Ο διαχωρισμός αθλητισμού και τέχνης του πολέμου

Γιατί απομακρυνθήκαμε από την Ανατολική προσέγγιση; Γιατί προτιμάμε σύστημα με πολεμικές ρίζες και όχι αθλητικές; Γιατί αυτή η προσέγγιση είναι σαφώς ανώτερη για αυτοάμυνα στον δρόμο;

Μοιράσου το:

…και η εφαρμογή αυτού στην πράξη.

Μέχρι και σήμερα (2016), έχω ήδη συμπληρώσει στον τομέα της Πολεμικής Τέχνης 42 χρόνια. Έχω διδάξει για 34 από αυτά τα χρόνια ακόμη και στο διεθνές επίπεδο για σειρά ετών. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω διάσημους εκπαιδευτές, ο καθένας με το δικό του πεδίο γνώσεων (ιστορικό, θεωρητικό, τεχνικό, μαχητικό) και να διδαχθώ από κάποιους από αυτούς. Άλλοι πάλι ήταν «φουσκωμένοι» από την έπαρσή τους και άλλοι αδιάφοροι. Κάποιοι δεν ήταν καν στις «παραδοσιακές πολεμικές τέχνες».

Η όλη εμπειρία ήταν ένα πραγματικό προνόμιο.

Ωστόσο, μόνο λίγοι από όσους έχω δει ή είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί τους, κατά την ταπεινή γνώμη μου, ήταν πραγματικά «μαχητικά» παραδείγματα με την έννοια του Combatives. Αν όχι στην τελειότητα της τεχνικής τους, όπως οι περισσότεροι παραδοσιακοί θα εκτιμούσαν, σίγουρα στη νοοτροπία τους. Δεν ήταν μόνο οι από πρώτο χέρι εμπειρίες τους ή η νοοτροπία τους ή το «πνεύμα» που εξέπεμπαν ή ο τρόπος που δίδασκαν ή ακόμα και οι τεχνικές που δίδασκαν. Ήταν ολόκληρο το «πακέτο». Δεν υπήρχε τίποτα ματαιόδοξο. Αυτό που έβλεπε κανείς αυτό ήταν και πιστέψτε με όταν λέω ότι ήταν πολύ! Η επιρροή τους σε μένα ήταν βαθιά και ήταν ο λόγος, πιστεύω, που διδάσκω και ενεργώ με τον τρόπο που το κάνω σήμερα. Λέγεται ότι «όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος θα εμφανιστεί». Μεγάλη αλήθεια!

Με τα χρόνια έχω επενδύσει βαθιά στις πολεμικές τέχνες. Έχω, επίσης, διαπιστώσει ότι η δυτική κουλτούρα δεν αποδέχεται εύκολα την ανατολική σκέψη και φιλοσοφία, τουλάχιστον όσον αφορά στο πώς διδάσκεται και ασκείται η ανατολική Πολεμική Τέχνη στη Δύση. Όσο προφανής και αν ακούγεται αυτή τη δήλωση, δεν θα συμφωνήσουν όλοι. Παρακαλώ σημειώστε ότι όταν λέω Πολεμική Τέχνη, δεν αναφέρομαι σε αυτό που πλασάρουν κάποιοι ως Πολεμική Τέχνη, που στην πραγματικότητα και στην ουσία είναι μόνο αθλητισμός.

Αναφέρομαι στην Πολεμική Τέχνη ως ένα σύστημα μάχης (Τέχνη του Πολέμου) που χρησιμοποιείται από τις αστυνομίες και τους στρατούς των σύγχρονων χωρών, με σύγχρονα όπλα και μπορεί να εφαρμοστεί με επιτυχία σε πραγματικές συνθήκες.

Όσο για το προσωπικό μου υπόβαθρο στην Πολεμική Τέχνη, έχω εκπαιδευτεί σε διάφορα συστήματα. Όμως για το μεγαλύτερο διάστημα αυτών των 40 ετών εκπαιδεύτηκα κυρίως στο Μαχητικό Ju Jutsu. Στο Μαχητικό Ju Jutsu περιλαμβάνονται κάθε είδους χτυπήματα, πάλη (τόσο σε όρθια θέση όσο και στο έδαφος), εξαρθρώσεις, ρίψεις και εκπαίδευση σε μικρά όπλα.

Το sparring στην πολεμική τέχνη

Από όταν ήμουν μικρός στη σχολή του Δασκάλου μου, οι «Μάχες» και το “sparring” εφαρμόζονταν συνήθως με βαριά και πλήρη επαφή, πανομοιότυπα με το παλιό MMA στις αρχές του (UFC), αλλά με πολύ λιγότερους «κανόνες» και χωρίς γάντια. Δίδασκα τέτοιου είδους «Μάχες» και το “sparring” ήδη από το 1980, πολύ πριν εμφανιστεί το ΜΜΑ, γεγονός που μπορεί να επιβεβαιωθεί από τους μαθητές μου εκείνης της εποχής, πολλοί εκ των οποίων είναι σήμερα διάσπαρτοι σε όλο τον κόσμο. Προφανώς, λοιπόν, μου είναι πολύ οικεία η βαριά σωματική επαφή (knock down, knock out, tap out). Ακόμα και σήμερα στη διδασκαλία μου, η «μάχη σώμα-με-σώμα» γίνεται με σχετικά βαριά σωματική επαφή φορώντας προστατευτικά και όχι με την ήπια μέθοδο που εφαρμόζουν τα διάφορα αθλητικά συστήματα. Σε όλο αυτό το διάστημα των 40 ετών (και βάλε) της εμπειρίας μου, δεν έχω δει απολύτως κανένα λόγο να ενταχθεί η ανατολική σκέψη, η φιλοσοφία της και ο μυστικισμός της στην εφαρμογή της πολεμικής τεχνικής.

Στην πραγματικότητα, εδώ και πολλά χρόνια έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η απλή, άμεση και αποτελεσματική μέθοδος εφαρμογής της τεχνικής, που στηρίζεται στη μηχανική, την βιο-μηχανική και τη γεωμετρία, έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ ανώτερη από την ανατολική προσέγγιση για εμάς τους gaijin (ξένους διαβόλους) ή quai-loh (στρογγυλά μάτια) αν προτιμάτε.

Η έλλειψη της έμφασης σε αυτές τις πολύ ανατολικές πτυχές στο σχολείο του δασκάλου μου στη Νότιο Αφρική ήταν έντονη. Η πολύ επιστημονική και πραγματιστική (ρεαλιστική) προσέγγιση στο όλο θέμα, είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνσή μου από τον ανατολικό τρόπο σκέψης (αιρετική για κάποιους, είμαι σίγουρος). Ήξερα ότι εκτός από τον καθηγητή Jack Robinson (Judo, 8ο Dan), είχε σπουδάσει με Ιάπωνες και με Κινέζους δασκάλους και γνώριζε και κατανοούσε σε βάθος και τις δύο θρησκευτικές φιλοσοφίες τους, την κουλτούρα τους, τον μυστικισμό τους και τις προγονικές παραδόσεις τους χωρίς να έχει «ενδώσει» σε αυτές.

Αυτοί λοιπόν ήταν ίσως οι λόγοι που ένιωσα ότι κάτι ήταν πάντα έκτοπο και αντικρουόμενο μέσα μου όσον αφορά στην ανατολική προσέγγιση της μάχης σώμα-με-σώμα. Η μεθοδολογία της Ανατολής είναι γεμάτη θρησκευτική φιλοσοφία, κουλτούρα, μυστικισμό και προγονική παράδοση. Σαν αποτέλεσμα, η εκμάθηση μιας ανατολικής πολεμικής τέχνης διαρκούσε πολλά χρόνια. Αντίθετα, η θρησκευτικότητα δεν ήταν ενσωματωμένη στην αρχαία ελληνική και τη ρωμαϊκή μέθοδο μάχης που αποτελούν τη βάση της δυτικής μαχητικής προσέγγισης. Έτσι, η εκμάθηση μιας δυτικής πολεμικής τέχνης, που εστιάζεται αποκλειστικά στη μάχη, διαρκεί πολύ λιγότερο.

Η δυτική μεθοδολογία πάντα στηριζόταν στην γρήγορη εκμάθηση, στην εύκολη εφαρμογή και στο άμεσο αποτέλεσμα. Οι δυτικές θρησκείες ποτέ δεν είχαν σχέση με τη δυτική προσέγγιση στις Τέχνες του Πολέμου. Στην πραγματικότητα, με την έλευση του Χριστιανισμού έγινε ευρέως αποδεκτό ότι δεν είναι συμβατός με τη βία (αν και στην ιστορία του, ο κόσμος αντιμετώπισε τον Mεσαίωνα, τις Σταυροφορίες και την Ιερά Εξέταση και τους ατελείωτους διωγμούς και θρησκευτικούς πολέμους της Ευρώπης για να ανφερθούμε σε μερικά μόνο…). Στην Ανατολική προσέγγιση του θέματος μάχη σώμα-με-σώμα, ο μυστικισμός είναι έντονος. Στον Χριστιανισμό, ο μυστικισμός είναι συνδεδεμένος αυστηρά με τις τελετουργίες του και, οι προγονικές (στρατιωτικές) παραδόσεις δεν έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα, ούτε καν στις τελετές τους.

Με απλά λόγια, σεβόμαστε τις ρίζες μας και εστιάζουμε στο τι ακριβώς θέλουμε να μάθουμε και γιατί εφόσον αποφασίσουμε να εκπαιδευτούμε σε μια πολεμική τέχνη (όπως λανθασμένα αποκαλούνται σήμερα).

Είναι πολύ πιο παραγωγικό να εστιάσουμε την προσοχή μας στον Αθλητισμό. Η θρησκευτική φιλοσοφία και τα δόγματα της έχουν τη δική τους σχολή.

Εμείς από την πλευρά μας σαν κοινότητα, έχουμε συνειδητά εστιάσει στην Ρεαλιστική Αυτοάμυνα και όλα τα θέματα που την πλαισιώνουν.

Μοιράσου το:

ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Με την αποστολή της φόρμας συμμετοχής στο σεμινάριο, δηλώνω ότι συμφωνώ με τους όρους και τις προϋποθέσεις που παρατίθενται εδώ:

  • Οι αιτήσεις συμμετοχής θα κλείσουν 2 ημέρες πριν την έναρξη του σεμιναρίου.
  • Υποχρεωτικός εξοπλισμός: Σαγιονάρες, Πετσέτα προσώπου
  • Προαιρετικός εξοπλισμός: Κάσκα, Μασέλα, Σπασουάρ.
  • Οι συμμετέχοντες οφείλουν να είναι οικονομικά εντάξει πριν την έναρξη του σεμιναρίου. Παρέχονται τραπεζικός λογαριασμός και PayPal, μέσω email. Απόδειξη λαμβάνεται ηλεκτρονικά. Εδώ αναγράφονται οι τρόποι πληρωμής.
  • Οι συμμετέχοντες θα λάβουν Βεβαίωση Συμμετοχής.

Πληρωμή σεμιναρίου:

Οι πληρωμές συμμετοχής θα καταβάλλονται τουλάχιστον 24 ώρες πριν την έναρξη του σεμιναρίου στη γραμματεία ή μέσω Paypal μέσω του ακόλουθου συνδέσμου (πληρωμή σεμιναρίου), στη διοργανώτρια εταιρεία Ανθρώπινη Ανάπτυξη ΑΜΚΕ – Human Development NPO. Μη πληρωμένες αιτήσεις θα θεωρηθούν άκυρες.

Η απόδειξη πληρωμής θα σταλεί ηλεκτρονικά στο δηλωμένο e-mail μετά το πέρας του σεμιναρίου. Πλήρης επιστροφή του καταβληθέντος ποσού γίνεται για ακυρώσεις συμμετοχής τουλάχιστον 24 ώρες πριν την έναρξη του σεμιναρίου. Η ακύρωση πρέπει να γίνει ηλεκτρονικά με σχετικό email ή τηλεφωνικά.

ΟΡΟΙ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Η ακύρωση πρέπει να γίνει ηλεκτρονικά, μέσω της Φόρμας Ακύρωσης Συμμετοχής. Εναλλακτικά, καλέστε μας στο 210.80.47.244, εγκαίρως. Θυμηθείτε ότι η γραμματεία λειτουργεί καθημερινές, από τις 10:00 έως τις 16:00.