν με την κατάλληλη εκπαίδευση. Ρωτήστε μας για το πρόγραμμα Πρόληψης και Καταστολής βίας.)
Όπως διακρίνουμε, το θύμα ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ με ΠΟΛΛΑ θέματα και συχνά, αν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πολύ δυνατό και ΔΕΝ έχει πολύ καλή ψυχολογική και οικογενειακή υποστήριξη θα χτυπηθεί ΠΟΛΥ βαριά. Στα παιδιά και στην νεαρή εφηβεία όπου δεν μπορούν να χειριστούν τόσο βαρύ πλήγμα, μπορεί να είναι καταστροφικό μακροπρόθεσμα. Οι ενήλικες που ΣΥΝΗΘΩΣ χειρίζονται κάπως καλύτερα τον συναισθηματικό τους κόσμο, ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι μπορούν να ΚΑΝΟΥΝ κάτι για τέτοιο έγκλημα.
Όμως, συνήθως τα συναισθήματα είναι ο ΦΟΒΟΣ, η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ στο άλλο φύλο, ο ΘΥΜΟΣ ή ΟΡΓΗ για το συμβάν και η συναισθηματική ανάγκη και συχνά η ανάγκη της «λύτρωσης» μέσα από την φυσική πράξη της ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ και της απονομής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
Το πρώτο το ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ -ΕΚΔΙΚΗΣΗ-, το δεύτερο όμως -ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ- είναι η σωστή προσέγγιση.
