Εκτορ Γκραντ-Τέιλορ – Τα πρώτα χρόνια

O Λεναρντ Εκτορ Γκραντ-Τέιλορ (Leonard Hector Grant-Taylor) Γιος του Τζον Γκραντ-Τειλορ (John Grant-Taylor), γεννήθηκε απλά Λεναρντ Τέιλορ (Leonard Taylor) στην Μπανφσαϊρ (Banffshire), Σκωτία στις 25 Σεπτεμβρίου 1891.

Ο Λεναρντ (Leonard) σε όλη του τη ζωή «έπλαθε» το παρελθόν του αφήνοντας να εννοηθούν πράγματα ή ψεύδονταν ξεκάθαρα για το παρελθόν του. Αυτό πιθανόν το έκανε φιλοδοξώντας, ίσως λίγο ζηλόφθονα ή τουλάχιστον ζώντας μια προσωπική φαντασίωση, ότι προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών. Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε κατεργάρης έχοντας παντρευτεί τρείς φορές και όχι μία που έλεγε και μάλιστα, ο δεύτερος γάμος τον έβαλε στη φυλακή διότι ήταν δίγαμος! Υπάρχουν πολλές εικασίες και ανακρίβειες που συνοδεύουν το όνομα του Γκραντ-Τέιλορ (Grant-Taylor). Ουσιαστικά ήταν μύθοι που ο ίδιος έπλασε προσπαθώντας να οικειοποιηθεί τον ρόλο του ευγενή ιππότη μαχητή. Όμως, αυτό που δεν μπορεί κανείς να του αρνηθεί είναι τη λαμπρή στρατιωτική του δράση. Και επ’ αυτού παρουσιάζεται το έργο του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Απεβίωσε το 1950 στο Κίτα του Πακιστάν (Quetta, Pakistan).

Στην πραγματικότητα η οικογένεια του θα θεωρούταν εργατικής τάξης που ζούσαν τις τελευταίες ημέρες της βασιλείας της Βασίλισσας Βικτωρίας. Συνεπώς, είχε ανατραφεί με τις παραδόσεις της «Βρετανικότητας» σε μια αυτοκρατορία που βρισκόταν στο αποκορύφωμά της. Λίγα είναι γνωστά για τις πρώιμη εκπαίδευση του, αλλά είναι γνωστό ότι η οικογένειά του ήταν πιστοί Καθολικοί και ο ίδιος παρακολούθησε την καθολική παιδεία από τη σχολική ηλικία των έντεκα σε δημόσιο Σχολείο του Μάντσεστερ (Manchester) και όχι στο ιδιωτικό σχολείο που υποστήριζε (στο Όρος Αγίας Μαρίας – Mount Saint Mary’s School).

Πειθαρχία, Θρησκεία και «Βρετανικές αξίες» ήταν τα κύρια θέματα της εποχής του. Αυτά διδάσκονταν παράλληλα με την κανονική κλασική παιδεία ενός Βρετανικού σχολείου. Ως μαθητής ο Λεναρντ Τέιλορ σπούδασε τα βασικά μαθήματα όπως ιστορία, αριθμητική και την αγγλική γλώσσα.

Το παρελθόν του ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που υποστήριξε ο ίδιος. Ποτέ δεν πήγε σε ιδιωτικό σχολείο όπως υποστήριζε, όπου διδάχτηκε πώς να κάνει σκίτσο, τα αθλήματα της πυγμαχίας, του ράγκμπι, του κρίκετ και της ιππασίας. Όλα τα θέματα που όντως διδάσκονταν σε ιδιωτικά σχολεία και θεωρούνταν «κατάλληλα για την εκπαίδευση ενός Άγγλου» της περιόδου. Υποστήριζε επίσης ότι μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, έλαβε μέρος και πέρασε αμέσως τις εισαγωγικές εξετάσεις του στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ (Cambridge) και ενώ σπούδαζε για το πτυχίο του ήταν επίσης μέλος του «Σώματος Εκπαίδευσης Αξιωματικών του Πανεπιστημίου» (University Officer Training Corp.) και ανήλθε στο βαθμό του λοχία εκπαιδευτή πριν από την αναχώρηση του. Τίποτα από αυτά δεν έγιναν.

Σημείωση – Πρέπει να αναφερθεί ότι την εποχή εκείνη στην ιδιωτική Βρετανική παιδεία των ευγενών, το να «Παίζεις το παιχνίδι» – “Playing the game” – εννοώντας να συμμορφώνεσαι με τους κανόνες της κοινωνικής σου στάθμης) και να «Κρατάς άκαμπτο άνω χείλος» (“Keeping a stiff upper lip” – εννοώντας να μη δείχνεις τα συναισθήματά σου σε δύσκολες στιγμές), υπήρξαν αξίες με τις οποίες ζούσε κανείς και δεν επρόκειτο απλά για κάποιες «τυπικότητες». Για όσους θέλουν να καταλάβουν καλύτερα τους βρετανούς και την νοοτροπία τους εκείνη την εποχή όπως επίσης και να μάθουν για την παιδεία της εποχής τους (και της σημερινής τους πολιτικής), αξίζει να διαβάσουν τα εξής – «Βρετανοί Υπήκοοι στη Βρετανική Αυτοκρατορία – Καλύτεροι άνδρες από καλύτερη παιδία» (“British Subjects in the British Empire – Better men from better schooling”). Για περαιτέρω ανάγνωση, προτείνεται ο αναγνώστης να αγοράσει το βιβλίο «Οι Σχολικές μέρες του Τομ Μπράουν» (“Tom Brown’s Schooldays”), μια σύγχρονη ματιά στα οικοτροφεία της περιόδου. Άλλες πηγές για περισσότερες πληροφορίες είναι η πρώτη εκτύπωση του βιβλίου «Προσκοπισμός για Αγόρια» (“Scouting for Boys”) από τον ιδρυτή του προσκοπισμού Μπάντεν-Πάουελ (Baden-Powell).

Με το που τελείωσε τις βασικές σπουδές του, έπιασε εργασία σαν απιστοποίητος δάσκαλος ό οποίος όμως αποδείχτηκε ταλαντούχος. Ο «Μεγάλος Πόλεμος» είχε ήδη αρχίσει λίγο παραπάνω από ένα χρόνο και, αμέσως έκανε ό, τι είχαν κάνει πολλοί άλλοι πατριώτες, νέοι άνδρες της εποχής του, δήλωσε εθελοντικά να υπηρετήσει στο Στρατό. Ήταν το τέλος του έτους 1914 και ο Λέναρντ Τέιλορ ήταν μόλις 23 ετών.

Τέιλορ – Ο Α’ ΠΠ και τα στρατιωτικά χρόνια

Ο Τέιλορ (Taylor) στρατολογήθηκε αρχικά στο Βασιλικό Τάγμα Σκοτσέζων ή αλλιώς την Μαύρη Φρουρά (Royal Highlanders – the Black Watch) όπου στάλθηκε στη Γαλλία με τον βρετανικό στρατό, και τραυματίστηκε στη μάχη του Νεβ Σαπέλλε (Neuve Chappelle) περνώντας το υπόλοιπο του χρόνου του μέχρι τον Νοέμβρη του 1915 σε ανάρρωση. Το 1915 έλαβε τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού και όλο το 1916 συμμετείχε στην κατάρτιση του, η οποία διεξήχθη τόσο στη Βρετανία όσο και τη Γαλλία.

Ο Τέιλορ παρακολούθησε διάφορα μαθήματα τεχνών πολέμου όπως η «Σχολή Διδασκαλίας Ταξιαρχίας Φρουρών» (Brigade of Guards School of Instruction), τη σχολή Τοπογράφων, Ανάγνωση Χαρτών και Σκίτσο Πεδίου Πορείας (Topography, Map Reading and Field Sketching course), τη Σχολή Καμουφλάζ για Ανώτερους Αξιωματικούς (Senior Officers Camouflage Course) και Σχολή Βομβαρδισμού για Ανώτερους Αξιωματικούς (Senior Officer Bombing Course) με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού.

Στο τέλος του 1915 και για το μεγαλύτερο μέρος του 1916, μεταξύ άλλων «πιο συνηθισμένων καταρτίσεων» ο Τέιλορ στάλθηκε για εκπαίδευση στα σχολεία των Εκπαιδευτών Σκοποβολής (Instructor Marksmanship), Σχολείο Πιστολιού (Revolver School), την σχολή Φυσικής Αγωγής και Μάχης Εφόπλου Ξιφολόγχης (Physical Training and Bayonet Fighting) και, τη Σχολή Διδασκαλίας Διοικητών (Commandant School Of Instruction).

Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του Τέιλορ επενδύθηκε στα μαθήματα κατάρτισης για την «Εκπαίδευση διμοιριών και λόχων στην επιθετική δράση». Στο πρώτο μέρος πέρασε το μεγαλύτερο τμήμα του χρόνου του στην Αγγλία – στο τελευταίο πέρασε κάποια χρόνο στη Γαλλία. Αν κάποιος διαβάζει τυχόν εκθέσεις των Καταδρομών και των δύο πλευρών, ομάδες Ελεύθερων Σκοπευτών ή την προέλευση των “Storm Troopers” θα καταλάβουν γρήγορα και πολύ σαφώς, πώς οι «κανόνες του πολέμου» είχαν αλλάξει για πάντα. Ουσιαστικά σε όλη αυτή τη διάρκεια χρόνου, ο ίδιος και εκπαίδευσε και εκπαιδεύτηκε.

Η πλειοψηφία αυτών των μαθημάτων αναπτύχθηκαν ως αποτέλεσμα των σκληρών μαθημάτων που είχαν ήδη ανακαλυφθεί από τον τρόπο που ο πόλεμος είχε διεξαχθεί.

Μακριά χαρακώματα, εμπόδια από συρματοπλέγματα, μαζικοί βομβαρδισμοί και η αναγκαιότητα των Επιδρομών κατά Τάφρων είχε αλλάξει ανυπολόγιστα το πρόσωπο αυτού που ονομάστηκε τότε «Σύγχρονος Πόλεμος» (Modern Warfare). Πιθανότατα για πρώτη φορά σε περισσότερο από έναν αιώνα, το «Εγχειρίδιο Οδηγιών των Βρετανών Αξιωματικών» είχε δοθεί από την άποψη του «τι χρειαζόταν άμεσα» και όχι «τι ήταν παραδοσιακά αποδεκτό ως αναγκαίο».

Η ενσωμάτωση του πολυβόλου, του μαζικού Πυροβολικού και Δηλητηριωδών Αερίων έφερε την απόσυρση των μαζικών επιθέσεων του ιππικού και του πεζικού.

Μετά από πολλά λάθη υψηλού κόστους (που μετρήθηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές), η Ανώτατη Διοίκηση συνειδητοποίησε ότι ο πόλεμος χαρακωμάτων είχε φέρει πολλές αλλαγές στη μέθοδο πολέμου ενός Σύγχρονου Στρατού.

Ενσωματώνοντας αυτά τα μαθήματα, νέοι Αξιωματικοί διδάχθηκαν πιο πρακτικά θέματα. Θα μπορούσε κανείς να πει (και έχει ειπωθεί), ότι αυτά τα μαθήματα δεν είχαν μόνο το αποτέλεσμα της εξομάλυνσης της πορείας σε μελλοντικές συμμετοχές συρράξεων, αλλά ταυτόχρονα και τη διάσωση ζωών στη διαδικασία.

Όλη η εκπαίδευση που έλαβε σε αυτό το χρονικό διάστημα και η εκπληκτικές του αποδόσεις σε αυτά τράβηξαν την προσοχή του Στρατηγού Ουίλκινσον (General M. G. Wilkinson). Ο Στρατηγός αναγνώρισε ότι η θέση του Τέιλορ ήταν στην εκπαίδευση και όχι στο πεδίο μάχης.

Ο βρετανικός στρατός εξακολουθούσε να βαστά στις προηγούμενες επιρροές των παλαιών στρατηγών Κίτσενερ (Kitchener) και Χέιγκ (Haig), όσο αφορούσε το πεδίο ασκήσεων και τις πραγματικές συμπλοκές. Η πλειοψηφία των συμμαθητών του είχαν πεθάνει κάτω από μαζικούς βομβαρδισμούς όμως…, ευτυχώς για τον Γκραντ-Τέιλορ , το «κατεστημένο» είχε πάντα την απρόσμενη ικανότητα «ταιριάζει τους αταίριαστους». Την ίδια εποχή που γινόταν αυτό, ο ίδιος είχε σταλεί στην Ινδία ως Υπασπιστής Συντάγματος

Τον Νοέμβρη του 1918 έφτασε με το τάγμα του στην Ινδία (διάστημα κατά το οποίο έμαθε να μιλά Ούρντου και Γαλλικά), όπου θα έπαιζε μεγάλο ρόλο στο Αφγανιστάν. Εκεί ο Τέιλορ ήταν ο υπασπιστής του διοικητή μέχρι το 1919 λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες μάχες. Στο χρονικό διάστημα αυτό φαίνεται ότι οι υπηρεσίες και η δράση του κέρδισαν μετάλλιο.

Τέιλορ – Τα μεσοπολεμικά χρόνια

Μετά την αναχώρηση από το Στρατό Φεβρουάριο 1920, ο Τέιλορ (Taylor) ήταν πια «ελεύθερος» (αλλά όχι οικονομικά ανεξάρτητος λόγο της μεταπολεμικής κρίσης). Τα πράγματα ήταν δύσκολα ακόμη και για αξιωματικούς, εκτός αν ο αξιωματικός είχε το κατάλληλο «τζάκι», μόρφωση (Υποστήριζε ότι είχε ΒΑ από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ) και ενδιαφέρουσες πολεμικές ιστορίες. Ίσως αυτός να είναι ο κύριος λόγος που ο Τέιλορ άρχισε να πλάθει ιστορικό για να ικανοποιήσει το «κοινωνικό κατεστημένο» της ανωτέρας τάξης. Πράγμα που φαίνεται ότι του έγινε συνήθεια στην συνέχεια για όλη του ζωή.

Μεταξύ το 1920 και 1925 «δημιούργησε» έναν νέο εαυτό, πολλά στοιχεία εκ των οποίων δεν είναι γνωστά άλλα αυτό που αναδύθηκε ήταν πρόσθετα ονόματα στο απλό που είχε. Τα ονόματα «Έκτωρ», «Ντάνκαν» και «Γκράντ» προστέθηκαν δίνοντας «υπόσταση» και την υπόνοια ότι προερχόταν από αρχοντική Σκοτσέζικη οικογένεια της περιοχής. Όλα όσα έκανε «οικοδομούσαν» την εικόνα του, η οποία ήταν πλασματική και αναδεικνύεται ότι, η όλη διαδικασία που ακολούθησε για να το καταφέρει, ήταν ΙΔΙΑ με αυτή της πλασματικής ταυτότητας ενός πράκτορα.

Θα μπορούσε κανείς, αν ήθελε να είναι εποικείς, να πει ότι προετοίμαζε το έδαφος για την μετέπειτα ζωή του στον Β’ ΠΠ.

Μπορεί να είχε αποκτήσει κάποιο κύρος με την νέα του ταυτότητα, αλλά κοινωνικά δεν μπορούσε να αναρριχηθεί διότι στο ενδιάμεσο διάστημα έπιασε απλή εργασία ως αναπληρωματικός δάσκαλος σε σχολείο. Μη ενέχοντας λάβει πραγματικά ιδιωτική παιδεία, δεν είχε πρόσβαση στο δίκτυο “Old Boy” (δείτε παρακάτω εξήγηση) πράγμα που θα του έλυνε τα χέρια. Για άλλη μια φορά μπήκε στην διαδικασία να «πλάσει» νέο εαυτό. Παντρεύτηκε την τότε τριαντάχρονη Μινι Λουιζ Αμποτ (Minnie Louise Abbot) μια γυναίκα της μεσαίας τάξης της οποίας οικογένεια είχε εργοστάσιο, τον Απρίλιο του 1926 αναριγώντας έτσι μια κοινωνική σκάλα.

Old boys – Ένα δίκτυο γνωριμιών που αναφέρεται σε κοινωνικές και επαγγελματικές συνδέσεις μεταξύ πρώην μαθητών ιδιωτικών Βρετανικών σχολείων αρρένων μόνο της ανώτερης τάξης .

Συνέχισε να διδάσκει σε σχολείο στο Λονδίνο όπου μετακόμισαν σε διαμέρισμά της και για να συμβάλλει στα οικονομικά του, έκανε ομιλίες σε δύο φυλακές και τον εκπαιδευτή Εθελοντών στο 1ο Τάγμα Ευελπίδων στο Λονδίνο (Royal Fusiliers). Αυτό περιλάμβανε επίσης μια περιοδεία στη Γαλλία, όπου ο ίδιος εκπαίδευε γαλλικά στρατεύματα και Ευέλπιδες σε Βρετανικές ασκήσεις ακριβείας, το τουφέκι, το πιστόλι και τις μεθόδους της ξιφολόγχης (ανά χείρας και εφόπλου).

Υπάρχει μια αναφορά ότι του είχε απονεμηθεί το “Croix de Guerre” Πολεμικός Σταυρός για αυτήν την υπηρεσία κάτι που δεν έχει τεκμηριωθεί.

Μέσα στα τέσσερα χρόνια γάμου η οικογένεια της Άμποτ (Abbot) άρχισε να υποπτεύεται ότι κάτι δεν πήγανε καλά και έκανε προσπάθειες να τους χωρίσει πράγμα που η Αμποτ δεν ήθελε. Τελικά η Λουίζ (Louise) αποδέχθηκε να τον εγκαταλείψει. Επιστρέφοντας στην οικογένειά της ανακαλύφθηκε ότι ο Τέιλορ είχε υπεξαιρέσει μεγάλα ποσά της περιουσίας της, σπίτωσε νεότερη γυναίκα σε διαμέρισμα στο Λονδίνο και, αν αυτό δεν έφτανε, μόλις έναν μήνα αργότερα από την ανακάλυψη της δίγαμης σχέσης, είχε ξαναπαντρευτεί την άλλη γυναίκα με το όνομα Ελεανόρα Άννα Τόμας (Eleanor Ann Thomas)! Ο γάμος είχε λάβει μέρος 30 Σεπτεμβρίου 1930 και είχε γίνει με απάτη του τώρα ξανά μετονομαζόμενου Λέναρντ Έκτορ Γκράντ-Τέιλορ (Leonard Hector Grant-Taylor), ο οποίος αφαίρεσε το όνομα Λέναρντ (Leonard) δια παντός, αλλά πρόσθεσε το νέο όνομα Ντάνκαν (Duncan) στην σειρά των ονομάτων του Έκτορ Ντάνκαν Γκραντ-Τέιλορ (Hector Duncan Grant-Taylor) για να το καταφέρει, δηλώνοντας και νέο επάγγελμα «στρατιώτης».

Φυσικά η όλη υπόθεση βρέθηκε στα δικαστήρια όπου το μέγεθος της απάτης έγινε γνωστό καταδικάζοντας τον Τέιλορ σε δεκαεπτά μήνες φυλάκισης για διγαμία με αριθμό κρατούμενου 7772.

Η προηγούμενη δεκαετία του 1920 ήταν μια περίοδος ελπίδας και ανανέωσης, οι σκοτεινές ημέρες του πολέμου μια περίοδο που έπρεπε να ξεπεραστεί και να ξεχαστεί. Δυστυχώς η λαμπρή ελπίδα και αισιοδοξία της δεκαετίας του 1920 αντικαταστάθηκε από τις κραυγαλέες πραγματικότητες της πτώχευσης, της μαζικής ανεργίας και ουρές για συσσίτιο σούπας που σηματοδότησε ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1930. Μια περίοδος που είναι γνωστή ως «Το Κραχ» (The Great Depression) διήρκεσε σχεδόν μια δεκαετία και έφερε τους εργάσιμους πληθυσμούς ολόκληρων χωρών στα γόνατά τους.

Βγαίνοντας από την φυλακή το 1932 μετά από 14 μήνες για καλή συμπεριφορά και μόνος πια, άρχισε πάλι να «οικοδομεί» την ζωή του. Μη μπορώντας να βρει εύκολα εργασία, έπεσε και πάλι, αυτή τη φορά με προσοχή, στα παλιά του κόλπα μέχρι το 1934 όπου η τύχη του άλλαξε. Έπιασε δουλειά σε εργατική κατασκήνωση του κράτους όπου ετοίμαζαν ανθρώπους να βρουν εργασία. Ο ρόλος του ήταν να διδάσκει βασικά αγγλικά, μαθηματικά και γυμναστική. Οι κατασκηνώσεις αυτές είχαν όμοια λειτουργία με στρατόπεδα.

Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που συνάντησε και παντρεύτηκε μια κοπέλα με το όνομα Σόφι Ρίξ (Sophie Rix), μετά το μήνα του μέλιτος τους, αγόρασαν ένα ακίνητο και εγκαταστάθηκαν στο Ρίτσμοντ, του Σάρει (Richmond, Surrey).

Το κραχ είχε οδηγήσει σε μαζική δυσαρέσκεια παγκοσμίως και αυτό επέτρεψε την άνοδο των ακραίων πολιτικών κομμάτων σε ορισμένες χώρες. Δημιουργήθηκε ο μύθος της «Άριας Υπέρ-φυλής» που έδωσε και την αφορμή για την απερίγραπτη πραγματικότητα των πογκρόμ και της γενοκτονίας. Ο επιθετικός επεκτατισμός έδωσε έδαφος σε αυτό που ονομάστηκε η «Τρίτη Αυτοκρατορία» (το τρίτο ράιχ).

Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε για λίγο καιρό όπου κάποιες χώρες γνώρισαν την προσάρτηση και τελικά την εισβολή. Και ενώ όλα αυτά λάμβαναν μέρος, οι πολιτικοί του κόσμου πραγματοποιούσαν συναντήσεις ενώ συνθήκες καταπατήθηκαν, οι κατά τα άλλα άρια φυλή τελικά εισέβαλε και κατέλαβε εδάφη κατασφάζοντας τους λαούς των.

Νέος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε έρθει και πάλι.

Γκραντ-Τέιλορ – Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος

Όπως συνηθίζεται στη Βρετανία η Γενική Επιστράτευση (Call-Up) ήρθε αργά. Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει το 1939 και το κατεστημένο ισχυριζόταν ότι όλα θα έχουν τελειώσει «μέχρι τα Χριστούγεννα» και θα γινόταν με επαγγελματικό στρατό και όχι με γενική επιστράτευση. Η όλη κατάσταση ήταν σχεδόν αναπαράσταση του τι είχε συμβεί στις ημέρες έναρξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Δυστυχώς, η ναζιστική ορδή είχε αποκτήσει πια πολύ πρακτική εμπειρία στις νέες τακτικές “Blitzkrieg” (Αστραπιαίος πόλεμος) στον εμφύλιο πόλεμο της τώρα πια εθνικιστικής Ισπανίας κατά τη δεκαετία του 1930. Αυτές οι ίδιες τεχνικές τους εξυπηρέτησαν καλά σε εισβολές που ξεκίνησαν με την Πολωνία και συνεχίστηκαν στις Κάτω Χώρες (την ουδέτερη Ολλανδία και το Βέλγιο), αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος της Β. Γαλλίας καταλήγοντας με το «θαύμα» της Δουνκέρκης.
Το θαύμα της Δουνκέρκης ήταν ακριβώς αυτό – ένα θαύμα. (Η εκκένωση της Δουνκέρκης, με την κωδικό ονομασία «Επιχείρηση Δυναμό» (Operation Dynamo), επίσης γνωστό ως «Το θαύμα της Δουνκέρκης», ήταν η εκκένωση των συμμαχικών στρατιωτών από τις παραλίες και το λιμάνι της Δουνκέρκης, στη Γαλλία, μεταξύ 27 Μαΐου και 4 Ιουνίου 1940 κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ενέργεια αποφασίστηκε διότι μεγάλοι αριθμοί στρατευμάτων του Βελγίου, της Βρετανίας και της Γαλλίας, είχαν αποκοπεί και περικυκλωθεί από τον Γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια της Μάχης της Γαλλίας. Η απώλεια αυτών των ανδρών μπορούσε εύκολα να επισημάνει και την κατάρρευση της Βρετανίας σε ενδεχόμενη εισβολή διότι οι Βρετανική κυβέρνηση δεν ήταν προετοιμασμένη για τον πόλεμο μη έχοντας επιβάλλει Γενική Επιστράτευση, ούτε οπλιστεί κατάλληλα.

Καθαρά λόγω της ηλικίας τους, πολλοί έφεδροι και καταδρομείς προσπάθησαν να καταταγούν, έχοντας αρχικά αποκλειστεί από τα διάφορα σώματα των ένοπλων δυνάμεων, επειδή το καταστημένο πίστευε ότι «όλα θα τελειώσουν σύντομα». Η σταθερή γραμμή της απόρριψης σύντομα έγινε κουραστική, ακόμη και όσοι είχαν φίλους στο «old boys» δίκτυο απορρίφθηκαν.

Πολλοί από αυτούς ήταν στρατιώτες με εμπειρία πρώτης γραμμής στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο βασιλιά και τη πατρίδα για άλλη μια φορά, αλλά παρά ταύτα, εξακολουθούσαν να τους απορρίπτουν. Δεν ήταν παρά μόνο μέχρι η πλειοψηφία της Δυτικής Ευρώπης είχε κατακτηθεί και η Βρετανία στεκόταν πλέον μόνη της με κίνδυνο να την εισβάλλουν, που η κλήση τους στα όπλα ανακοινώθηκε. Ορισμένες εξαιρέσεις υπήρξαν για όσους είχαν επίσημα θεωρηθεί «πολύ μεγάλοι (ηλικιακά) για να πολεμήσουν», οι οποίοι όμως στο κοντινό παρελθόν είχαν αποδειχθεί «χρήσιμη για την εκπαίδευση και για ειδικές δράσεις».

Στα τέλη του 1940 ο Γκράντ-Τέιλορ έγινε τελικά δεκτός για Ένοπλη Υπηρεσία και πέρασε πάλι τις ιατρικές εξετάσεις του σε ηλικία 48 ετών και καταγράφηκε ως «Ιατρική Κατηγορία Α1»! Μη παραλείποντας τις τυπικότητες, έγραψε την προηγούμενη απασχόλησή του ως Διευθυντής Σχολείου (School-master).

Το πρώτο αξίωμα του ήταν Λοχίας στο Σώμα Ανιχνευτών (Pioneer Corps) του 8ου Βασιλικού Συντάγματος Τουφεκιοφόρων του Δυτικού Κεντ (8th Queens Own West Kent Rifle Regiment), γρήγορα όμως έγινε Υπολοχαγός λόγω της προηγούμενης εμπειρίας και κατάρτισής του.

Ο Γκράντ-Τέιλορ ήταν εξαιρετικός σκοπευτής με περίστροφο και πιστόλι, αυτά θα βοηθούσαν τα επόμενα χρόνια. Μια συστατική επιστολή έφθασε σε Αξιωματικό που ήταν μέλος στο Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων (S.O.E. – Special Operations Executive). Το αποτέλεσμα αυτής της σύστασης ότι μόλις πέρασαν λίγοι μήνες ανατέθηκε στην υπηρεσία της S.O.E. (σε ηλικία 49). Πέρασε από τις πιο αυστηρές δοκιμές για δεύτερη φορά όπου και πάλι αναφέρεται ως έχοντας πετύχει Α1 κατηγορία φυσικής κατάστασης από το ιατρικό συμβούλιο στο Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων (S.O.E. – Special Operations Executive).

Χωρίς να γνωρίζει πού θα μπορούσε να αποσταλεί (κατεχόμενη Ευρώπη κλπ.) στις σημειώσεις της συνέντευξής του, ανέφερε απλώς την επάρκεια του ως αυτή ενός «Εκπαιδευτή». Κατά περίεργο τρόπο, αποστέλλει ως «Υπολοχαγός, Αποθηκάριος» στην Ειδική Σχολή Εκπαίδευσης 22 (S.T.S 22 – Special Training School 22), η οποία ήταν μία από τις παραστρατιωτικές Σχολές της υπηρεσίας με βάση στο Ρουμπάνα Λόντζ στη Μοραρ Σκωτία (Rhubana Lodge, Morar, Scotland).

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό ήταν το κατάλληλο μέρος για τον Γκραντ-Τέιλορ να αποδείξει την αξία του ως Εκπαιδευτικός και όχι ως Αποθηκάριος, γιατί σε λιγότερο από έξι μήνες (στις 8/22/1941) τον ενημέρωσαν ότι επρόκειτο να σταλεί στο εξωτερικό ως Εκπαιδευτής. Έφυγε από το Ηνωμένο Βασίλειο για τη Μέση Ανατολή ακριβώς μία εβδομάδα αργότερα.

Τέιλορ – Η S.O.E. στη Μέση Ανατολή

Το Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων (S.O.E. – Special Operations Executive) είχε αποστολές σε όλες τις χώρες των Συμμάχων, κάποια για εκπαίδευση, ορισμένα για τη συλλογή πληροφοριών και άλλα για τη διάδοσή τους. Δεν βασίστηκε μόνο στις χώρες της Συμμαχίας, αλλά ένας μεγάλος αριθμός ήταν επίσης σταθμευμένος σε ουδέτερες χώρες και στις αποικίες της Αυτοκρατορίας. Όπως με τους προκατόχους τους στο «Τμήμα Δ» (Section D). Ο Γκράντ-Τέιλορ ήταν μέλος μιας αποστολής της S.O.E. που είχε βάση στην πόλη της Χάιφα (Haifa, STS 102) που γεωγραφικά ήταν στο τότε κράτος της Παλαιστίνης (Palestine).

Η αποστολή, όπως δόθηκε στον Γκραντ-Τέιλορ, ήταν να ενεργεί ως Εκπαιδευτής και Υπασπιστής, με δικά του λόγια:

Ο σκοπός της αποστολής ήταν να δημιουργηθεί μια νέα Σχολή Ειδικής Εκπαίδευσης (το οποίο έγινε γνωστό ως STS-102) στη Χάιφα για να διδάξει θέματα όπως την άοπλη μάχη, κατεδαφίσεις, πιστόλι, την μάχη με μαχαίρι, την ανάγνωση χάρτη, κλπ. και τα Ειδικά μέλη των Συμμαχικών στρατευμάτων στα θέματα αυτά «με σταθερά αγγλικά πρότυπα».

Ωστόσο, κατά την άφιξή του στην Παλαιστίνη βρήκε μια Σχολή Ειδικής Εκπαίδευσης ήδη σε λειτουργία, με τα μέλη των Δυνάμεων Μέσης Ανατολής (M.E.F. – Middle Eastern Forces) να παρέχουν ήδη το δικό τους πρόγραμμα κατάρτισης. Η βάση είχε συσταθεί από τον διοικητή τον Ταξίαρχο Κάτορ (Commandant Major Cator), της τοπικής βάσης των Δυνάμεων Μέσης Ανατολής (M.E.F.) ο οποίος δεν χάρηκε καθόλου όταν τον χαιρέτισαν οι άνδρες του Γραφείου Ειδικών Επιχειρήσεων (S.O.E. – Special Operations Executive).

Σε επικοινωνία με το Λονδίνο για να δώσουν αναφορά της κατάστασης, τους είπαν να προχωρήσουν με την αποστολή τους όπως είχε προγραμματιστεί. Αλλά ο Κάτορ (Cator) στη Χάιφα φρόντισε να μη τους επιτραπεί οποιαδήποτε διδασκαλία ή λειτουργία του στρατοπέδου. Η πολιτική μεταξύ των Δυνάμεων Μέσης Ανατολής (M.E.F. – Middle Eastern Forces) και του Γραφείου Ειδικών Επιχειρήσεων (S.O.E. – Special Operations Executive) ήταν «δύσκολη» στην καλύτερη των περιπτώσεων. Η προέκταση αυτών των προβλημάτων ήταν η αφορμή που το Σώμα Φυσικής Εκπαίδευσης (P.T. Corps – Physical Training Corps), επινόησε το σύστημα των «Σκληρών Τακτικών» (Tough Tactics). Συχνά αυτό ήταν το σύστημα Άοπλης Μάχης που διδασκόταν στα στρατεύματα στη Μέση Ανατολή και η εκδοχή του ήταν λίγο διαφορετική από τις μεθόδους που προωθούταν από τους Σάικς (Sykes) και Φέρμπερν (Fairbairn).

Ο τότε επικεφαλής της S.O.E., Ταξίαρχος Γκάμπινς (Brigadier Gubbins) ασχολήθηκε προσπαθώντας να λύσει το χάος, αλλά με δικά του λόγια ο Γκράντ-Τέιλορ, είχε ήδη «βρει να ασχοληθεί» και είχε ήδη αρχίσει την Εκπαίδευση της Αστυνομίας στην Παλαιστίνη και της Αραβικής Λεγεώνας.

Μερικοί από τους άνδρες της S.O.E. ανακλήθηκαν στη Βρετανία και άλλοι εστάλησαν στην βάση του Καΐρου στην Αίγυπτο (Cairo). Λίγοι παρέμειναν στην Παλαιστίνη. Τελικά, ο Γκραντ-Τέιλορ ήταν ως επί το πλείστον μόνος του όταν εγκαθίδρυσε δική του σχολή εκπαίδευσης.

Είναι μάλλον από αυτούς τους άνδρες της S.O.E. που ο δημιουργός του νεότερου Ισραηλινόυ συστήματος Κράβ Μαγκά (Krav Maga) ο Ίμι Λίχτενφελντ (Imi Lichtenfeldt) έλαβε εκπαίδευση στο Βρετανικό Σύστημα Φέρμπερν που σήμερα ονομάζεται Combatives θέτωντας τις βάσεις του δικού του συστήματος αυτοάμυνας. Ο ίδιος την εποχή εκείνη έχοντας δραπετεύση από την Τσεχία, εντάχθηκε στην Ελεύθερη Λεγεώνα των Τσέχων στην Αίγυπτο, που ήταν υπό Βρετανική διοίκηση και εκπαιδευόταν για να κάνει δολιοφθορές στην πατρίδα τους που ήταν υπό κατοχή.

Δίδαξε σε αυτό που είχε ορισθεί επισήμως από τους μαθητές του η «Σχολή Μικρών Όπλων Μέσης Ανατολής» (Middle East School of Small Arms), ωστόσο είχε και διάφορα άλλα ονόματα, όπως η «Σχολή Δολοφονίας της Μέσης Ανατολής» (Middle East School of Murder) ή πιο απλά «Η σχολή Δολοφόνων» (The Killer School).

Το Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων (S.O.E.) είχε δημιουργηθεί για να παρακάμπτονται οι χρονοβόρες διαδικασίες. Δυστυχώς, το «κατεστημένο» δεν το εκτιμούσε αυτό, όπως διαπιστώθηκε από μερικούς πράκτορες του γραφείου. Ένας από αυτούς που δέχτηκε πιέσεις και «πόλεμο» ήταν ο Γκραντ-Τέιλορ. Το καταστημένο τον δυσκόλευε σε κάθε κίνηση από το να κάνει τη δουλειά που του είχε ανατεθεί πριν αφήσει τη Βρετανία. Ο Γκραντ-Τέιλορ δεν ήταν άνθρωπος που θα αποθαρρυνόταν, πιέζοντας μπροστά εκτέλεσε ούτως ή αλλιώς τις διαταγές του και, το κατεστημένο παρέμεινε δυσαρεστημένο.

Κατά πάσα πιθανότητα ηθικός αυτουργός του όλου προβλήματος να ήταν η S.I.S. – Secret Intelligence Service, παραδοσιακή «φωλιά» του δικτύου “Old Boys” η οποία από την αρχή ήταν αντίθετη στη δημιουργία της S.O.E. θεωρώντας ότι αποδυνάμωνε την ίδια παίρνοντας κονδύλια και «μπλέκοντας στα πόδια της.

Τέιλορ – Εκπαιδευτής

«Καταστάσεις θα προκύψουν οι οποίες δεν είναι της δικής σας επιλογής. Πρέπει να είστε πλήρως προετοιμασμένοι για να τις συναντήσετε με αυτοπεποίθηση. Δεν έχει σημασία τι μπορεί να είναι …» – Λέναρντ Έκτορ Γκράντ-Τέιλορ – 1942

O Γκράντ-Τέιλορ δεν δίδασκε μόνο στην Σχολή Μέσης Ανατολής, ενήργησε και ως «Περιοδεύοντας Εκπαιδευτής» παραδίνοντας μαθήματα όπου τον προσκαλούσαν. Καθώς οι δεξιότητες και οι γνώσεις του έγιναν γνωστές σε όλες τις Συμμαχικές Δυνάμεις στη Μέση Ανατολή, είχε και πολύ μεγάλη ζήτηση. Όποτε έβρισκε την ευκαιρία, πήγαινε ο ίδιος σε αποστολές με τους ανθρώπους που είχε εκπαιδεύσει. Αυτή η πράξη είχε τη συνδυασμένη επίδραση να εμπνέει περισσότερη εμπιστοσύνη στους εκπαιδευόμενους, αλλά να αυξάνει επίσης το ηθικό των μελλοντικών μαθητών. Με το να είναι η «αιχμή του δόρατος», τον κράτησε επίσης σε επαφή με τους σύγχρονους μηχανισμούς και τροπές της μάχης, βοηθώντας τον να καθορίσει εάν τυχόν απαιτούνταν να γίνουν τροποποιήσεις στην πορεία της διδασκαλίας του. Την εποχή που συμμετείχε σε αυτές τις δραστηριότητες και αποστολές ήταν ήδη πάνω από 50 ετών! Αν και όλες οι κακουχίες και οι κίνδυνοι ήταν εκούσιες, υπήρξαν όμως και απολύτως ενάντια στους κανονισμούς του «κατεστημένου» και παρότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να το γνωρίζει, οι εχθροί του στο «κατεστημένο» παραμόνευαν…

Κάποια στιγμή στις εξορμήσεις που έκανε με τους μαθητές του σε αποστολές, ο Γκράντ-Τέιλορ συμμετείχε σε μια επιχείρηση και τραυματίστηκε. Ενώ ανάρρωνε «ανακαλύφθηκε τυχαία» ότι δεν αναφερόταν επίσημα στη σειρά που έλαβε μέρος στην αποστολή. Αυτό με τη Στρατιωτική ορολογία σήμαινε ότι επισήμως «Δεν προβλεπόταν», συνεπώς, δεν είχε κανένα δικαίωμα να είναι εκεί. Το «κατεστημένο» που τόσο καιρό παραμόνευε, βρήκε την ευκαιρία που ήθελε.

Στις 3 Φεβρουαρίου του 1943, προσδιορίστηκε ως τραυματίας από το υπουργείο και αποστέλλει ως Αξιωματικός Σύνδεσμος του Γραφείου Ειδικών Επιχειρήσεων (S.O.E. liaison officer – Special Operations Executive) στο Γραφείο Πολέμου (War Office – Υπουργείο Αμύνης), αποκτώντας επίσημα πλέον το Αξίωμα του Λοχαγού.

Στην πραγματικότητα, αυτό σήμαινε δύο πράγματα, είχε τώρα προσωρινό βαθμό Ταγματάρχη (Major), αλλά και ότι ουσιαστικά ανακλήθηκε στα Κεντρικά γραφεία της S.O.E. στο Λονδίνο.

Θα έπρεπε τότε να του φαινόταν σαν το τέλος της δράσης του στις αποστολές στη Μέση Ανατολή, όμως το Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων (S.O.E. – Special Operations Executive) είχε άλλα σχέδια γι’ αυτόν.

Τέιλορ – Ένα νέο ξεκίνημα

Σε αναγνώριση του προηγούμενου έργου του, το Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων τον σύστησε στο Γραφείο Πολέμου (Υπουργείο Αμύνης – War Office) ως «Περιοδεύοντα Εκπαιδευτή» (Travelling Instructor). Συνεπώς για να εκπαιδεύσει τις Συμμαχικές Ένοπλες Δυνάμεις, περιόδευσε εκτενώς στην Ινδία και τη Μέση Ανατολή.

Αυτοί οι νέοι μαθητές περιλάμβαναν και «Πράκτορες Κ.Β.Ι.» – Πράκτορες Κίνας-Βιρμανίας-Ινδίας (C.B.I. China-Burma-India – συνδέεται στενά με την O.S.S. και τον Συνταγματάρχη Άπελγκειτ – Col Applegate) στην Ινδία. Ο όγδοος στρατός ήταν πολύ ευχαριστημένος μαζί του και μέχρι και αντιπρόσωποι της Ελληνικής βασιλικής οικογένειας προσπάθησαν να τον «αρπάξουν» για να εκπαιδεύσει το Αστυνομικό σώμα. Όπου πήγε άφηνε και το σημάδι του, οι περιγραφές που τον χαρακτήριζαν ήταν:

«…πράκτορας της υψηλότερης κατηγορίας και φανταστικός εκπαιδευτής!»

Τέιλορ – Κληρονομιά

Ένα έργο με τον τίτλο «Εγχειρίδιο Κοντινής Μάχης της Παλαιστινιακής Αστυνομίας» (“Close Quarter Battle Manual of the Palestine Police Force”) ίσως είναι καλύτερα γνωστό από τα υπόλοιπα. Ευρύτερα γνωστό ως «Εγχειρίδιο της Παλαιστινιακής Αστυνομίας» το οποίο όμως δεν γράφτηκε από τον ίδιο τον Γκράντ-Τέιλορ, αλλά από έναν από τους μαθητές του με το όνομα Μπρόουντμπριτζ (Broadbridge). Αυτός υπήρξε επιθεωρητής της Αστυνομίας στην Παλαιστίνη και το έργο του συντάχθηκε από τις σημειώσεις που κράτησε, ενώ εκπαιδευόταν με τον Γκράντ-Τέιλορ. Θεωρήθηκε τόσο υψηλής ποιότητας που τυπώθηκε και εκδόθηκε ως επίσημο εγχειρίδιο για την Αστυνομία της Παλαιστίνης, απεικονίζει την πλειονότητα των μεθόδων combatives που θεωρούσε ο Γκραντ-Τέιλορ σχετικές σε ότι αφορά τη σκοποβολή και τις αμυντικές τακτικές της αστυνομίας.

Το μικρό τμήμα του βιβλίου που ασχολείται με την άοπλη μάχη σώμα-με-σώμα είναι προσανατολισμένο περισσότερο προς τις καταστάσεις που αναμένεται να συναντήσει ένας Αστυνομικός και δεν αντανακλούν τη Στρατιωτική κατάρτιση του Γκράντ-Τέιλορ.

Υπάρχουν και άλλες πηγές για τη μέθοδό του όπως για παράδειγμα την εποχή της κρίσης στην Κένυα ο Λόρδος Τζόν Σλίμ (Lord John Slim – Διοικητής της ‘Δ μοίρας) ο οποίος έλαβε προσωπική εκπαίδευση από τον Γκράντ-Τέιλορ, με τη σειρά του εκπαίδευσε τα στρατεύματά του στη μέθοδο πυροβολισμού του Γκράντ-Τέιλορ. Ο Σλιμ (Slim) αργότερα έγινε Διοικητής του 22^ου Τάγματος της S.A.S. και για άλλη μια φορά η μέθοδος Γκράντ-Τέιλορ βρήκε χάρη και πάλι στις στρατιωτικές Ειδικές Δυνάμεις. Αυτό αντανακλάται επίσης σε ορισμένα τμήματα του εκπαιδευτικού υλικού της εποχής.

Τέιλορ – Σχόλια

Ότι και να ήταν στη ζωή του πριν και στις αρχές του το Β’ ΠΠ, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν έμπειρος μαχητής και εξαιρετικός στα όπλα. Μερικά σχόλια που έκανε σε διάφορα τμήματα που δίδαξε έμειναν στη μνήμη ανθρώπων που τα διηγήθηκαν.

Σε απάντηση κάποιου μαθητή η απάντηση που έδωσε δείχνει καθαρά ιδίαν εμπειρία.

«Τι θέλεις να μάθεις; … Έχεις μια νοσηρή επιθυμία να γνωρίζεις αν το να σκοτώνεις είναι εύκολο; Λοιπόν, θα απαντήσω στην ερώτησή σου και, μετά ΜΗ μου το συζητήσεις ποτέ ξανά. ΟΧΙ! Όχι όταν ο τύπος βρίσκεται σε μήκος ενός άκρου. Για να σκοτώσεις έναν εχθρό σε μεγάλη εμβέλεια, με βαρύ πυροβόλο είκοσι πέντε λιβρών ή εξήντα οκτώ χιλιοστών, είναι μια δουλειά ρουτίνας. Αλλά σε μάχη στενής εμβέλειας σκοτώνεις σε απόσταση συνομιλίας. Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε να μας ενοχλεί. Πρέπει να είσαι σε θέση να βλέπεις το ασπράδι των ματιών του δύστυχου να φαίνονται καθαρά, να τον κλοτσάς στο πρόσωπο σε περίπτωση που δεν έγινε καλά η δουλειά και να τον ξεχάσεις. Ειδικά να τον ΞΕΧΑΣΕΙΣ! Μπορεί να το ονομάσουμε η αναισθησία ενός χασάπη, αυτό το είδος της θανάτωσης ή μπορεί να το αποκαλέσουμε τα ιδανικά ενός υπερ-πατριωτικού άνθρωπου. ΑΛΛΑ, πρέπει να γίνει.»

Έχουν γίνει έρευνες και γραφτεί πολλές εργασίες τα τελευταία 200 χρόνια πάρω σε αυτό το θέμα. Ουσιαστικά γειώνουν με αποδείξεις και επιστημονικό τρόπο όσα αρέσκονται πολλοί δάσκαλοι πολεμικών τεχνών να λένε σε ανίδεους μαθητές τους για την ευκολία να τραυματίζουν και να σκοτώνουν οι άνθρωποι υποτιθέμενους επιτηθέμενους.

Ανάλογα με παρατηρήσεις που έκαναν μάρτυρες των δεξιοτήτων του, οι ικανότητές του στην σκοποβολή υπό πίεση ήταν απίστευτες.

«Ένας στρατιώτης σε μάθημά του είπε ότι χρησιμοποιούσε ένα μη υπηρεσιακό πιστόλι και αναγκαζόταν να φτιάχνει τα δική του πυρομαχικά (είχε ειδικό διαμέτρημα 0.455 για το οποίο προφανώς δεν έβρισκε εύκολα φυσίγγια). Βγάζοντας ένα Παλαιστινιακό νόμισμα (διάτρητο στο κέντρο όπως τις παλιές δραχμές), ο Γκραντ-Τέιλορ του πρότεινε να βγουν έξω από την αίθουσα, όπου το σφήνωσε όρθια σε έναν κορμό και πυροβολώντας εν ριπή οφθαλμού στα 10 μέτρα, πέρασε την σφαίρα στο κέντρο ανοίγοντας νέα και μεγαλύτερη τέλεια κεντραρισμένη οπή!»

Οι τεχνικές που χρησιμοποιούσε ο ίδιος και δίδασκε για το πιστόλι και άλλα πυροβόλα όπλα (το Τόμσον – Thompson Μ1928)  σε μαθητές του στις ειδικές σχολές εκπαίδευσης ήταν απλές και εύκολες να μαθευτούν και στηρίζονταν στην αρχή του Point Shooting.

«Ο αστυνομικός ή στρατιώτης σε μάχη στενής εμβέλειας, που διστάζει για να πάρει μια φανταχτερή στάση και, στη συνέχεια, σημαδεύει, … είναι ένα νεκρό περιστέρι (“dead pigeon”- έκφραση). Παίρνει πολύ χρόνο. Με το που βλέπεις τον εχθρό η βολή πρέπει να είναι σχεδόν ταυτόχρονη. Ο άνθρωπος που θέλει να ζήσει πρέπει να σημαδέψει τον στόχο από αίσθηση, ΟΧΙ με όραση και, αν σκύψει κάπως, με το ένα πόδι προς τα εμπρός και πυροβολώντας με τον αγκώνα του βραχίονα έξι ή οκτώ ίντσες ακριβώς μπροστά από τον ομφαλό, δεν μπορείτε να αστοχήσετε.»

Αυτή η στάση συχνά ονομάζεται: “Half extension” (μισό τέντωμα) όπου το τέντωμα του χεριού που κρατά το όπλο μοιάζει πολύ με την μέθοδο των Σάικς (Sykes) και ο Φέρμπερν (Fairbairn). Και είναι προφανές ότι χρησιμοποιούσε επίσης την ίδια τακτική που προωθούσαν και αυτοί, πυροβολώντας επανωτά δύο φορές τον στόχο.

«Χώστε του ΔΥΟ. Όταν ένας άνθρωπος είναι νεκρός, πρέπει να παραμείνει νεκρός.»

Σχεδόν το ίδιο σχόλιο έκανε και ο Χάρι Κόρτ (Harry Court) μαθητής των Σάικς και Φέρμπερν.

Είναι επίσης προφανές ότι ασπαζόταν τις ίδιες ιδέες με τον Φέρμπερν σε θέματα της χρήσης του μαχαιριού.

«Δεν υπάρχει καμία άμυνα εναντίον του μαχαιριού εάν είναι ξαφνική η επίθεση και δεν έχετε κανένα όπλο.»

Εδώ είναι προφανές ότι λόγο της εκτεταμένης τους εμπειρίας, οι άνδρες αυτοί κατανοούσαν πλήρως την έννοια και τις συνέπειες της ενέδρας και το πρόβλημα του να βρίσκεται κανείς άοπλος. Έχουν γραφτεί πολλά άρθρα από τον ιδρυτή του Combatives Group για αυτά θέματα τα οποία θα δημοσιευτούν εν καιρώ.

Όπως τους Σάικς και Φέρμπερν και πιθανά τον Μπέρτ Λεβί (Bert Levy), ο Γκράντ-Τέιλορ ήταν πολύ έμπειρος στη χρήση του μαχαιριού έχοντας αναπτύξει καλά τις δεξιότητές του.

Σχόλιο ενός μαθητή:

«Η τεχνική του με το μαχαίρι είναι εξίσου καλλιτεχνική… Δεν του αρέσει να καρφώνει… Ο ίδιος θεωρεί ότι είναι άκομψο, καθώς και δυσάρεστο. Αλλά επιμένει ότι υπάρχουν περιπτώσεις που ένας φρουρός πρέπει να «αφαιρεθεί» σιωπηλά.»

Ενώ ο Γκραντ-Τέιλορ κατείχε σπουδαίες δεξιότητες μάχης με μαχαίρι, παρέμεινε πρακτικός χωρίς να επιτρέπει στον εαυτό του και τους μαθητές του να φαντασιώνονται με την ιδέα ότι θα βρεθούν σε μονομαχίες με μαχαίρια – το λεγόμενο ναιφ φαιτινγκ – knife-fighting. Είναι επίσης προφανές ότι γνώριζε πολύ καλά την ανατομία και την χρήση του μαχαιριού στο ανθρώπινο σώμα διότι επιτίθονταν σε αρτηρίες με μεγάλη δεξιότητα.

«Δεν καρφώνεις ή τσεκουρώνεις με μαχαίρι, χαϊδεύεις μ’ αυτό. Με στρωτές κινήσεις σαν κόμπρα, δείχνει πώς οι αρτηρίες μπορούν να κοπούν επιδέξια, από πίσω, από την πλευρά και, – αν χρειαστεί – από μπροστά».

Εδώ βλέπουμε και πάλι ότι η αγαπημένη του μέθοδος επίθεσης σπάνια ήταν κατά μέτωπο αποκλείοντας και πάλι το ενδεχόμενο μάχης με μαχαίρια πρόσωπο-με-πρόσωπο.