Πως που και με ποιούς ξεκίνησε η πορεία μας
Σήμερα, είναι αδύνατον να βρεθεί εκπαιδευτής εν ζωή που να εκπαιδεύτηκε από τους Φέρμπερν (Fairbairn), Σάικς (Sykes), Άπλγκεϊτ (Applegate) ή Άντεργουντ (Underwood) (δηλ. την πρώτη γενεά μαθητών). Όλοι έχουν αποβιώσει.
Υπάρχουν όμως ελάχιστοι εν ζωή δεύτερης γενιάς.
Σκηνή από την εκπαίδευση στρατιωτών κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο
Charles Nelson
Ο Charles Nelson ήταν βετεράνος του Β’ Π.Π. και πρώην εκπαιδευτής πεζοναύτης σε μάχη σώμα-με-σώμα και ήταν το τελευταίο ευρέως γνωστό πρόσωπο που θα μπορούσε να εντοπίσει την καταγωγή του κατ ‘ευθείαν πίσω στον Fairbairn.
Ο Νέλσον αρχικά είχε εκπαιδευτεί από έναν από τους μαθητές του Fairbairn, τον λοχία Κέλλυ (Sgt. Kelly), ο οποίος υπηρέτησε ως πεζοναύτης στη Σαγκάη το 1930. Ο Kelly με τη σειρά του είχε σπουδάσει με άλλον κορυφαίο του σώματος ντετέκτιβ στη Σαγκάη και μαθητή του Fairbairn, τον Dermot “Pat” O’Neil της Αστυνομίας της Σαγκάης, ο οποίος αργότερα ήταν εκπαιδευτής στη μάχη σώμα-με-σώμα της διάσημης «Ταξιαρχίας του διαβόλου».
Ο Νέλσον επίσης μαθήτευσε υπό τον συνταγματάρχη Anthony Drexel Biddle, εκπαιδευτή πεζοναυτών σε άοπλη μάχη σώμα-με-σώμα, που ήταν για λίγο καιρό και μαθητής του Fairbairn. Ο Νέλσον ήταν στην ίδια κουκέτα με τον John Styers, επίσης εκπαιδευτή πεζοναυτών σε άοπλη μάχη, ο οποίος εκπαιδεύτηκε από τον Biddle και έγραψε ένα κλασικό εγχειρίδιο με τίτλο “Cold Steel”.
Για όσους επίδοξους θέλουν πραγματικά να μάθουν για την πραγματική χρήση του μαχαιριού και όχι θεωρίες που πωλούνται ως «Τέχνη του Μαχαιριού» το συγκεκριμένο βιβλίο είναι σημαντικότατο και χρησιμοποιήθηκε από πραγματικούς εμπειροπόλεμους μαχητές όχι από «τιτλοφόρους» των λεγόμενων «Πολεμικών Τεχνών».
Μετά τον πόλεμο, ο Νέλσον επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, όπου δίδαξε Combatives για περισσότερα από 45 χρόνια.
Michael “Mickey” Davidow
Ως έφηβος ο Mickey Davidow έγινε μαθητής του Ταξίαρχου Μόρρις (Brigadier Morris), ένας Βρετανός που είχε μεταναστεύσει στην Νότιο Αφρική μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Φαίνεται ότι πολλοί Βρετανοί έχοντας χάσει πολλά στην διάρκεια του πολέμου το έκαναν συχνά αυτό λόγω των δύσκολων χρόνων που ακολούθησαν τον πόλεμο.
Το 1952 ο Ταξίαρχος Μόρρις εγκαθίδρυσε ένα γυμναστήριο στο κέντρο του Γιοχάνεσμπουργκ (Johannesburg) στην γωνία των οδών Ελοφ (Eloff) και Μπρεε (Bree) στον πρώτο όροφο και το ονόμασε «Ινστιτούτο Γυμναστικής Απόλλων» (Apollo Sports Institute ). Το γυμναστήριο δίδασκε φυσική αγωγή, πυγμαχία, πάλη και, ένα σύστημα «αυτοάμυνας» που ο Ταξίαρχος είχε μάθει στον πόλεμο. ο Ταξίαρχος το ονόμασε Τζούντο αλλά κάποια χρόνια αργότερα ο Mickey Davidow το απέρριψε αυτό ως Τζούντο/ Judo. Αντιπαραθέτοντας τις τεχνικές, το σύστημα του Ταξίαρχου αποδείχθηκε το ίδιο που διδάχθηκε σε στρατιωτικούς στην Αγγλία ή Σκοτία κατά την διάρκεια του πολέμου. Αυτό τοποθετούσε τον Ταξίαρχο σε ένα από τα κέντρα κατάρτισης όπου ο Fairbairn ή και ο Sykes είχαν διδάξει αρχικά. Η μόνη λογική εξήγηση για το παραστράτημα από στρατιωτική εφαρμογή σε πολιτική εφαρμογή «αυτοάμυνας» του Ταξίαρχου, φυσικά θα ήταν να κάνει το σύστημα πιο αποδεκτό για τον μέσο Νότιο Αφρικανό πολίτη της εποχής. Παρά ταύτα όμως, δίδαξε και τεχνικές που ονόμαζε «θανατηφόρες» σε μερικούς επίλεκτους μαθητές του.
Απονομή διπλώματος από τον Jack Robinson στον Mickey Davidow
Επειδή ήταν ένας πρόθυμος να μάθει έφηβος, ο Davidow «ρούφηξε» αυτές τις γνώσεις και μερικά χρόνια αργότερα ανακάλυψε το Τζούντο (Judo) και το Τζού Τζούτσου (Ju Jutsu) κάτω από την διδασκαλία του Καθηγητή Τζακ Ρόμπινσον (Professor Jack Robinson). Εδώ είναι που επιβεβαίωσε ότι το σύστημα που του είχε διδάξει ο Ταξίαρχος Μόρρις (Brigadier Morris) δεν ήταν το Τζούντο (Judo).
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό το γεγονός μια και ο Mickey Davidow είναι ανίκητος πρωταθλητής 7 φορές στην σειρά και γνωρίζει το Τζούντο καλά.
Το Τζούντο (Judo) και το Ζίου Ζίτσου (Τζού Τζούτσου / Ju Jutsu) εισήχθησαν στην Νότιο Αφρική από τον Καθηγητή Τζάκ Ρόμπινσον (Professor Jack Robinson) ο οποίος είχε μεταναστεύσει στην χώρα από την Αγγλία το 1934. Ο “Prof Jack” όπως τον καλούσαν οι μαθητές του, είχε διδαχθεί και τα δύο συστήματα από τον ιδρυτή του Βρετανικού Τζούντο τον Γιούκιο Τάνι (Yukio Tani). Αυτό εγκαθιστά την καθαρή γενεαλογική γραμμή του Τζού Τζούτσου (Ju Jutsu) στην Νότιο Αφρική ως αυτήν του Κάνο Τζού Τζούτσου (που μετάπειτα ονομάστηκε Τζούντο ) και τον προγονό του το Τέντζιν Σίνιο Ρίου (Tenjin Shinyo Ryu).
Περισσότερα αποδεικτικά για την γενεαλογία του Τέντζιν Σίνιο Ρίου (Tenjin Shinyo Ryu) επιβεβαιώνεται από ένα σχεδιάγραμμα ζωγραφισμένο από το ίδιο χέρι του αποβιώσαντα Χέριμπερτ Τσερβένκα Βενκστέττεν (Heribert Czerwenka Wenkstetten) του Αυστριακού Σόμπουκαι (Shobukai) και Επικεφαλή Τεχνικού Διευθυντή (Chief Technical Director) της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζίου Ζίτσου (E.J.J.U. – European Ju Jitsu Union) όπως και τον Βέρνον Μπέλ (Vernon C. F. Bell αποβιώσαντα πρόεδρο της διεθνούς Ομοσπονδίας Ζίου Ζίτσου – International Ju Jitsu Federation I.J.J.F.). Δείχνει ότι και ο Σείσι Τεππέι (Seishi Teppei) [δείτε σχόλιο] είχε βάλει το χέρι του στην διδαχή του Τέντζιν Σίνιο Ρίου (Tenjin Shinyo Ryu) στην Νότιο Αφρική όπου μετανάστευσε (1927-28). Ο Ντάβινταου (Davidow) φαίνεται καθαρά κάτω από το ζευγάρι, τους Καθηγητή Τζακ Ρόμπινσον (Professor Jack Robinson) και τον Σείσι Τεππέι (Seishi Teppei). Δεν είναι γνωστό αν και πόση επαφή είχε με τον Σείσι Τεππέι.
Ο Ντάβινταου φαίνεται να ακολούθησε την ακριβή ρουτίνα διδαχής για να επιλέξει μερικούς μαθητές για ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι του στο Σιριλντίν (Cyrildene προάστιο του Γιοχάνεσμπουργκ / Johannesburg), μακριά από την κύρια σχολή στο Γκλενχεϊζελ (Glenhazel προάστιο του Γιοχάνεσμπουργκ/Johannesburg). Δίδασκε πρώτα στους μαθητές του αυτά που είχε μάθει από τον Ταξίαρχο Μόρρις και, στην συνέχεια, αν έδειχναν περισσότερο ενδιαφέρον, τους εισήγαγε στις ρίζες του το Τέντζιν Σίνιο Ρίου Τζού Τζούτσου (Tenjin Shinyo Ryu Ju Jutsu).
